Hoe leg ik dit nou netjes uit?
Nu ik alleen woon, wil ze nog veel vaker komen. Ze vind het hier geweldig. Hartstikke leuk vind ik dat! Er is echter 1 probleem: en dat is haar hond. Dat is haar kind en ook dat begrijp ik, heb er zelf immers ook een. Alleen haar hond is gewoon echt niet opgevoed. Nou is het ook een lastig ras, maar goed. Hij breekt gewoon mijn huis af en kent geen nee. Daarnaast is hij of incontinent of niet zindelijk (zij zegt dat hij bij haar thuis nooit plast de ene keer en de andere keer zegt ze dat het komt omdat hij gedeeltelijk incontinent is, verhaal wisselt nogal) dus hij plast hier in huis. Ik heb een tuin, maar dan nog plast hij hier in huis. Hij springt overal op mn meubels, wil niet uit mijn bed komen, en daarnaast heeft hij ook nog voedselnijd, dus hij grijpt mijn hond bijna als ik die eten geef, ook al heeft hij zijn eigen bak eten. Ik kan mijn hond eigenlijk niets geven zonder dat haar hond dus echt lelijk doet. Zij vind dat ik mijn hond dan ook niks mag geven, ik vind dan weer dat het probleem bij haar hond ligt en dus niet bij mij.
Daarnaast blaft hij als een malle als zij weggaat. Daar heeft ie nu een blafband voor. Als hij dingen doet die niet mogen, moet zij steeds lachen en voelt die hond zich natuurlijk aangemoedigd. Mijn hond is 13 jaar en af en toe zo dement als een stokkie, heeft ook net een hersenbloeding gehad, en mag geen stress hebben.
Kortom: ik maak me druk om mijn hond en zij om de hare. Ze vat alleen alles persoonlijk op als ik oplossingen probeer aan te dragen om de situatie hier wel houdbaar te maken zodat ik me niet hoef te ergeren. Zij vind het namelijk wel vreselijk om te merken dat ik me erger, we hebben verder nooit ruzie, alleen hierom. Ik probeer gewoon grenzen te stellen voor mij en mijn hond. Hele normale regels eigenlijk, ik wil hem niet in mijn bed, op mijn bank of zitzak hebben en ik wil dat hij mijn hond rust gunt dus soms in een andere kamer in de bench gaat en daar ook eet, om die voedselnijd te voorkomen. Zij voelt zich meteen persoonlijk aangevallen en roept dan dat ze helemaal niet meer komt. Dan voel ik me schuldig, vergoelijk de hele situatie weer en na 3 dagen barst hier de bom...
Zonder hond komt ze niet trouwens. Als ik naar haar ga laat ik de mijne wel bij mijn moeder.
Wat een verhaal, sorry. Ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet.
RYW schreef:Ik heb dingen uit mijn schoenzool gepeuterd die ik boeiender vind dan Nougat's mening en leven.