Hoe gaan jullie daarmee om?

Laatst had ik een gesprek en dat begon gelijk met de vraag of ik me voor wilde stellen. Ik noemde dus onder andere mijn dochtertje. Ze reageerden enthousiast en vroegen hoe oud ze was (4) en vervolgens kreeg ik gelijk allerlei vragen hoe ik dat dan deed als ze ziek was, of ik goede achtervang had etc. Toon was gelijk gezet en eigenlijk wilde ik er al gelijk niet meer werken. Mijn vriend begreep het niet zo goed tot ik hem uitlegde dat hij als man zo een vraag nooit zou krijgen.

Vandaag had ik weer een gesprek bij een ander bedrijf. Was superleuk en ze zijn heerlijk flexibel qua tijden wat fijn is voor me. Er was duidelijk een klik, ik kon helemaal mezelf zijn tijdens het gesprek en dat vind ik al een goed teken. Het werk lijkt me ook wel boeiend. Zat helemaal lekker dus! En als laatste kwam dan toch die vraag. Ja eh, ik weet dat ik het eigenlijk niet mag vragen maar ik doe het toch: Wil je op korte termijn nog kinderen? Want ja, je bent al wat ouder maar het kan nog he? Dus zit ik daar een beetje te liegen maar het verpest het wel voor me. Want ik weet dus dat ik eruit gewerkt zal worden als ik zwanger raak. Ik weet dat ze discrimineren als ik wel eerlijk ben.

Ik heb de vraag neergelegd bij het UWV want ergens heb ik helemaal geen zin om te liegen maar als ik geen antwoord geef sluit ik negatief af en als ik wel eerlijk ben kan ik fluiten naar de baan. Hebben jullie dit ook weleens gehad en hoe zouden jullie reageren?

Niet quoten ajb.