01 Jul 2016 16:29 door Nien_
Ik zie dat dit topic al een paar dagen stil ligt maar ik wil nog even reageren en mijn persoonlijke verhaal delen.
Zoals de meeste van jullie weten woon ik in Engeland en ik ben zelf vrijwilliger voor de "remain campaign" geweest. De weken voor het referendum ben ik enorm actief geweest om mensen te helpen met registreren om te stemmen, mensen die nog undecided waren de voordelen van de EU te laten zien en nog vele andere activiteiten.
Op donderdag de dag van het referendum ben ik zelf nog actief bezig geweest om mensen te overtuigen om echt te gaan stemmen. Tussen 6-7u op het station in mijn stad heb ik mensen geholpen om hun stembureaus te vinden. Om 10u waren alle stembureau’s dicht en kon ik eindelijk samen met de andere vrijwilligers van de Stronger In campagne een biertje drinken en toosten op ons keiharde werk van de afgelopen weken. Toen rond 1u s’nachts de eerste resultaten binnenkwamen waren we allemaal zo blij – we stonden voor! Gibraltar wil in de EU blijven, en ook de volgende constitutie en de volgende... vanaf toen ging het allemaal minder lekker. Ik reed naar huis met een steen in mijn maag en ik ben de hele nacht opgebleven. Ik zat in ongeloof op de bank. Hoe kan dit? De reacties die wij kregen als we weer eens op de markt stonden campagne te voeren waren zo positief en mensen leken juist zo voor de EU. Vaak kwamen mensen die niets met de campagne te maken hadden ons helpen - gewoon tijdens het shoppen op een zaterdag “heb je een t-shirt voor me en wat folders, ik kan wel een uurtje meehelpen” - dat was hartverwarmend. Natuurlijk waren er ook de minder fijne momenten zoals de beledigingen “je bent niet wijs! Waarom moeten wij betalen voor de rotzooi die Griekenland maakt (uhhhh UK wake up jullie zitten niet eens in de eurozone – calm down!), wij moeten onze grenzen sluiten, weg met de buitenlanders, take back control”. Zelfs mensen die ik ken zeiden deze dingen, en ik reageerde dan altijd met “ehhhh heb je het over immigranten, dus ehm.... je bedoelt mij dus”? “Nee Nicolien, jij niet, natuurlijk niet!” zeiden ze dan. Oh ehm sorry maar hoe moet ik dit dan opvatten?
Vorige week vrijdag vielen wij in een zwart gat. Mijn beste vriend (Schots) is buiten zichzelf van verdriet, mijn vriendin (Italiaans) komt bij me langs in tranen. Haar man is engels, haar baby is half Engels/Italiaans, haar schoonvader stemt leave – van je familie mag je het hebben. Wat een rotzooi! Het land is verdeeld in twee kampen – Leave tegen Remain en het gaat nog steeds door. Iedereen is boos, machteloos! Leave heeft niet eens een plan, hoe kan dit? De enige die een plan heeft is Nicola Sturgeon, de eerste minister van Schotland. Zij wil nu independent zijn van het Verenigd Koninkrijk, ze heeft tenminste een plan en haar plan luistert naar de wens van de meerderheid van de Schotten – zij willen deel van de EU zijn met of zonder Engeland.
Ik was overstuur en kwaad op vrijdag en hoopte dat het nu (een week later) minder zou zijn, maar ik ben nog steeds zo boos en teleurgesteld. Hoe moet dit wel niet voor 48% van de Britten voelen?
Het referendum noemen ze democratie – met een uitslag die zo dicht bij elkaar ligt (en waarbij de helft heeft gestemd voor een duidelijke leugen) is dit het tegenovergestelde van democratie. Bovendien is het referendum enkel een advies van het volk. Democratie zou niet één stem moeten zijn, en al helemaal niet als situaties veranderen (in dit geval de dag erna al), democratie is een process dat groeit, veranderd en dat levend blijft. Mogen mensen geen spijt hebben van hun beslissing, mogen ze niet van gedachten veranderen – tuurlijk wel én dat is pure democratie. Mensen die niet begrepen waar het overging hebben zich laten overhalen door de leugens over de EU en deze mensen zijn juist degene die de grootste klap zullen krijgen.
Op dit moment zolang artikel 50 nog niet getekend is blijft Britain een lidstaat van de EU. Ik vraag me af wie de moed heeft om dit artikel te tekenen. Cameron had het niet, Boris had het niet maar zeg nou ook – wie wil er als de grootste idioot van Britain de geschiedenis ingaan?
Brexit heeft ervoor gezorgd dat de deur voor de zeer rechtse xenofoobs is opengezet en ze komen nu al uit hun schaduwen gekropen terug naar het midden van de politieke lijn. Er zijn al enorm veel aangiftes gedaan over agressieve nationalisten sinds Brexit waarbij immigranten de dupe zijn. De impact van dit waait nu al over naar andere EU landen (Le Penn, Wilders, etc. en in Amerika Trump). De impact op mijzelf is vooral emotioneel - ik merk als immigrant al gelijk dat het anders is. Het is schijnbaar normaal om nu tegen immigranten te zeggen "we voted leave, you should go home now" bijvoorbeeld (niet tegen mij maar tegen mijn Spaanse huisgenootje). Dit was in mijn stad waarbij 63% remain heeft gestemd en waarbij 82% mensen zijn komen stemmen (4de hoogste van Britain en 2de hoogste turnout van Engeland!). Campagne voeren helpt echt, dat blijkt wel hieruit.
De leugens, de pond die enorm zakt, de hate crimes, vrienden die hun baan nu verliezen, mijn eigen onzekerheid beide om mijn baan en om mijn veiligheid, dit is nog maar het begin...
Laatst gewijzigd door
Nien_ op 01 Jul 2016 16:47, in totaal 2 keer gewijzigd.
Ons vrolijk meisje - 2020
Onze lieve jongen - 2022