Wat een mooie, verdrietige, ontroerende verhalen komen hier voorbij en heel lief dat sommigen de tijd nemen om overal op te reageren. Dat laatste ga ik niet doen, met een baby en een kleuter om me heen is dat helaas echt onbegonnen werk momenteel.
2018Het was een goed jaar, met natuurlijk als hoogtepunt de geboorte van onze zoon in mei. Wat een cadeautje, wat een rijkdom om hem bij ons te hebben. In tegenstelling tot z’n broer ontwikkelde hij zich, na een paar eerste onrustige weken, tot een hele relaxte, blije en rustige baby. Wat genieten, ook om na acht weken al een doorslapende baby te hebben. Hij is nu bijna zeven maanden en het allermakkelijkste gaat er wel een beetje af inmiddels, maar hij blijft een blij ei en het is zo leuk om te zien hoe snel hij zich ontwikkelt.
2018 was ook alweer het tweede volle jaar zonder mijn lieve moeder. Zeker rondom de geboorte van J heb ik haar erg gemist. Nog steeds blijft het onvoorstelbaar dat ze er niet meer is en dat ze mijn kinderen niet groot ziet worden, J zelfs nooit heeft gezien. Maar het gaat goed met mij en ik geloof sterk dat ze wel om me heen is en veel dingen meekrijgt, ook al voel ik haar nooit heel dicht bij me.
Op werkgebied is er weinig veranderd, ik ben een groot deel van het jaar met zwangerschapsverlof geweest. Mede dankzij jullie support ben ik wel de vaste columnist geworden van ons personeelsmagazine. Dat vind ik bij iedere nieuwe column weer erg spannend maar de reacties zijn heel positief. Mijn meest recente blog plaatste ik ook op social media en LI en kreeg ongekend veel views en reacties, heel bijzonder.
Voor de rest was het een kalm jaar met weinig hoogte- en dieptepunten, op de geboorte van J na dus.
2019Ik kijk met een open blik naar 2019. Ik hoop vooral dat ik op werkgebied een (jeugd)droom kan gaan vervullen en a.mublanceverpleegkundige ga worden. Daarvoor heb ik momenteel een sollicitatie lopen, heel spannend! Als ik aangenomen wordt dan zal komend jaar in het teken staan van een acht maanden durende opleiding en fulltime (onregelmatig) werken. Dit zal veel vergen van ons gezin maar mijn man en ik staan er beide volledig achter en qua tijdsperiode is het ook te overzien.
Voor de rest hoop ik de laatste zwangerschapskilo’s kwijt te raken en laat ik op de verjaardag van mijn allerliefste moeder mijn eerste tatoeage zetten, ter aandenken aan haar.
Ik hoop op een goed, gelukkig en gezond(er) jaar voor iedereen op dit forum, wat mij betreft in het bijzonder voor Bisq, Guat, Marin en Sarah.