Elliot schreef:Hulde June, ik kan me heel goed vinden in jouw reactie!
Soleil schreef:En vaak weet ze daarna zelf ook wel dat ze zich misschien een beetje aanstelde, maar als je het dan uit moet praten, dan moet je als (pre)puber toegeven dat je fout zat. En dat is misschien wel nog erger...
Biechtje schreef:Ik maak mij zorgen om mijn kind. Ze is juist twee geworden en naar een nieuwe groep op het kdv. Deze groep is voor kindjes van 2-4 jaar. Ze is dus één van de jongste. Vandaag haalde ik haar op en vertelde de pedagogisch medewerkster dat ze een kindje heeft gekrabd. Het kindje was nog aanwezig en ik zag inderdaad een flinke kras op zijn wang, mijn kind heeft hem echt tot bloedens toe gekrabd. Er zijn wel eerder kleine krab- en bijtincidentjes geweest maar niets heel noemenswaardigs. Maar omdat het nu toch wat heftiger lijkt te zijn komt er een pedagoog op de groep om haar te observeren. Ik kreeg een heel naar gevoel bij het hele gedoe. Ik snap dat een dergelijk incident niet zomaar kan worden genegeerd. Maar ze zit net op de groep en moet nog even wennen. Daarnaast zijn de andere kindjes toch flink wat groter en zelfstandiger, ik kan me voorstellen dat de mijne wat moeite heeft met bijvoorbeeld taal (kindjes van ruim 3 kunnen stukken beter praten dan een griet van net 2), of gewoon überhaupt meekomen met de groep.
Weet iemand of dit normaal protocol is bij kdv’s? Thuis doet ze overigens nog dit soort dingen en ook als ze met haar neefjes/nichtjes is heb ik dit nog nooit gezien. Het valt me ook op dat dit soort dingen alleen worden gemeld door 1 specifieke Pm-er, van de andere dames hoor ik nooit soortgelijke verhalen. Ook niet van minder heftige incidentjes. Niet om te ontkennen dat m’n kind heeft gekrabd, maar ik krijg er toch een wat gekke nasmaak bij.
Heel verhaal maar ik voel me er zo rot door, ik ken m’n kind zo helemaal niet.
Terug naar Zwangerschap & kinderen
Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers