Vervelend joh, dat je er zo van baalt. Ik ken het gevoel wel. Bij mezelf merk ik dat ik juist de laatste tijd beter lukt om gewoon tevreden te zijn met hoe ik eruit zie. Ik zorg goed voor mezelf, eet meestal gezond, beweeg, en ik lach veel. Te weinig slaap en teveel alcohol, maar goed, dat hoort ook bij mij. En dan ben ik niet slank - nou en? Ik ben eigenlijk nooit slank geweest, dus waarom zou ik dat op mijn 38e ineens wel zijn?
Ik weet niet hoe dat bij jou zit en of je iets van deze gedachtenkronkel herkent of er iets aan hebt. Hoe dan ook word je van je rot voelen over je gewicht niet gelukkiger (en ook niet dunner )

Je kunt twee dingen doen. Of het echt goed aanpakken, naar de sportschool en dietist. Of je accepteert de situatie nu voor wat hij is. Je hebt een tweeling (!) gekregen, je hebt nog een jong kind rondlopen. Dat is logisch dat je er nu misschien niet aan te komt. Als het allemaal wat rustiger is, heb je misschien wat meer tijd en ruimte om aan jezelf te werken.
Wat misschien wat voor je is, is om een fitnessapparaat thuis te zetten. Ik heb dat recent ook gedaan en ik merk dat ik daardoor veel sneller ga bewegen omdat ik mijn huis er niet voor uit hoef en ik het kan doen wanneer ik wil.

Ik wilde een beetje iets vergelijkbaars zeggen als Caulfield. Als je echt te zwaar bent en dat je gezondheid in gevaar brengt vind ik het een ander verhaal. Maar anders zou ik proberen tevreden te zijn met wie je bent en hoe je er uit ziet. Zo te lezen eet je gezond en ik denk dat je met drie kinderen ook heus genoeg beweegt. Misschien niet per se sporten, maar dat komt misschien later wel weer toch?

Wat betreft koolhydraatarm: ik weet wel dat gewoon ouderwets zorgen dat je niet meer binnenkrijgt dan je verbruikt voor mij net zo prima werkte om mee af te vallen als koolhydraatarm, met het verschil dat het daarmee ook veel makkelijker was om op gewicht te blijven. Want je mag gewoon alles, alleen niet te veel, en dat scheelt. En als je weer tevreden bent over je gewicht, kun je gewoon geleidelijk aan meer gaan eten tot je evenveel binnenkrijgt als je verbruikt. En in de afvalperiode natuurlijk niet jezelf uit gaan hongeren, je kan er beter wat langer over doen en gezond afvallen dan gaan crashen.

Voor nu zou ik er overigens ook niet te veel druk op leggen, je bent nog maar heel kort geleden bevallen.
Ik zou gewoon gezond eten, en dan bedoel ik dus niet rigoureus brood en crackers gaan schrappen, maar gewoon drie voedzame maaltijden per dag, twee tussendoortjes en genoeg drinken. Als je daar nu niet direct van afvalt dan komt dat later heus wel. Als je gewoon normaal eet, geen enorme porties, dan zul je ook heus niet extra aankomen. Met drie kleintjes ben je de hele dag in touw, dus al ga je niet wandelen, je lichaam is heus wel bezig.

Gericht trainen komt dan later wel. Zorg nu eerst maar goed voor jezelf. Je hebt je energie hard genoeg nodig.

Oh Shally I feel ya. Mijn gewicht is ook mijn eeuwige probleem. Ik heb ooit tijdelijk door koolhydraatarm te eten en onder begeleiding te sporten een soort van ideaal gewicht bereikt. Ik voelde me toen ook echt top, wat dat betreft was het het echt wel waard om een redelijk streng eetpatroon aan te houden. Maar toen ik stress kreeg en dat leefpatroon daardoor niet vol te houden was, zaten alle kilo's er in anderhalf jaar weer aan. Mocht ik het afvallen ooit weer serieus gaan aanpakken, dan is dat in ieder geval niet met khdarm eten, maar met wat Susan zegt.
Ik ben nu zwanger, dus het speelt nu even niet, maar je verhaal is dus erg herkenbaar. Ik kan/kon me heel down voelen doordat ik niet tevreden ben met hoe ik eruit zie.

In de maanden voor mijn zwangerschap heb ik proberen toe te passen wat Caulfield zegt. Meestal ben ik 5 a 10 kilo zwaarder dan ik zou willen. Maar dat is echt 95% van de tijd zo. Het afgelopen jaar heb ik geprobeerd om tevreden te zijn met hoe ik eruit zie, of dat iig te accepteren als feit. Mijn gedachte was op een gegeven moment: STEL ik zie er de rest van mijn leven ongeveer zo uit, moet ik me daar dan nog de rest van m'n leven kut over gaan voelen? Dat leek me echt heel erg, dat dat de rest van m'n leven nog zo'n invloed zou moeten hebben. Mijn hele volwassen leven zie ik er ongeveer zo uit, dus ik heb er denk ik meer aan energie te steken in dat te accepteren, dan mezelf rot te voelen over hoe ik eruit zie. Want daar word je ook inderdaad niet gelukkiger of dunner van.
Met deze instelling lukte het me best goed om me minder schuldig te voelen als ik niet genoeg had bewogen, een gezond eetpatroon -weer eens- niet volhield. Ik was gewoon een stuk minder streng voor mezelf. En ik heb me alsnog wel eens down gevoeld over mijn gewicht/lichaam. Maar echt een stuk minder! Ik denk ook echt dat dat minder streng zijn voor mezelf, een betere basis is om straks wel, als ik er tijd en ruimte voor heb, me misschien wel weer te kunnen richten op een betere shape van mijn lichaam. Maar ook na mijn zwangerschap wil ik weer actief en bewust 'investeren' in het accepteren van mezelf en mijn lichaam.

En als ik je verhaal zo lees, heb jij nu geen tijd en ruimte in je leven om alles qua eten en bewegen precies zo te doen zoals je denkt dat goed voor je (gewicht) is. Eis het dan ook alsjeblieft niet van jezelf!

Ik ben het eens met een hele hoop wat hier al geschreven is.

Wees niet te hard voor jezelf. Je bent pas bevallen van een tweeling. Begrijp me niet verkeerd, het is heel goed om bewust met je gewicht om te gaan, maar wees niet te streng maar liever realistisch.

Ik denk dat je de komende tijd heel goed kan werken aan gezond leven. Hoe krijg je een gezonde leefstijl die past bij het leven wat jij leidt? Waarschijnlijk verbrand je al een hoop calorieen met alle dagelijkse bezigheden met drie jonge kinderen. Kies voor gezonde producten ipv ongezonde producten. Denk ook aan je eigen rust, je mentale gezondheid en je uiterlijk, zorg dat je verzorgd blijft. Ik denk dat je je dan al zó veel beter voelt, ongeacht het cijfertje op de weegschaal. Ik zou daar heel erg aan gaan werken de komende tijd en dan zal je zien dat je je al weer een stuk beter voelt. Want ongelukkig - in wat voor lichaam dan ook - wordt niemand blij van.

Hoe oud je je oudste kindje? Als hij/zij naar school of creche of peuterspeelzaal gaat heb je misschien ook eventjes je handen vrij om met de tweeling in de wagen een wandeling te maken, zonder je oudste.

Heel erg eens met de laatste zin van Joey. Kijk naar wat realistisch is voor jóuw leven en ga daar mee aan de slag.

Verder mijn persoonlijke ervaring:

Ik herken het ook wel hoor. Ik ben bij vlagen ongelukkig met m'n gewicht en bij vlagen maakt het me eigenlijk niks uit. Ik ben intussen 3 kg kwijt door gewoon wat bewuster te leven, minder te snoepen en iets meer te bewegen. Voor mij is de sportschool momenteel ook niet echt haalbaar (of heeft het iig een te lage prioriteit, alles is haalbaar natuurlijk) maar ik probeer wel op mijn niveau te bewegen en gezond te leven. Anderzijds weet ik ook dondersgoed dat ik een bourgondische levenstijl zeer apprecieer. In het weekend vloeit er veel alcohol en genieten we van lekkere hapjes. Maar daarom is balans voor mij heel belangrijk. Ik probeer het tegenwoordig heel erg in m'n eigen levenstijl te laten passen. Hoe kan ik gelukkig zijn met én een wat gezondere lichaam en geest maar ook genieten van de dingen waar ik van geniet? Ik denk dat je het zo moet benaderen, geef er je eigen draai aan.

Vervelend dat je je zo voelt. Ik denk dat de forummers boven mij al goede dingen hebben gezegd. Wees inderdaad niet te hard en te streng voor jezelf. Je bent nog niet zo lang geleden bevallen en je kunt niet gelijk alles in één keer. Gun je lichaam ook de tijd om te ontzwangeren.

Ik herken het wel over je gewicht. Ik ben daar op een bepaalde manier ook altijd wel mee bezig. Inmiddels kan ik het loslaten. Ik ben nu 10 kilo afgevallen en mag nog wel een paar kilo afvallen, maar vind het momenteel wel goed zo. M’n kleding zit lekkerder, ik voel me lekkerder en die paar extra kilo’s zitten me wel goed. Ik wil er niet altijd mee bezig zijn en ook kunnen genieten van “ongezond” eten.

Voel je alsjeblieft niet down. Het kost tijd en die tijd moet je jezelf gunnen. Hoe moeilijk dat ook is. Natuurlijk mag je even flink balen, maar probeer ook van andere dingen te genieten. Een dikke knuffel!

Joh, 3 kleine kinderen waarvan een tweeling.. die beweging zit wel goed schat ik zo in!
Mag je van jezelf even accepteren dat het nu gewoon even is zoals het is en dat je niet iets hoéft te veranderen nu?
En die koolhydraatarme dieeten: kun je niet beter gewoon beter voedzame maaltijden maken zodat je gewoon de neiging niet snel hebt om te snoepen?

Heb je Netflix? Kijk dan even de documentaire ‘Embrace’ als je tijd hebt.

Dankjewel meiden voor jullie opbeurende woorden!

Ik weet dat ik niet te streng moet zijn maar heb altijd al een negatief zelfbeeld gehad en nu ik weer mn gewone kleren aankan en mezelf in de spiegel zie denk ik ‘bluh’. Ik heb nieuwe kleren nodig (niet omdat ik het niet pas maar omdat het gewoon tijd is voor nieuwe kleren) maar niks staat me enz. En daarom ben ik er weer zo mee bezig en voel ik me rot.

Gewoon normaal en gezond eten is het beste en dat wil ik het liefst ook doen maar moet daar nog de juiste dingen in vinden. Want wat ik al zei reageer ik niet goed op elke dag brood, crackers enz.

Op de ochtend dat de oudste naar ds psz is probeer ik wel te wandelen met de tweeling. En zolang ik nog thuis zit en hij naar de gastouder gaat doe ik dat ook. En ja, zit weinig en telkens wel met de kindjes bezig.

Toevallig heb ik het er vanmorgen met mijn man over gehad om eventueel een hometrainer op zolder te zetten.

Ik denk dat je al goed op weg bent dan hoor.
Hoe bedoel je dat je niet goed reageert op brood en crackers? Buikpijn?

Ik eet niet geheel koolhydraatvrij maar eerder koolhydraatarm. 's avonds eten wij in elk geval geen koolhydraten bij het avondeten. Dat is echt best prima te doen. Voor de lunch en ontbijt eet ik tegenwoordig speltbeschuit. Dat werkt echt heel goed voor mij, heb veel minder een opgeblazen buik dan bij brood. Misschien een tip voor je.

Dat ik daar van aankom.. door mn te trage schildklier val ik sowieso heel lastig af. En als ik dat dus dagelijks eet werkt dat averechts. Daarom zo min mogelijk koolhydraten.

Bij het avondeten pak ik inderdaad zo weinig mogelijk aardappels/rijst/pasta.

Het is mijn stokpaardje (net ook in een ander topic gereageerd), maar is er winst te behalen met dagelijkse, licht-intensieve beweging? Kun je de kinderen bijvoorbeeld met de fiets naar dingen toe brengen in plaats van met de auto? Zeker op een niet-elektrische fiets, eventueel met fietskar of een bakfiets, verbrandt je flink wat calorieën.

En moe zijn als je 's avonds op de bank zit is heeel herkenbaar, maar je kunt je ook voornemen om alleen één blokje om het huis te lopen 's avonds. Elk klein wandelingetje is meegenomen. Als je eenmaal bent opgestaan, valt het vaak wel mee. En je krijgt er een beetje rust van in je hoofd, na een drukke dag.
Je kunt ook een leuke podcast aan zetten tijdens het wandelen.

Ik heb alleen een fiets met 1 zitje en geen bakfiets dus dat lukt niet. Maar als ik alleen weg moet met de oudste probeer ik we de fiets te pakken of te voet te gaan.

En elk moment dat ik kan ga ik een rondje lopen.

Shally, ik snap je frustratie en herken het ook, zo na mijn zwangerschap. Maar vergeet niet dat je nog maar pas geleden bevallen bent, van een tweeling nog wel. Jouw lichaam zit nog vol in de herstelfase en het ontzwangeren dus ik zou nu echt niet zomaar koolhydraatarm gaan eten want je lichaam heeft die koolhydraten nu gewoon hard nodig. Als je er zoveel moeite mee hebt is de beste optie denk ik toch langs een diëtiste gaan. In een aanvullende verzekering worden meestal drie uren vergoed en aangezien jij hoogstwaarschijnlijk je eigen risico dit jaar al op hebt verbruikt kun je er dit jaar dus nog gratis naar toe en zou ik die mogelijkheid benutten.

Dankje! Ik heb toevallig net een mail gedaan naar de diëtiste waar ik eerder ben geweest.
Dat ik minder beweeg is ook gewoon een dingetje hoor. Wandelen doe ik zoveel mogelijk. Vanaf het nieuwe jaar wil ik boksfit lessen gaan volgen. Eerst mijn lichaam nog even de rust geven.

En ik heb gewoon een stok achter de deur nodig, alleen vind ik gewoon heel lastig.