Re: Biechttopic #2
Allereerst bedankt weer voor de uitgebreide reacties. Het doet mij goed om te lezen dat ik niet de enige ben. En ik waardeer jullie adviezen en lieve woorden!
Het gaat nog steeds niet goed. Ook al zit ik nu thuis kan ik mij gewoon niet ontspannen. En dit is eigenlijk wat ik echt heel erg nodig heb. Mijn man had een paar dagen vrij genomen van zijn werk en mijn moeder was er daarnaast ook om te koken en een beetje het huishouden te doen. Ik waardeer dit van beide echt ontzettend maar eigenlijk gaf het mij best wat onrust. Ik heb wel iedere dag overdag twee uurtjes op bed gelegen maar daarna liep ik mij alleen maar bezwaard te voelen. Vandaag is mijn man weer gaan werken en mijn mijn moeder is maar een uurtje geweest. Dit vond ik eigenlijk fijner alhoewel ik mij nog steeds niet heb kunnen ontspannen. En ik geloof dat dat er gewoon nog even niet in zit en het bij een overspannen persoon hoort. En dit dus oa de reden is dat ik nu in deze situatie zit. Zaterdagochtend had ik weer even het idee dat het ging. Ik had wat uit kunnen slapen, had mijn kinderen in bad gedaan, zelf onder de douche geweest, wasje aan gezet en daarna wilde ik wat boodschappen gaan doen met mijn jongste. Alleen toen zat ik ineens vastgeplakt op de bank en kon geen stap meer verzetten en kreeg ik een lichte paniek aanval. Toen kwam gelukkig net mijn moeder binnen en die zag dat het niet goed was (mijn man was die ochtend niet thuis want hij was even met zijn vader weg). Toen is mijn moeder boodschappen voor ons wezen doen en de rest van de dag heb ik op de bank gezeten en tv gekeken. Ik kon gewoon letterlijk niks meer. Zo raar dat je vol goede moed aan de dag begint en dat het twee uur later gewoon foute boel is.
Woensdag moet ik weer bellen naar het werk en ben er eigenlijk sinds het weekend gewoon naar van. Letterlijk buikpijn heb ik ervan. Ik heb mezelf wel voorgenomen om het vanaf nu alleen maar open kaart te spelen tegen de bedrijfsarts en minder tot geen persoonlijke details met mijn baas te bespreken. Ik heb haar gezegd deze week nog te appen hoe het gaat. Dat ga ik ook doen maar gewoon oppervlakkig. Daarna zie ik wel hoe ze het wil maar wekelijks zou ik niet willen aangezien ik mij nu al sinds het weekend loop op te vreten van de stress. Om de week klinkt dan een stuk beter.
Woensdag dan ook nog een gesprek ivm het gedrag van kind en hoe nu verder. Al met al een stressvolle dag. Ik ben blij dat die dag voorbij is. Ik sta echt helemaal strak van de stress en ik ben nog steeds angstig. De drukte van het verkeer, in winkels en noem maar op. Gewoon teveel prikkels om mij heen en ik heb alweer twee dagen achter elkaar flinke hoofdpijn. Morgen ga ik met mijn moeder boodschappen doen. Ik kan niet eens een keuze maken wbt wat we gaan eten en een boodschappenlijstje maken is al to much. Dan is het wel fijn dat er iemand met mij mee gaat. Mijn ouders, man en één vriendin weten trouwens van mijn situatie af. Voor de rest schaam ik mij gewoon nog steeds. Ik wil er ook niet mee te koop lopen. Opzich goed natuurlijk maar ik ben wel bang om in een soort isolement te komen. Maar zo ver is het nog niet natuurlijk.