Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Biechttopic #2

<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 19 Sep 2018 14:47

Re: Biechttopic #2

Ik denk zelf dat ik gewoon even rust moet hebben op alle vlakken. En dat dat niet binnen een week is opgelost.

Mijn man zegt ook dat ik mij ziek moet melden maar wel morgen nog 1x moet gaan. En vrijdag de ziektewet in moet gaan. Zo kan ik voor mezelf het face to face uitleggen aan mijn leidinggevende waarom het niet meer gaat en dan ziet ze ook dat het ook serieus is en kan ik haar ook om advies vragen wbt de ouderschapsverlof aanvraag. Ook staat ze niet ineens voor de verrassing dat ik er ineens niet meer ben en heeft ze de hele dag tijd om vervanging te regelen voor vrijdag. Ik kan mij hier eigenlijk wel in vinden. En nu hij dit heeft gezegd voel ik mij alweer een stuk rustiger dan een kwartier geleden. Ik kan gewoon echt niks zelf beslissen. Het is gewoon een grote warboel in mijn hoofd. En ik vind het nog steeds heel raar dat zoiets op de een of andere dag ineens er inhakt. Twee weken geleden kon ik alle ballen nog hoog houden. Iets wat ik jaren heb gedaan. En ineens vallen alle ballen op de grond. Bizar gewoon.
<<

Jada

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1739

Geregistreerd: 19 Apr 2015 15:48

Bericht 19 Sep 2018 14:54

Re: Biechttopic #2

Lief Biechtje meld je alsjeblieft nu meteen ziek. Zorg daarmee ervoor dat die bijna burn-out geen complete burn-out wordt, want geloof mij dat wil je echt niet. Ik ben namelijk op het punt waar jij nu bent wel doorgegaan. Met het gevolg dat ik op een gegeven moment letterlijk ben ingestort voor de wc. Het enige wat ik nog kon was overgeven, zelfs toen er niks meer in zat bleef mijn maag maar samen knijpen. Ik kon niks meer op dat moment en heb denk ik wel twee uur voor de wc gelegen voordat ik mezelf naar de bank heb kunnen slepen. Het gevolg was dat ik zover was gegaan dat ik ruim zes weken lang alleen maar heb kunnen slapen, rusten en eten. De eerste paar weken was zelfs douchen niet mogelijk. En die situatie wens ik echt niemand toe. Dus ook voor je gezin, trek nu aan de bel en meld je ziek!
En je vraagt wat je moet doen als je thuis komt te zitten. Niks, je moet gewoon gaan rusten, daarna eens rustig gaan kijken wat je wel kan gaan doen bijv een beetje lezen of tv kijken.
En laat anders gewoon je man je ziek melden als het je gewoon echt zelf niet lukt, dan kan die eventueel het mededelen en kun jij daarna het gesprek overnemen.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 19 Sep 2018 14:56

Re: Biechttopic #2

Klinkt als een goede keus biechtje. Fijn dat je man je hierbij kon helpen.
<<

Wolfinschaapskleren

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2141

Geregistreerd: 22 Apr 2014 09:27

Bericht 19 Sep 2018 17:19

Re: Biechttopic #2

Weinig tijd, dus korte reactie: bel je werk op, zeg dat je je ziek meldt maar je leidinggevende morgen wel wil spreken. Zo kan je face to face het uitleggen, maar ook alvast de rust hebben voor al het andere vandaag. Daar heb je nu toch de energie niet voor, gaat deels langs je heen en slurpt bergen energie.
Ik herken heel veel van je, gebruik de tip van hierboven: huisarts en poh adviseren rust nemen nu voor het nog erger wordt.
Sterkte!
<<

MissBitchy

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2197

Geregistreerd: 01 Sep 2013 17:49

Bericht 19 Sep 2018 17:34

Re: Biechttopic #2

Echt doen hoor!
En ook gewoon nú ziekmelden en niet nog een dag doorwerken om het over te kunnen dragen o.i.d. Het siert je, maar jíj bent het allerbelangrijkste. De wereld draait echt door zonder jou.
Als je van iemand anders jouw verhaal zou horen, zou je die toch ook adviseren om zich ziek te melden?

Ik heb het ook te lang genegeerd, met hartkloppingen en paniekaanvallen tot gevolg. M’n lichaam kwam gewoon in opstand. Opstaan was al een onmogelijke opgave, laat staan iets als een boodschapje doen. Ik móest verplicht 10 min. per dag ‘doelloos’ buiten zijn/zitten/liefst wandelen, maar dat was ook al verschrikkelijk moeilijk.
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 19 Sep 2018 20:29

Re: Biechttopic #2

Ik heb net een paniekaanval gehad en mijn man heeft mij mijn telefoon in mijn handen geduwd. Ik moest nu bellen van hem want zo gaat het niet. En dat heb ik gedaan. Mijn leidinggevende was nog aan het werk en ik heb huilend alles uitgelegd. Inmiddels is er voor morgen vervanging geregeld en heb ik gezegd dat ik in ieder geval de komende twee weken niet kom. Ze toonde gelukkig haar begrip en ik moet haar nu om de paar dagen op de hoogte houden.

Alleen nu morgen dus de bedrijfsarts ... En ik ben ineens alles kwijt. Wat moet ik zeggen? Dat ik de diagnose overspannen heb gekregen en tegen een Burn out aan zit en ik de ziektewet in ga. Maar voor hoelang? En wat zijn mijn rechten? Ik heb pas volgende week een nieuwe afspraak over hoe verder. Maar dat gaat over mij en mijn kind zijn problemen. De week erna moet ik voor mezelf terug. Willen ze daarop wachten? Dadelijk denken ze dat ik mij aanstel. Wat moet ik dan doen? Ze verwijzen naar mijn huisarts? En wat wil ik met deze ziekmelding? Het enige wat ik wil is rust. Ik kan niet meer helder nadenken, heb veel hoofdpijn/nekklachten/vermoeidheidsklachten. Moet ik dat erbij zeggen?

Ik kan gewoon echt niet meer nadenken nu en ik weet dat ik nu al een slechte nacht heb omdat ik morgen moet bellen.
Laatst gewijzigd door Biechtje op 19 Sep 2018 20:39, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 19 Sep 2018 20:32

Re: Biechttopic #2

Ik heb er nog nooit van gehoord dat je zelf de arbo moet bellen. Misschien ligt het aan mij hoor. Maar weet je waarom dat is?
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 19 Sep 2018 20:38

Re: Biechttopic #2

Jij bent nu al de tweede die er over begint en ik heb even teruggekeken in mijn telefoon en er staat bedrijfsarts ipv arbodienst. Zo zie je maar dat ik echt helemaal in de war ben :palm:
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 19 Sep 2018 20:41

Re: Biechttopic #2

Ja, ik ging er wel vanuit dat je de bedrijfarts bedoelde. Maar waarom moet je die dan bellen? Ik weet niet beter dan dat die na een aantal weken contact met jou opneemt. En dat de werkgever dus de bedrijfsarts inschakelt.
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 19 Sep 2018 20:47

Re: Biechttopic #2

Dat is eigenlijk altijd zo geweest. Die neemt het uit handen van mijn leidinggevende. Zij bepalen wanneer je weer moet beginnen, of je tijdelijk gepaste werkzaamheden moet doen enz.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 19 Sep 2018 20:50

Re: Biechttopic #2

Ja dat is wel hun taak ja. Maar bij mijn weten schakelt de werkgever de bedrijfsarts in, pas na een week of 2. En dan neemt de bedrijfsarts contact met werknemer op. Dat je je ook direct zelf ziek moet melden en zelf contact op moet nemen met de bedrijfsarts vind ik heel raar klinken. Maar zoals ik zei, het kan aan mij liggen, ik weet ook niet alles. Ga ik nu op de rest van je post in.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 19 Sep 2018 21:19

Re: Biechttopic #2

Biechtje schreef:Ik heb net een paniekaanval gehad en mijn man heeft mij mijn telefoon in mijn handen geduwd. Ik moest nu bellen van hem want zo gaat het niet. En dat heb ik gedaan. Mijn leidinggevende was nog aan het werk en ik heb huilend alles uitgelegd. Inmiddels is er voor morgen vervanging geregeld en heb ik gezegd dat ik in ieder geval de komende twee weken niet kom. Ze toonde gelukkig haar begrip en ik moet haar nu om de paar dagen op de hoogte houden.
Dit Moet niet hè. Als je het zelf prettig vindt, prima. Maar het moet echt niet.

Alleen nu morgen dus de bedrijfsarts ... En ik ben ineens alles kwijt. Wat moet ik zeggen? Dat ik de diagnose overspannen heb gekregen en tegen een Burn out aan zit en ik de ziektewet in ga.
Ja. Dat kun je zeggen. Dat je je niet goed voelde, naar de huisarts ging, gesprek met poh hebt gehad.
Maar voor hoelang?
Dat weet je niet. Dat kun je ook niet zeggen, daar kun je echt geen zinnig antwoord geven. Je bent nu ziek en hebt over 2 weken weer een afspraak met de huisarts. Het lijkt me dat je in ieder geval deze 2 weken ziek gemeld bent. De bedrijfsarts heeft er vast een idee over en er vaker mee te maken gehad.
En wat zijn mijn rechten?
Hoe bedoel je? De bedrijfsarts gaat via zo'n telefoontje toch niet al allemaal dingen van je eisen? Mag ik toch niet hopen. Als dat wel gebeurt en je voelt je in een hoek gedreven, zou ik dat aangeven. En dat je eea graag een gesprek face to face bespreekt, waarbij je iemand kunt meenemen.
Ik heb pas volgende week een nieuwe afspraak over hoe verder. Maar dat gaat over mij en mijn kind zijn problemen. De week erna moet ik voor mezelf terug. Willen ze daarop wachten?
Geen idee. Kan best hoor. Jij kunt nu niet werken, hebt al hulp gevraagd via de poh, ook voor jezelf. Je bent er al mee bezig, dus dat zijn stappen die de bedrijfsarts je niet meer aan hoeft te reiken. Wellicht stelt de bedrijfsarts voor dat jullie na dat gesprek weer contact hebben, zodat dingen niet door elkaar gaan lopen.
Dadelijk denken ze dat ik mij aanstel. Wat moet ik dan doen? Ze verwijzen naar mijn huisarts?
Ja.
En wat wil ik met deze ziekmelding? Het enige wat ik wil is rust. Ik kan niet meer helder nadenken, heb veel hoofdpijn/nekklachten/vermoeidheidsklachten. Moet ik dat erbij zeggen?
Ik denk dat deze dingen vanzelf wel ter sprake komen. Als jij het de bedrijfarts niet duidelijk is wat er aan de hand is, stelt hij/zij wel vragen. En dan komen zulke dingen wel aan de orde.

Ik kan gewoon echt niet meer nadenken nu en ik weet dat ik nu al een slechte nacht heb omdat ik morgen moet bellen.
Zulke telefoontjes zijn altijd rot. Maar de meeste mensen zijn niet stom. Ik acht de kans echt heel klein dat er zo negatief gereageerd wordt als waar jij bang voor bent. Of dat ze denken dat je je aanstelt. Als ze moeilijk doen doorverwijzen naar je huisarts is al iets wat je kunt doen.
In het allerallerallerslechtste geval, als zij weer willen dat jij werkt en jij het nog niet aankunt, kun je een second opinion aanvragen bij het UWV. Maar dat is ECHT niet morgen dat zoiets aan de orde is. En over dat vervolg zou ik ook nog niet nadenken als ik jou was. Eerst morgen dat telefoontje. Dan eventueel een vervolgafspraak met die bedrijfsarts en dan weer verder kijken.

<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 19 Sep 2018 21:27

Re: Biechttopic #2

Sorry, ik kom even tussendoor binnenvallen. Ik wil dit om te beginnen eerst onder dit account vertellen, het is niet erg als ik herkend word, als ik er aan toe ben kan ik het altijd nog onder mijn 'eigen' account vertellen.

Sinds (bijna) twee jaar zit ik ziek thuis. Eerst vanwege burn-out, later bleken er onderliggende problemen te zijn en kreeg ik de diagnose (zware) depressie, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis met trekken van borderline, en een eetstoornis. Vooral dat laatste is een groot ding, daar kamp ik al zo'n zestien jaar mee. Ik ben er al eens voor in behandeling geweest, maar ik wilde de controle over het eten en mijn gewicht niet kwijt dus ben ik daarmee gestopt (door alle smoesjes uit de kast te trekken om mijn therapeuten te laten geloven dat het heel goed ging en verdomd, ze trapten erin). Ik merk dat ik steeds weer terugval in die eetstoornis, het is mijn manier om met mijn emoties om te gaan, of zoals ik tegen mijn psycholoog zei: 'Voor mij is het geen eetstoornis, het is een manier van leven voor mij'. Voor de depressie heb ik inmiddels AD gekregen, ik heb het idee dat dat wel aanslaat (eindelijk).

Vorige week had ik een gesprek met de verzekeringsarts van het UWV. Hij ziet geen reden waarom ik niet zou kunnen werken, lichamelijk mankeer ik immers niets. Ik heb wel beperkingen, zo kan ik niet tegen stress (dus deadlines en stapels onoverzichtelijk werk zijn een no-go), pas ik niet in een leidinggevende functie (wilde ik toch al niet), etc. Lang verhaal kort: ik moet dus weer aan het werk, maar omdat dit een baan ver onder mijn niveau zal zijn zal mijn salaris niet al te gunstig zijn.

Mijn man heeft me nu voor de keuze gesteld: ik ga als de sodemieter aan het werk (op mijn niveau) en me daar voor de volle 100% voor inzetten, óf ik ga opnieuw in therapie voor de eetstoornis (waardoor ik (tijdelijk) arbeidsongeschikt ben), en zet me daar voor de volle 100^% in om beter te worden om daarna weer gezond en zonder afleiding een baan op mijn niveau te zoeken.

Ik denk er nu al weken over na wat ik wil. Als ik erover nadenk om mijn eetstoornis los te laten slaat de paniek toe. Ik wil niet dik(ker) worden, wil geen 'verkeerde' dingen eten, wil niet stoppen met sporten, wil juist weer aan het werk. Door mij is ons inkomen flink gedaald en hebben we moeite het hoofd boven water te houden. Dat speelt ook mee om eerder te kiezen voor werken dan therapie. Aan de andere kant worstel ik al zolang en ben ik het eigenlijk aan mijn gezin verplicht om in behandeling te gaan en beter te worden, zodat mijn man en kinderen een vrouw en moeder hebben die stabiel is in plaats van instabiel en onvoorspelbaar en een hekel heeft aan zichzelf. Daarbij schat ik de kans dat ik een terugval krijg als ik aan het werk ga zonder in behandeling te zijn geweest heel groot en als dat gebeurt ben ik weer terug bij af. Alleen nu ben ik eindelijk, na een aantal sollicitaties te hebben verstuurd en geen reactie te hebben ontvangen, gebeld door een bedrijf en dat maakt me gelijk zo enthousiast dat ik daar eigenlijk gewoon aan de slag wil (we moeten nog in gesprek met elkaar maar oké). Tegelijk vraag ik me af of dat verstandig is.

Excuses als dit een onsamenhangend vaag stuk tekst is geworden, ik wilde het in ieder geval even van me aftypen.
<<

June

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2509

Geregistreerd: 04 Okt 2017 08:46

Bericht 19 Sep 2018 21:44

Re: Biechttopic #2

Biechtje, je weet zelf precies wat je moet doen, maar dat is gewoon heel eng. Vraag de hulp die je nodig hebt om je echte probleem op te lossen. Dat is moeilijk, maar het lijkt me noodzakelijk in jouw geval. Probeer te achterhalen van wie je welke hulp nodig hebt om hier echt voor te kunnen gaan!

Heel veel sterkte en succes. Ik geloof dat jij dit kunt overwinnen!
Elliot schreef:Hulde June, ik kan me heel goed vinden in jouw reactie!
<<

June

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2509

Geregistreerd: 04 Okt 2017 08:46

Bericht 19 Sep 2018 21:46

Re: Biechttopic #2

En overwinnen kan wat mij betreft ook zijn: een manier vinden om gezond met eten en bewegen om te gaan.
Elliot schreef:Hulde June, ik kan me heel goed vinden in jouw reactie!
<<

Fantine

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3718

Geregistreerd: 01 Jan 2015 12:05

Bericht 20 Sep 2018 07:39

Re: Biechttopic #2

Ik vind dat je het verplicht bent aan je kinderen om goed voor jezelf te zorgen. Jij hebt ervoor gekozen om ze op deze wereld te zetten en dat ze moeten dealen met jou als moeder. Ik zeg hiermee niet dat je een slechte moeder bent maar wel dat je slecht voor jezelf zorgt door in een eetstoornis te blijven hangen. Makkelijker gezegd dan gedaan dat weet ik. Maar ik kan me niet voorstellen dat je kinderen er niks van merken dat je en depressief bent, een eetstoornis hebt en instabiel bent. Ook het feit dat je een hekel hebt aan jezelf krijgen ze mee. Kinderen zien en voelen meer aan dan je wellicht denkt. Dit heeft impact op ze die ze de rest van hun leven meenemen. Dus ga ervoor voor jezelf en je kinderen om dit te overwinnen!
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 20 Sep 2018 08:28

Re: Biechttopic #2

Hier ander Biechtje (overspannen/Burn-out)

Ik heb gebeld en ik heb mij voor niks zo druk gemaakt. Ze vroeg wat mijn klachten waren en ze was heel begripvol en lief. Ik moet over 2 weken terugbellen en dan wordt er verder gekeken. Tot die tijd moet ik rust nemen. Er valt nu wel iets van mijn schouders af maar ik heb nu wel een beetje een schuldgevoel tegenover mijn collega’s. Hopelijk is dat morgen weg.

Joey nog bedankt voor je uitgebreide reactie op mijn laatste post. Ik had het voordat ik belde nog goed doorgelezen. De rest ook bedankt voor jullie reacties. Jullie hebben mij toch wel een beetje over de streep getrokken om mij echt even op nummer 1 te zetten.

Mijn man heeft vandaag vrij genomen voor mij. Echt heel erg lief. Hij gaat de bende in huis van de komende dagen opruimen, gaat de kinderen uit school halen, wat boodschappen doen en eten koken vanavond. Echt zo fijn. Hij is ook de hele tijd zo lief voor me. Morgenmiddag komt mijn moeder en haalt de kinderen uit school en komt de was doen.

En ja dan zit er voor nu niets anders op om goed de rust te pakken en wat uit handen te geven. Ontzettend moeilijk maar mijn moeder heeft bijv. al aangeboden om mijn kind naar logopedie te brengen en mijn man pakt een deel huishouden over. Ik heb er niet om hoeven te vragen dus dat maakt het voor mij makkelijk.
<<

Biechtje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:53

Bericht 20 Sep 2018 08:38

Re: Biechttopic #2

Ik werd net terug gebeld en mijn leidinggevende vind dat ik wekelijks moet kijken hoe het gaat want ze vond 2 weken ziektewet toch wel heel lang voor iets wat privé speelt :confused: Terwijl ik haar gisteren 3x heb uitgelegd ik gewoon niet kan functioneren op dit moment. Zij blijft hangen in dat het iets is tussen mij en mijn kind en dat werk er niets mee te maken heeft. Maar ALLES is gewoon op dit moment teveel en daarom heb ik de diagnose overspannen gekregen. En nog steeds snapt ze het niet... Of ik niet gewoon 1 dag in de week kon komen of twee halve dagen. Ik heb maar even duidelijk aan de telefoon gezegd dat ik dat niet kan. En nu moet ik dus ineens mij om de week ‘melden’ omdat zij dat vind. Ik was opgelucht maar nu sta ik weer helemaal strak van de stress.
<<

Fantine

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3718

Geregistreerd: 01 Jan 2015 12:05

Bericht 20 Sep 2018 08:45

Re: Biechttopic #2

Waarom krijg je er stress van? Bang om je baan kwijt te raken? Het is toch echt haar probleem en laat het ook bij haar. Compleet in een burn out raken ben je nog verder van huis.
<<

Misoe

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 633

Geregistreerd: 22 Jun 2017 12:15

Bericht 20 Sep 2018 08:55

Re: Biechttopic #2

Lief biechtje. Jij hoeft helemaal niks. Het enige contact wat jij moet onderhouden is met de bedrijfsarts. Samen met hem/haar maak je een plan wanneer en hoeveel je weer aan het werk gaat. Je leidinggevende heeft zich daarna te schikken, of het nou in haar straatje valt ja of nee.
Jij moet helemaal niet wekelijks contact met haar op te nemen. Dat je überhaupt vertelt hebt wat er speelt, had je al niet hoeven doen, hoe loyaal dat ook van je is.
Je man is nu thuis. Laat je man bellen met haar en zeggen dat als je leidinggevende wil weten wanneer je weer aan het werk kan gaan, ze contact op kan nemen met de bedrijfsarts en jou niet meer moet lastig vallen, want dat komt niet ten goede aan je herstel.

Verder, super fijn dat je man en je moeder je zo gaan helpen! Laat het toe, laat het los. Zorg nu goed voor jezelf, dat heb je nodig.
<<

Anoniem278

Bericht 20 Sep 2018 09:01

Re: Biechttopic #2

Biechtje met de klachten van overspannenheid.
Als jij echt die diagnose hebt gekregen, krijgt je bedrijfsarts dat toch onder ogen, dan kun je je leidinggevende beter naar de bedrijfsarts verwijzen dan steeds zelf het gesprek aan te gaan.
Ik denk namelijk wel dat jij wellicht naar haar toe net zo overkomt als je hier n beetje doet, vooral heel veel uitleggend en bewijzend dat het erg is, waardoor de kern een beetje verzuipt in alle zinnen.
Je bent haar geen verdere uitleg verschuldigd, je hebt die diagnose en het advies van je arts is een time out. Ga daarover niet in discussie.

Biechtje met de psychische problematiek waaronder eetstoornis, ik denk dat jij zelf ergens heel goed weet wat je zou moeten doen. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat enorm eng is maar tegelijkertijd (en ik kan zo raden wie je bent) denk ik ook : 'je bent nu al jaren en jaren ongelukkig en aan het aanmodderen, is dat dan niet lastig?'.
Dat gaan werken en maar gewoon doen alsof het wel in orde komt heb jij al geprobeerd, want dit speelde op het oude yesforum al. Dat werkte niet. Zou het niet tijd worden om echt af te rekenen met alles wat jou zo tegenhoudt om te gaan leven?
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 20 Sep 2018 09:02

Re: Biechttopic #2

Ah bah, ten eerste komt het niet per se alleen door privé problemen (wie weet hoe het was gegaan als je werk stabiel was gebleven). Daarnaast kunnen privé problemen ook een geldige reden zijn om ziek te worden. Stomme redenatie van jouw leidinggevende. Snap wel dat je stress krijgt. Er wordt iets van je gevraagd wat je totaal niet waar kunt maken.
Maar wat Misoe zegt, ze heeft er niks mee te maken. Heel goed dat je hebt gezegd dat je nu echt niet komt. Maar echt, ga je niet op haar verzoek om de week melden. Doe wat Misoe zegt :).
<<

Jada

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1739

Geregistreerd: 19 Apr 2015 15:48

Bericht 20 Sep 2018 15:15

Re: Biechttopic #2

Biechtje met overspannenheid. Goed dat je nu ziek gemeld bent! En zoals al eerder staat geschreven hoef jij nu alleen maar contact met de bedrijfsarts te houden. Je leidinggevende moet zich schikken naar zijn/haar advies. Dus over twee weken heb je contact met de bedrijfsarts en vanuit daar ga je verder kijken. Ik zou dus ook zeker niet met je leidinggevende contact meer opnemen, als ze inlichtingen wil kan ze zich richten tot de bedrijfsarts. Jij hebt nu namelijk echt je rust nodig!

Biechtje met eetstoornis ik sluit mij aan bij wat al gezegd is. Het kan namelijk echt beter worden ook al zul je dat nu misschien niet geloven. Je mag mij altijd een berichtje sturen, ik weet immers hoe ontzettend moeilijk het is.
<<

Anoniem282

Bericht 23 Sep 2018 16:45

Re: Biechttopic #2

@overspannen/tegen een burn-out aan Biechtje: eigenlijk las ik de laatste maanden alleen nog mee op het forum, maar wilde hier toch even op reageren. Allereerst vind ik, net als anderen, dat je geheel niet faalt. Ik kan me goed vinden in wat Quizzle zegt, want ik lees ook dat je veel vertelt. Het is heel goedbedoeld geweest dat je op je werk open kaart hebt gespeeld, maar dat was niet zo uitgebreid nodig. Dit is helaas achteraf praten, waar je nu niets meer aan hebt. Jouw werkgever weet, neem ik aan, dat een overspannen gevoel c.q. doorschieten naar een burn-out doorgaans niet is vast te pinnen op één oorzaak. Je geeft ook duidelijk aan dat alles teveel is; niet alleen je baan en de daarmee gepaarde verantwoordelijkheden.

Dat je vooralsnog niet meegaat in het voorstel deels te komen werken, begrijp ik volledig. Voor zelfbehoud lijkt me dit nu iig niet in jouw belang (en daardoor ook niet op de langere termijn voor je werkgever). Er is echter wel een verschil tussen wat de bedrijfsarts je adviseert en wat jouw leidinggevende vraagt. Jouw leidinggevende mag vragen om contactmomenten te hebben met je, ook al heb je verder 2 weken rust nodig. Natuurlijk kun je aangeven dat je dit niet trekt, maar met het oog op de verstandhouding zou ik hier niet te star in zijn. Het is namelijk geen gekke vraag: bij ziekte wordt er waarde gehecht aan contact houden met de werkvloer. Het enige wat zich nu tegen jou keert is je openheid. En dat is niet oké; het lijkt erop alsof je leidinggevende nu zelf op de stoel gaat zitten van de bedrijfsarts. Echter, zoals ik het lees heeft je bedrijfsarts niet gesteld dat een wekelijks contactmoment met je werkgever niet wenselijk is.
Je kunt ervoor kiezen om het oppervlakkig te houden en je leidinggevende verwijzen naar de verslagen die de bedrijfsarts opstelt. Het weigeren van een wekelijkse bila/geef-het-een-naam, zou ik je niet aanraden. Daar wordt het voor jou op den duur niet relaxter van. Je merkt nu ook dat het je stress geeft.

Ik denk wel dat het goed is je te bedenken dat bij ziekte een werkgever plichten heeft, maar een werknemer ook. Een bedrijfsarts adviseert en als de werkgever slim is, wordt dat advies opgevolgd. Een bedrijfsarts laat echter veel afspraken over aan de werkgever en werknemer, mits dit in goed overleg wordt gedaan.
Vanuit de zorgplicht van een werkgever, kan ik deze vraag tot wekelijkse contactmomenten wel begrijpen. Zo'n gesprek is binnen een paar minuten gevoerd, omdat je immers niet verplicht bent alle ins en outs te vertellen van je klachten. Ik lees je paniek in je berichten, maar ik zou je werkgever niet meteen de wacht aanzeggen jou te contacteren, want je gaat je ook zeker niet fijner voelen als je wel weer start met werken en dat de sfeer dan erg is omgeslagen tussen jou en je leidinggevende. Een werkgever heeft een zorgplicht en deze wekelijkse contactmomenten kunnen daaronder worden geschaard. Het is niet om jou nog rotter te laten voelen. Het enige waardoor jij je rotter kunt voelen, is doordat je zelf teveel vertelt en daar achteraf spijt van hebt, omdat je leidinggevende daar zelf conclusies uit filtert. Daar zou ik dus voor waken; ook dat is zelfbehoud.

Sterkte met je herstel; het zal zeker niet makkelijk voor je zijn.
<<

Anoniem Antwoord

Gebruikers-avatar

Noob

Berichten: 214

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:06

Bericht 23 Sep 2018 19:19

Re: Biechttopic #2

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Fijn dat je leidinggevende in eerste instantie begripvol reageerde en vervelend dat ze toch terugkomt op het contactmoment. Er zijn veel ziekmeldingen die vanuit de privésfeer (zij het op een andere manier) ontstaan hè; gebroken botten tijdens het skieën, voedselvergiftiging na een verkeerde keuze in het restaurant etc. Klinkt natuurlijk gek, maar ook dat zijn situaties waarbij je niet kunt werken en de werkgever ook geen schuld heeft. Maar dat zijn duidelijke/zichtbare ziektebeelden, waardoor er meer begrip is. Ik ben na bijna drie maanden volledig in de ziektewet begonnen aan re-integratie. Er is in die periode geen bloemetje of fruitmand bezorgd, terwijl dit wel normaal beleid is bij langdurig ziekteverzuim.

Ik zou akkoord gaan met een wekelijks contactmoment wanneer de intenties zuiver zijn, dus oprechte interesse hoe het gaat. Anders denk ik dat ze toch even geduld moet hebben en dat mag je duidelijk maken (maar dat is heel erg moeilijk). Probeer het zo zakelijk mogelijk te houden. Schrijf desnoods op wat je kwijt wilt. En probeer je eraan te houden. Mijn werkgever liet het contact op z’n beloop en ik moest erachteraan. Het gebrek aan contact gaf mij juist weer stress. Mijn bedrijfsarts had al snel een probleemanalyse opgesteld, waarbij in mijn geval het gewicht van het probleem wel bij mijn werkgever ligt. Op het moment dat ik met m’n werkgever om tafel zat, er actiepunten voor hem waren en er meteen een afspraak was ingepland, had ik past echt even rust.

Ik krijg steeds afspraken met de ARBO. Als ik niet kan, dan moet ik de afspraak via mijn werkgever verzetten. Ik begrijp daarom niet goed waarom jij zelf contact moet opnemen met je bedrijfsarts. Per afspraak wordt er een verslag en zo nodig advies geschreven of aangepast. Het is een advies, je mag in feite zelf bepalen wat je met het advies doet. Aangezien mijn werkgever al ruime ervaring heeft met dit type ziekteverzuim, dacht ik dat ze er mee gekend waren en dit zouden accepteren. Helaas benadrukt mijn werkgever bij elke afspraak die wij hebben dat het ‘aan mij’ is om te bepalen wat ik met het advies doe en dat ik meer of weer aan het werk kan als ik dat wil. Ik voel hierdoor de druk alleen maar hoger worden. Want het is geen kwestie van niet willen, het is een kwestie van niet weten wat goed voor me is. Ik heb daarom aangegeven dat ik voorlopig het advies volg van de bedrijfsarts.

De Wet Verbetering Poortwachter schrijft wel dat je zo goed mogelijk mee moet werken aan een voorspoedige re-integratie, maar zover ben je nog niet en zo ver moet je ook nog niet nadenken.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaringen. Ik wens je in elk geval veel sterkte en beterschap.
VorigeVolgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers

cron