Hoe komt het dat je denkt dat je partner boos zal worden als jij eerlijk bent?

Ik ben zelf niet depressief. Ik heb wel andere problemen die momenteel spelen in mijn leven. Mijn partner bagatelliseerde die wel voor mijn gevoel. Toen heb ik hem ook gezegd, zonder op de inhoud in te gaan, dat ik vond dat hij mij het gevoel gaf dat ik niet eerlijk kon zijn (en voorbeelden gegeven). Dat heeft hem wel geholpen om beter naar mij te luisteren en mij soms ook meer te begrijpen.

Misschien heb je hier wat aan. Heel cliché: eerlijkheid duurt het langst. Daar heb zowel jij als je partner het meest aan. Daarnaast hebben zowel jij als je behandelaar er niets aan als je niet eerlijk bent.

Ik heb vaker dingen verteld die te maken hebben met mijn ziekte en daar reageerde hij boos op. Ik denk ook wel dat dat, zoals Lilou ook al zegt, voortkomt uit een stukje machteloosheid en onvermogen. Hij weet niet wat het is, hij weet ook niet hoe hij het op moet lossen. Hij wordt wel boos als ik iets lelijks zeg over mezelf, hij vindt het echt niet leuk als ik dat doe. Ik vind het wel een goed idee om met hem te bespreken dat ik bang ben dat hij boos wordt, ik denk dat dat voor ons allebei duidelijkheid geeft.

Misschien is het dan juist een goed idee om hem mee te nemen naar de behandelaar, zodat hij ook handvaten krijgt over hoe hij met jou en jouw depressie om kan gaan. Het lijkt me voor hem ook heel lastig dat hij niet weet hoe hij jou kan steunen. Ik denk dat zijn advies van “gewoon doorgaan” ook voortkomt uit het idee dat hij wil dat het goed gaat met jou.

Er zijn ook filmpjes hierover van Alles Goed over het praten met dierbaren over depressie en hoe dat voelt voor beide partijen.

https://allesgoed.org/de-gesprekken/

Wat naar dat je je zo voelt Biechtje.

Ik herken het zelf heel erg. Ik tob zelf ook al jaren met depressies en andere psychische stoornissen. Dan gaat het weer tijden goed, maar soms ook een tijd niet. Mijn partner reageerde en reageert altijd precies hetzelfde als die van jou. 'Schouders eronder. Je moet niet kijken naar wat je niet hebt, maar naar wat je wel hebt. Van depressief op de bank hangen, wordt je ook niet gelukkiger. Leef in het nu. Kijk vooruit i.p.v. achteruit'. Dat soort bla bla. Ja, allemaal leuk en aardig, maar soms lukt dat gewoon niet. Bij mijn partner kwamen dit soort uitspraken echt voort uit onwetendheid. Hij was ervan overtuigd dat ik vanzelf beter zou worden, als ik gewoon door zou gaan. Inmiddels weet hij dat het zo niet werkt. Toch vindt hij het nog steeds moeilijk als ik weer één van mijn periodes heb. Hij wil mij helpen, voelt zich verplicht mij eruit te trekken. Dat dat hem niet lukt, maakt hem machteloos. Dat frustreert hem.

Je woorden "ik leef alleen nog voor mijn kinderen, omdat ik niet wil dat ze zonder mij opgroeien" geven wel aan dat je realistisch genoeg bent om eventuele gevolgen onder ogen te zien, maar geven ook aan dat je nog wel kunt zien dat je wel degelijk waardevol bent. Want dat ben je!

Wel moet je dit echt aangeven bij je behandelaar, zodat jullie samen kunnen zoeken naar een oplossing. Voor jou, maar ook voor je partner, zodat hij in leert zien wat jij wél nodig hebt. Jullie zullen dit samen moeten doen.

Veel sterkte!

Even mijn hart luchten want het zit mij zo hoog.
Ik voel mij zo ellendig op het moment Ik heb nu 1,5 week vakantie (en nu nog 1,5 week in het verschiet) en we zijn zaterdag teruggekomen van een heerlijk weekje Italië. Sinds we terug zijn voel ik mij met de dag ellendiger, hoe het komt? Ik heb echt geen idee en dat is zo frustrerend! Ik ben zo ontzettend moe en mijn hoofd draait overuren. Ik twijfel over alles en ik kom er gewoon niet uit. Ik twijfel over mijn relatie (We zijn 8 jaar samen en ik vraag mijzelf de laatste dagen steeds af of hij mij wel gelukkig maakt, of we niet te verschillend zijn -ik ben extravert, hij introvert- blablabla), twijfels over mijn werk of ik het wel echt leuk vind, of dit is wat ik echt wil. Dan over mijzelf en over kinderen -we zijn beide 31- want mijn vriend heeft wel een kinderwens en ik niet. Dat staat trouwens niet tussen ons in, tenminste nog niet. En echt niemand om mij heen lijkt dat te snappen. Cliche's als 'Het komt nog wel' - 'De tijd begint te dringen' etc etc komen allemaal voorbij maar ik heb als kind al nooit met poppen gespeeld, ik heb nooit HET gevoel gehad en mijn antwoord 'Ik wil het gewoon niet' is volgens iedereen om mij heen geen antwoord. Ik wou zoveel dingen doen in de vakantie zoals in- en rondom het huis maar tot nu toe heb ik niks anders gedaan dan slapen en niks doen. Bluhh.. heeft iemand tips?

Om te beginnen: over je kinderwens. 'Ik wil het gewoon niet' is wel een antwoord, dat ten eerste, en ten tweede heeft iedereen om je heen er al helemaal niks mee te maken. Het is iets tussen jou en je vriend en er is geen enkele andere partij bij betrokken. Ik zou ieder gesprek hierover afkappen. Het gaat ze niks aan, heel simpel. Jij vraagt ook niet waarom zij wel kinderen hebben, om dan vervolgens alles waar ze mee komen (meestal is het ook gewoon 'ik wil gewoon wel' want zulke dingen zijn vaak niet onderbouwd, je wil het of je wil het niet) van tafel te vegen. Ik vind het zelfs vrij onbeschoft om iemand daar zo over door te zagen.

Dan over de rest.
Had je al die twijfels ook al voor je vakantie of pas sinds je terug bent?
Ik zou het voor nu heel even laten rusten en gewoon even acclimatiseren. Ik denk niet dat je de enige bent die na een heel fijne vakantie wat last heeft van een thuiskomblues. Jezelf allerlei dingen opleggen die je moet doen, helpt ook niet. Die dingen in en om het huis lopen niet weg, zolang het huis niet op instorten staat kan dat toch best even wachten? Slapen en niksdoen met een schuldgevoel en de druk om wel iets te doen, daar knap je niet van op. Jezelf toestaan om te slapen en te ontspannen en dingen te doen die je leuk vindt, dat werkt veel beter. Geef jezelf wat tijd, doe wat je leuk vindt, wen aan het thuis zijn en als je straks weer in het normale ritme zit, kijk dan hoe je je voelt. Ga jezelf niks opleggen, niet wat betreft werken in en om het huis en ook niet wat betreft het nu nemen van grote beslissingen over werk/je relatie, et cetera.

En kap die mensen die zeiken over kinderen krijgen vooral heel snel af.

Wat een prachtige reactie Susan.

Ik ben het er helemaal mee eens. Ook weet ik dat het wel onrustig is qua energie op het moment. Het lijkt net of iedereen (naja veel mensen) even door elkaar geschud worden op het moment. Ik weet niet of je gevoelig bent (en omdat het energetisch is, dan is het lastig hard te maken) maar het kan zijn dat je hier ook last van hebt.

Accepteren dat het onrustig is en het niet persoonlijk maken (het gaat niet over jou!) is dan het beste. Maar soms ook het moeilijkste.

Wat bedoel je daarmee, Nina? Ik ben bang dat ik je niet begrijp :-).

Ik vind het lastig om het digitaal uit te leggen. Maar overal is energie aanwezig. Soms kan er bijvoorbeeld door een onrustige gebeurtenis in de wereld, een collectieve energie over de wereld gaan die onrust en angst veroorzaakt. Als je daar gevoelig voor bent (bijv. vaak hoogsensitieve mensen), dan pik je dit makkelijk op en als je je er niet bewust van bent, dan maak je het "eigen" en betrek je het op je eigen leven. Dan ga je twijfelen over dingen, voel je je onrustig, moe. En daardoor voel je je soms nog slechter en dan zit je in een cirkeltje. Terwijl het dus helemaal niet door jezelf en je eigen leven hoeft te maken.

Ik hoop niet dat het (te) zweverig klinkt want dat is het niet en dat ben ik ook niet.

Hier het biechtje met melding bij VT. Ik wil nogmaals benadrukken dat ik weet dat jullie weten wie ik ben, maar dat ik dit absoluut niet onder mijn eigen nick op het internet wil hebben staan.

Zoals jullie weten is er een melding gemaakt door de politie bij VT over de dochter van mijn man nadat ze was weggelopen van huis. Een medewerker van VT is bij moeder thuis geweest en vandaag is ze ook bij ons langs geweest. Sinds vandaag kennen we ook het echte verhaal van het weglopen van de dochter van mijn man en waarom er een zorgmelding is gedaan door de politie. Wij kenden het verhaal in grote lijnen, maar ex-vriendin wist een hele hoop te verdoezelen/verzwijgen.

Op de bewuste dag is ze in ondergoed en na het op slot draaien van alle deuren en meenemen van sleutels, van huis weggelopen. In ondergoed! Ze heeft km afgelegd en is vervolgens bij haar stiefvader in de tuin in het zwembad gekropen. Zwembad is een meter diep en vrij breed en eigenlijk onnodig om te zeggen dat het had verkeerd kunnen aflopen, want ze heeft geen zwemdiploma's. Om 14.37u heeft moeder politie gebeld om te melden dat dochter weg was gelopen en haar als het ware had ingesloten. Om 15.15u is er een amber-alert uitgegaan en kort daarop belde de buurman om te melden dat dochter bij hem aan een glas ranja zat. Wij wilden al stuiteren, want dochter was al veel lang er weg dan de gestelde 14.30u, maar dat was niet nodig omdat een buurtbewoner de politie heeft aangeklampt en heeft gemeld dat het meisje al minstens om 13.00u weg weggelopen en dit is ook correct. Het heeft toen erg veel moeite gekost om moeder politie te laten bellen. Toen politie en moeder onderweg waren naar de buurman, heeft moeder raar gedrag vertoond. Toen ze dochter vond zei ze niets tegen dochter, ze viel daarentegen de buurman al huilend in de armen. Het is me al vaker opgevallen dat ze ongepast reageert op veel situaties, maar dat zal ook heus met haar diagnose te maken hebben. Of ze dronken was/gedronken had is niet duidelijk naar voren gekomen. Het kan, maar ze kan ook onder invloed zijn van medicatie.

Na het verhaal hebben we het over onze bevindingen gehad. Bijvoorbeeld dat dochter heel snel van mood kan veranderen. Van alles leuk naar 'ik sla je helemaal lens', naar ik weet niet wat ik fout heb gedaan en ik ben toch wel lief? Ook moeder is besproken en dit zonder aan te vallen. We zijn het dan weliswaar niet eens met de keuzes die ze maakt, hoe ze zicht gedraagt, maar willen vooral dat ze een goede moeder is voor dochter. We hebben aangedragen wat wij graag zien voor moeder en dochter. En wat we graag zien voor onszelf. Zo zou de communicatie beter kunnen. Op dit moment is het vooral veel 'ik wil' en jij volgt mij maar en zo werkt het niet. We hebben een zorgboerderij besproken, zodat dochter daar zo eens in de zoveel tijd een paar weken tot rust kan komen. We hebben uit huis plaatsing wel besproken, maar dat is echt het allerlaatste wat wie dan ook maar wil. We hebben aangegeven dat moeder de ogen van medewerkers graag dichtdrukt en vrijwel iedereen op haar hand krijgt, maar dat als dat gebeurt hulp uitblijft en de situatie in stand zal blijven of erger zal worden. Ook hebben we het over onze woonsituatie gehad en het feit dat dochter in ons huis geen eigen plekje heeft, dat was voor medewerker VT wel een must en hoe wij de bezoekregeling zien. Ik kan me niet herinneren dat ik haar heb verteld dat onze woning te koop staat. Goed, er is dus heel veel besproken en ze gaan nu in overleg over moeder en dochter en mijn man. Wat ze van ons vond zal ook wel duidelijk worden, denk ik. We gaan het zien.

Dit was even de update. Ik was gisteren zo moe dat ik al om 19.00u naar bed ben gegaan om de hersenpan wat rust te geven. Tja, dan word je nu zo ongeveer wakker en wat kun je dan beter doen dan een update schrijven op het forum?

Wat een ernstige situatie biechtje! Iig fijn om te lezen dat ze er iig mee bezig zijn.

Wat fijn dat er nu eindelijk serieuze actie ondernomen wordt door VT zeg en dat jullie hierin betrokken en gehoord worden.

Is VT afkorting van Veilig Thuis? En is dat een vorm van jeugdzorg?

Het is inderdaad de afkorting voor Veilig Thuis. Voorheen was dit het Advies en Meldpunt Kindermishandeling (AMK).

Oh oké, bedankt voor de opheldering.

Ik heb een gênant probleempje. Al ik vis heb gegeten dan ruikt mijn vagina later die dag èn de dag erna heel erg naar vis. Als ik naar het toilet ga en ik trek mijn ondergoed naar beneden komt de geur mij al tegemoet. Nu vind ik vis eten op z’n tijd erg lekker maar ik vind het probleempje daarna heel vervelend. Als er iemand bijvoorbeeld na mij naar het toilet gaat of mijn vriend wil seks schaam ik mij en wijs ik hem af. Is dit een normaal probleem of ben ik de enige?

Is dit echt? Nee, ik ken dit niet. Wist niet dat dit kan. Ik dacht dat een visgeur altijd samenhing met schimmelinfectie. Kan dat het ook zijn?

Ik (her)ken het ook niet. Maar volgens mij is schimmelinfectie geurloos toch? De visgeur hoort bij gardnerella.

Mijn schimmelinfecties zijn verre van geurloos..

De urine van mijn kinderen ruikt ook altijd heel sterk als ze vis hebben gegeten. Zou dat het niet kunnen zijn? Dat het niet uit je vagina komt maar uit urine.

Exogenisis het is helaas wel echt. En het is ook echt mijn vagina. Ik heb dan ook wat meer afscheiding en de afscheiding die ruikt dan erg naar vis. Ik heb van de week een bakje kibbeling gegeten en dan ruikt het enorm. Wel is het een stuk minder als ik bijvoorbeeld vier vissticks heb gegeten dan dat ik een grote portie eet. Hoe meer ik eet hoe erger die lucht is. Echt super vervelend.

Vervelend zeg! Mijn zoontje ruikt na vis gegeten te hebben ook helemaal naar vis. Zowel urine als zijn zweet. 's Morgens wil ik niet zijn kamer in komen, na de dag ervoor vis te hebben gegeten. Geen idee wat je er tegen kan doen helaas.

Hier biechtje met dochter van mijn man en VT. En ja, we weten van elkaar wie we zijn en nee, ik wil het nog steeds niet onder eigen naam posten.

Sinds de vakantie voorbij is gaat de dochter van mijn man met de bus naar school. Ze wordt om 08.00u ’s ochtend opgehaald en om 15.00u thuis afgezet. En iets na 15.00u videobelt ze met haar vader. Behalve vandaag, want mijn man lag te slapen en dochter kon haar papa niet bereiken. En dus belde ze mij. Ze vroeg waar papa was en toen ik aangaf dat hij sliep, vroeg ze of ik hem wakker wilde maken. Zo gezegd, zo gedaan.

Na het telefoongesprek kreeg mijn man een foto van zijn dochter. We dachten beiden dat het een selfie was, maar toen we goed keken bleek het geen selfie, maar een foto van haar moeder die op de grond, voor haar bed, lag te slapen. Er was een plank op haar hoofd gevallen, althans zo leek het. Mijn man belde zijn dochter terug en zei dat ze mama wakker moest maken, maar dat durfde ze niet.

Mijn man heeft daarop de contactpersoon van VT gebeld. Ze vroeg of we hadden geprobeerd contact te leggen met moeder en ja, dat hadden we en dus besloot de contactpersoon zelf te bellen. Ook zij kreeg moeder niet te pakken en besloot op huisbezoek te gaan. Toen ze bij de deur aanbelde, deed dochter de slaapkamerraam open. Ze vroeg dochter hoe het ging en of ze de voordeur wilde opendoen. Net op het punt dat dochter dit wilde doen, werd ze gevloerd door haar moeder. En na een hoop geschreeuw was het stil.

Medewerker besloot om te lopen en zag via de achterkant van het huis hoe zo’n troep het was in huis. De vloer lag bezaaid met flessen wijn en troep. Omdat de deur niet opengedaan werd, heeft VT politie gebeld. Juist op dat moment kwam de oudste dochter aanfietsen en deze heeft de mevrouw van VT mee naar binnen genomen. Het is mis, het is goed mis. Want moeder is nokkie gegaan van de drank en dochter moest zichzelf redden. Haar slimme zet om papa een foto te sturen, heeft ervoor gezorgd dat er hulp kwam.

De vader van de oudste dochter werd gebeld en de kinderen werden door hem opgehaald. De moeder van ex-vriendin werd gebeld en deze is direct gekomen om haar dochter te ondersteunen. Morgen om 10.00u zal er een overleg plaatsvinden. Dochter kan niet bij ex-man blijven, want deze heeft zijn eigen gezin en morgen wordt gekeken wat het beste is. Natuurlijk wilden wij direct naar hun woonplaats om dochter te halen, maar laat ik nu net op dat moment ook met spoed met mijn man naar de dokter moeten i.v.m. gat in buik. Morgen zullen we dus weten wat er gaat gebeuren. En wat wij kunnen doen.

Wat mij het meeste tegen de borst stoot is dat mama alles heeft gedaan om kind dom te laten lijken en dochter nu weer bewijst absoluut niet dom te zijn. Ik hoop dat er nu actie wordt ondernomen, want wat zich nu openbaarde, daar hadden wij al maanden een vermoeden van. Sorry, ik moest het even van me aftikken.