11 Jul 2018 14:45 door Lilou
Lieve reacties, dank jullie wel. Voelt heel rot, maar inmiddels met paar mensen over gepraat en daardoor wel een stuk rustiger gelukkig. Hun beslissing is heel erg gebaseerd op 'gevoel', het klikte niet zoals ze hadden gehoopt én er blijken dus recent meerdere mensen te zijn opgestapt waarvan twee met veel gedoe, om vergelijkbare redenen: niet passen binnen de werkwijze. En op dat vlak voelde ik, eigenlijk ook al voor mijn eerste werkweek, wat twijfel. Er waren een paar kleine dingetjes in hun manier van communiceren, nog voor ik begon, die er al op wezen dat de lijnen erg strak waren en het eigenlijk een beetje 'onze wil is wet en als je het daar niet mee eens bent is daar de deur' onder de noemer 'duidelijkheid' is. Nou ben ik minder extravert/direct, juist rustiger, bedachtzamer, ga niet over 1 nacht ijs, dus ik heb dat gevoel geparkeerd en ben gewoon enthousiast en met frisse moed begonnen. Contact met cliënten en collega gingen ook echt heel goed, hele positieve feedback daarvan gehad. Maar echt al heel vlug werd dat onderbuikgevoel wel bevestigd. Goede HBO geschoolde hulpverleners die als stagiair behandeld worden en geen eigen richting aan hun begeleiding mogen geven en puur als uitvoerende gezien worden, informatie die niet volledig gedeeld wordt 'want dat is niet jouw taak', begeleiders die niet weten wat eigenlijk de huidige begeleidingsdoelen zijn, kleine dingen die cao technisch volgens mij niet eens mogen. Ik zei vanochtend desgevraagd dat ik moest wennen aan de werkwijze omdat ik volledige openheid en het delen van informatie met elkaar gewend ben en dat schoot direct in het verkeerde keelgat, omdat dat raakte aan de reden waarom dus verschillende medewerkers recent zijn weggegaan én binnenkort weggaan. Toen ik daar nog voorzichtig iets tegenin probeerde te brengen 'vulde ik haar gevoelens in en daar hield ze absoluut niet van'. Als ik dit nu al aankaartte ging dat 90% zeker een probleem vormen in de toekomst en dan kon het maar beter nu hier direct eindigen. Ik kreeg ook nog een opmerking dat het eigenlijk al bij mijn contract tekenen mis ging, ik had een typefout ontdekt in de stukken die ik tekende en dat heel vriendelijk en kort even gemeld zodat ze het konden herstellen. Megafout natuurlijk...? Op dat moment heel rustig gebleven, begrip getoond, eerlijk gezegd wat ik dacht, maar terug naar huis merkte ik mijn frustratie over het hoe/ waarom. Ik ben er verbaasd en een beetje emotioneel door. Maar ik ben ook eerlijk en open geweest en vooral heel dicht bij mezelf gebleven en als daar nu al geen ruimte voor was dan was dit ook niet de organisatie waar ik langer binnen had willen werken.
Suus; jouw situatie klinkt ook echt rot :-( Na zo'n lange tijd op zo'n manier behandeld worden lijkt me helemaal naar. Heb je al uitzicht op iets nieuws?
♥️ N. juli 2014
♥️ L. maart 2016