Caulfield schreef:Knillis schreef:Wat ik wel trouwens vind is dat het niet perse makkelijker wordt als ze ouder zijn. Ik ben nu taxi chauffeur van de kinderen geworden, ze sporten allemaal een aantal keer per week, spreken af met vriendjes, hebben kinderfeestjes etc. Dat vergt véél planning en geeft weer andere "stress". Wel wordt het makkelijker omdat ze zelfstandiger worden en ook meehelpen met klusjes in huis. Dat scheelt weer voor mij
Ik vraag me echt af hoe wij dat over een aantal jaren gaan ervaren. Ik kan me er zo weinig bij voorstellen! Ik kan toch niet de hele week m'n kinderen rond gaan rijden - ik rij sowieso geen auto, maar al deed ik dat wel, ik ben gewoon aan het werk en rond 18h thuis. Paal en perk stellen aan clubjes maar denk ik, en ze zoveel mogelijk zelf laten doen. Sportshirts wassen wil ik wel
Wij rijden ook geen auto, dus ik ben een soort fietstaxi
Ik heb wel bewust een sport uitgekozen met T. waarbij je 1x per week training hebt en een paar keer per jaar een wedstrijd. Een sport als voetbal of hockey waarbij je soms 2x per week traint én dan nog elk weekend wedstrijden overal in de regio, vind ik te belastend. Hij fietst veel, dus komt wel aan zijn beweging.
Met bijvoorbeeld breakdance, judo, klimmen of tennis heb je maar 1x per week training, op zaterdag vaak.
Voor zowel sport, als zwemles als muziekles: veel BSO's bieden dat tegenwoordig aan tijdens de NSO-uren. Handig voor fulltime werkende ouders. Wij maken er zelf geen gebruik van, maar ik vind het goed dat het kan.
Muziekles kan aan huis eventueel. Is wel duurder.
Als I. straks ook op zwemles en muziekles gaat, laten we T. vaker zelf fietsen naar zijn clubjes, denk ik. Anders wordt het voor mij te druk. Ik ben vaak alleen met de twee kinderen omdat mijn man 's middags, 's avonds en in het weekend werkt.
Aan de andere kant, is de muziekles van T. best wel een relaxmomentje voor mij. In zijn muziekschool (Muziekcentrum van de Omroep) is een leuk café en daar zit ik dan heerlijk een cappuccino te drinken. I. zit er dan bij met een appelsap je en wat Playmobil.
Speelafspraakjes met vriendjes fietst T. al een tijdje zelf naartoe (en weer naar huis).
Al met al ben ik heeel blij dat ik niet meer continu op hoef te letten op de kinderen. Of ze steentjes in hun mond doen, waarom ze nu weer huilen, of ze een vieze luier hebben, of ze niet van de trap vallen. Heerlijk dat dat achter de rug is. Het voelt voor mij echt minder stressvol nu.