Dat als je eindelijk lekker met je baby op je buik ligt je nog een bevalling moet doen. Mamma man, het ergste van de bevalling vond ik die placenta eruit werken. Incl duwen, trekken en persen. Ik was er klaar mee maar dat ding kwam maar niet. Uiteindelijk na 5 kwartier wilde ik echt nog maar 1x proberen en dan moesten ze maar opereren.
Ik was m'n man al instructies aan het geven om z'n shirt uit te doen en bij E te blijven maar toen kwam hij dan eindelijk.

Ik heb bij zowel de eerste als de tweede geen naweeën gehad, ondanks bij de tweede een super snelle bevalling. Dus dat kan ook.

En een baby kán al vrij gauw doorslapen. De eerste van ons sliep na iets van 8 dagen door en de tweede na een week of 5. Dus dat kan ook.

Even een positieve tegenhanger hoor ;)

Oh ja, na een ruggeprik heb je vaak geen persweeën. Dat is rot. Maar je overleeft het wel.
Bij de tweede had ik geen pijnstilling en dus wél persweeën en ja, die zijn erg fijn en handig, maar zonder kun je het heus ook hoor!

Een ruggeprik brengt wat nadelen met zich mee, besefte ik me na die eerste bevalling. Geen persweeën dus, maar ook koorts is een bijwerking. Hoofdpijn, uitslag. Fijn. Voor mij reden om het bij een tweede niet meer te willen.

Ze zetten overigens de prik uit zodra je op 10 cm zit, dus dan komt je gevoel terug. Dat is iets dat ik niet wist. Dom eigenlijk. Want zonder gevoel kun je niet gericht persen.

Oh ja, bij mij werkte de ruggeprik niet goed. Ik voelde bijna alles nog, maar het scherpste ging er af. Ik dacht echt: als die prik er in zit, ben ik compleet verlamd (verdoofd) aan de onderkant en voel ik NIKS meer. Nope.

Dat je ook alleen maar rug weeen kan hebben; vast wel eens gelezen ooit, maar nooit bij stil gestaan verder.

Hoe kunnen ze een ruggenprik uitzetten? Blijft de naald erin zitten met een slangetje eraan of zo? Ik denk bij een ruggenprik aan een prik met een substantie erin, die spuiten ze in je rug, spuit eruit klaar. Maar hoe kan je hem dan uitzetten? En hoe snel krijg je je gevoel weer terug?

Een ruggenprik is een super dun draadje in je rug waar de vloeistof doorheen kan. Dus je zit steeds aan de pijnstillende vloeistof. De toevoer kunnen ze uitzetten of ophogen. En als je daarna verdoofd moet worden doen ze een verdovende vloeistof er in.
De ruggenprik werkte bij mij gewoon uit halverwege de weeën, maar hij werkte wel extreem goed. Ik was echt verlamd in m'n benen.

Misschien hadden ze de ruggeprik uitgezet bij me maar zat er nog voldoende in ofzo. Iig voelde ik helemaal niks van de bevalling en knip en pomp en duwen op m’n buik voor de placenta. Ik moest geopereerd want de placenta kwam er niet uit.

Dat een bevalling ook wel precies zo kan gaan als je zelf wilt. Mijn laatste bevalling was er een uit het boekje en bevallen is dus niet altijd een horrorverhaal. Mij heeft puffen (meer zuchten) juist wel heel erg geholpen waardoor ik eigenlijk amper pijn heb ervaren.

Dat lijkt me echt zo naar Carrie, na al het werk, alle pijn en ellende kan je niet eens even bijkomen met je nieuwe baby maar in plaats daarvan nog meer gedoe aan je lijf.

Dat had ik met beenweeen.

Dit inderdaad!

Dat een bevalling niet altijd uren en uren pijn betekend. Ook zonder pijnstilling.

Rond 11 uur had ik lichte krampen die echt geen pijn deden. Rond 14 uur kwam er regelmaat in en rond 16 uur had ik al 5 cm ontsluiting. Met totaal geen pijn eigenlijk.
Om 17:30 begonnen de rugweeen die wel pijnlijk werden. Uiteindelijk om 19:30 bevallen. Voor een eerste bevalling "maar" 2 uur echt pijn.

Ook had ik een totaal ruptuur. Wist niet dat je ook zo ver kon uitscheuren... maar het is allemaal goedgekomen!

Bij de tweede rond 5 uur krampen en om half 8 in het ziekenhuis. Om 9 uur weer rugweeen en half 10 was hij er.

Ik had van te voren echt gedacht uren en uren pijn te hebben. Maar viel dus goed mee!

Nou inde. Pas na mijn tweede bevalling beseft ik dat bevallingen mét ruggenprik veel zwaarder kunnen zijn dan zonder. Ik dacht altijd; ik heb voor de makkelijke weg gekozen met een ruggenprik. Maar die bevalling heb ik zoveel meer voor mijn kiezen gekregen en zoveel harder moeten werken dan bij de tweede zonder pijnstilling.

Verder wist ik eigenlijk alles wel. Ik ben nogal van het lezen, uitzoeken, voorbereiden, haha. Maar er middenin zitten... da's een ander verhaal. Hoe weeën voelen of de liefde voor je kind of hoe slaapgebrek je kan kapot maken daarover had ik me allemaal wel ingelezen en zo goed mogelijk een voorstelling van gemaakt maar het ervaren is natuurlijk een tweede.

Ja eigenlijk wel, maar had het helemaal niet echt door, was toch wel wat in de war. Toen ik opgehaald werd om geopereerd te worden en we op de gang reden vroeg ze ‘en, wat heb je gekregen?’ Waarop ik zei ‘een rugggenprik!’

Dat ook inderdaad. Ik werd ingeleid maar rond 17.45 begon ik het een beetje te voelen, 19.00 hield ik het niet meer en zag ik enorm tegen de komende uren op, bleek 9 cm en na 7 minuten persen kwam zoon al als ik dat wist had ik het beter volgehouden.

Dat het krijgen van een kind niet alleen fysiek zwaar is, maar in mijn geval ook mentaal heel heftig kan zijn.
Ik moest mezelf opnieuw uitvinden. Het eerste jaar heb ik in een soort bubbel (of op een roze wolk eigenlijk) geleefd, toen donderde ik daar keihard vanaf en ben ik in een depressie terechtgekomen. Gelukkig ben ik daar met professionele hulp goed uit gekomen en nu vind ik het moeder zijn weer helemaal leuk.

Dat het zo kan zijn dat je gewoon geen/amper melk produceert. Ik was nogal pro borstvoeding want ja iedereen kan borstvoeding geven stond overal en ik had het helemaal gepland en voorbereid en toen kwam er niks... Ja met veel moeite 2 ml. per dag ofzo maar verder gewoon niks. Geen lactatiekundige die daar wat aan kon veranderen. Ook geen geen stuwing gehad ofzo, gewoon niks.

Heel herkenbaar Lexi! Gewoon 1 druppel na 20 minuten kolven. Dat het lastig op gang kon komen was ik me van bewust maar dit viel inderdaad wel even tegen.

Ik heb er ook eigenlijk nooit bewust bij stil gestaan dat je nu stille seks moet gaan hebben tot de kids uit huis (of uit logeren) zijn.

Slaapt ze nog op jullie kamer Cotton? Op zich kunnen kindjes er prima door heen slapen hoor (op andere kamer iig). Maar ochtendseks... That is a thing of the past! Voor ons dan haha.

Nee dat niet, maar ergens ben je toch onbewust bang dat ze wakker wordt en daarna komt er een leeftijd dat ze ineens aan je bed staan en daarna komt er een leeftijd dat ze nog weten wat je aan het doen bent ook.

Haha Cotton, dat is lang m'n angst geweest afgelopen maanden. Maar... Op een gegeven moment ken je je kind goed genoeg om te weten wat kan ;)
Ik loop altijd eerst bij de kinderen langs voor ik ga slapen, en aan hun manier van slapen bedenk ik of het kan of niet. Soms als ze niet fit zijn dan waag ik me er niet aan. Dat betrapt worden lijkt me zo akelig voor beide partijen.

Goed je momenten kiezen Cotton. Maar inderdaad, het is wel gek met iemand anders in huis erbij. Moet zeggen dat vakantie zonder kind idd wel echt helpt.

Daarop voortbordurend, ik had echt niet verwacht dat meer dan een jaar na de bevalling seks nog altijd 'anders' voelt. Niet pijnlijk meer, maar prettig is anders. Dat wist ik niet van te voren, ook niet hoe dat dan zou zijn. Ik baal er wel van.

Hè Marin wat rot! Ik herken dat niet. Is alles netjes genezen? Als je er veel last van hebt zou je het eens kunnen navragen bij je huisarts, het lijkt me niet dat het onprettig moet zijn. Niet echt de bedoeling van seks lijkt me

Toevallig ben ik net bij de huisarts geweest voor een scheurtje down under (is idd niet helemaal normaal nu nog). Ik vond de huisarts fijn mee denken erover en als het niet beter wordt kan ik terug gaan naar haar. Verder durf ik er niet zoveel meer over te zeggen hier maar ik word er soms wel een beetje sip van dat het zo anders is, echt fysiek bedoel ik dan dus, niet de frequentie oid, die vind ik dan wel weer prima bij ons. Dat laatste had ik eerder verwacht qua verandering dan dit. Maar goed, time will heal, hopelijk.
(niet quoten graag)