Kat overleden, zoveel verdriet
Ik weet nu dat het beter voor haar is, maar wát een verdriet en wát een pijn voel ik. Zondag heb ik echt alleen maar kunnen huilen, echt non-stop. Het gaat nu iets beter, maar bij het thuis komen iedere keer moet ik weer huilen en iedere keer als ik in de hal kom zie ik haar daar weer liggen en zo hulpeloos naar me kijken, die opluchting in haar oogjes dat ik er eindelijk was. Het gaan slapen is ook ellende, aangezien ze dan iedere avond even kwam knuffelen. Om het schuldgevoel maar niet te spreken..
Jullie kunnen hier vast niks mee, maar ik merk dat ik het er behoorlijk moeilijk mee heb en het gewoon even ergens kwijt wil. Het doet me zoveel pijn dat mijn lieve meisje er ineens niet meer is.