School vs. ouders. Wat zijn mijn rechten?
Onze oudste zoon (net 9 jaar) zit in groep 5 en heeft sinds groep 3 moeite met rekenen.
In groep 3 is hij vaak ziek geweest en heeft hierdoor de basis van het rekenen niet goed genoeg meegekregen.
Het automatiseren is het grootste probleem. Hij doet echt zijn best, maar hij ziet het gewoon niet, heeft het inzicht niet echt. Zelf denk ik dat hij dyscalculie heeft.
Dit heb ik zelf namelijk ook en schijnt erfelijk te zijn.
We zitten nu bijna aan het eind van groep 5, maar met rekenen zit hij op het niveau van midden groep 4.
Met zijn intelligentie heeft het niets te maken, want met alle andere vakken scoort hij bovengemiddeld.
Talen (Nederlands, Engels, lezen, spelling, begrijpend lezen enz.) zijn zijn sterkste punt.
Zijn leesniveau is sinds groep 4 al op het niveau van groep 8.
Met alle andere vakken (ook aardrijkskunde, geschiedenis) scoort hij bovengemiddeld.
Met de Cito had hij de hoogst mogelijke score voor al die vakken, maar voor rekenen de laagste score.
School wil er echter niet aan dat het mogelijk wel eens dyscalculie zou kunnen zijn.
Sinds begin van dit schooljaar krijgt mijn zoon bijles op school, voor rekenen.
Al na een aantal lessen kwam hij iedere keer huilend uit school, op de dagen dat hij bijles heeft.
Wat hij best vervelend vind, is dat er geen vaste dagen zijn waarop hij bijles heeft.
Hij zit daardoor iedere dag zenuwachtig in de klas, 'bang' of en wanneer hij weer uit de klas gehaald word.
Ook is het al een aantal keer voorgekomen dat hij precies tijdens de grote pauze, waarin iedereen een half uur mag buitenspelen, gehaald werd voor de bijles.
Hierdoor kon hij als enige niet buitenspelen en moest hij ook zijn brood tijdens de bijles eten.
Ik heb inmiddels duidelijk aangegeven aan school dat dit niet de bedoeling is, en dat hij de pauze nodig heeft om even een frisse neus te halen en z'n hoofd leeg te maken.
Het is een erg gevoelig mannetje, op school nogal verlegen en durft (op school) nergens tegenin te gaan.
Nu is het zo dat hij en de juf die bijles geeft, niet echt een 'klik' hebben.
Hij vind haar erg streng, zegt dat ze vaak boos op hem word als hij iets na een aantal keer uitleggen nog niet begrijpt.
En ze laat hem nooit uitpraten, zegt hij.
Iedere avond ligt hij te huilen in zijn bed. En niet een klein beetje, maar helemaal overstuur.
Hij vind het niet erg dat hij bijles nodig heeft, zegt hij, maar hij wil niet meer naar deze juf.
Het lijkt wel alsof hij bang voor haar is.
Het breekt m'n hart om hem zo verdrietig en zo wanhopig te zien.
Hij ging altijd met veel plezier naar school, maar sinds hij bijles heeft en er tijdens één van de lessen iets voorgevallen is (juf werd 'boos' omdat hij te sloom zou zijn met het maken van de sommen), wil hij niet meer naar school en moet hij 's ochtends soms zelfs overgeven door de zenuwen.
Dit vind ik niet normaal en lijkt me niet de bedoeling van bijles, welke juist bedoeld is om hem te helpen.
Hij voelt zich totaal niet op zijn gemak en zou nog liever naar een andere school gaan, dan nog langer bijles te krijgen van deze juf. Een jaar geleden zou hij zoiets nooit gezegd hebben, want hij had het altijd ontzettend naar zijn zin op school en heeft er heel veel vriendjes.
Nu heb ik al meerdere keren een gesprek gehad met de juf van bijles en de IB'er van school.
Ik heb voorgesteld om zelf, na schooltijd, naar een remedial teacher te gaan, zodat hij toch de juiste extra hulp kan krijgen voor het rekenen.
Maar de school wil dat niet, vind dat niet goed en zeggen dat zij met deze bijles door willen blijven gaan.
Omdat dat handiger is qua communicatie tussen de juf van bijles en zijn eigen juf.
School vind/zegt dat hij gewoon moet doorzetten en dat het dan uiteindelijk wel goed komt.
Maar zij zien niet hoe hij thuis is, nadat hij weer bij die juf geweest is.
Zo verdrietig, echt een hoopje ellende. Terwijl hij altijd heel vrolijk en blij was.
Ik zie niet in hoe hij op deze manier, als hij er zo tegenop ziet, iets van de bijles kan opsteken.
Tijdens de gesprekken heb ik o.a. gevraagd of we op zijn minst een vaste dag kunnen afspreken waarop hij bijles heeft, zodat hij zich erop kan voorbereiden en hij niet iedere dag zenuwachtig in de klas zit, bang om weer uit de klas gehaald te worden.
Dit kan niet volgens school, want de (bijles)juf heeft nog meer kinderen die zij moet helpen, en 'het loopt zoals het loopt'.
Na de laatste extreme huilbui van mijn zoon, heb ik school gevraagd of het eventueel mogelijk is dat ik er (tijdelijk) bij kom zitten tijdens de bijles, op de achtergrond.
Zodat mijn zoontje zich misschien iets meer op zijn gemak voelt.
Maar dat vinden zij geen goed idee, want 'het komt vanzelf wel goed'.
Nou, dat denk ik dus niet. Weet ik wel zeker van niet.
Helaas is er geen andere bijles juf/RT'er op school, vandaar dat ik zelf, na schooltijd (zodat hij ook geen andere vakken hoeft te missen) naar een andere Remedial Teacher wilde gaan.
Maar dat mag dus niet van school. Ze hebben letterlijk gezegd dat zij mogen bepalen hoe/wanneer/van wie hij bijles krijgt, en dat wij als ouders daar niets over te zeggen hebben.
Dit is wat zij het beste voor hem vinden.
Ondertussen zie ik mijn kind met de dag ongelukkiger en onzekerder worden, en weet ik gewoon écht niet meer wat ik nog kan doen om hem te helpen.
Gesprekken tussen de bijles juf en hem/ons hebben weinig zin gehad, want volgens de juf is er niets aan de hand.
En mijn zoontje zegt dat wanneer ik erbij ben, ze wel aardig tegen hem doet, maar zodra ik er niet meer bij ben is ze weer 'boos'.
Of ze echt boos tegen hem doet weet ik natuurlijk niet, want ik ben er niet bij.
Maar hij ervaart het wel zo.
Nu is mijn vraag, na dit hele lange verhaal, aan jullie:
Weten jullie misschien hoe het nu echt zit met wat de school kan eisen en wat mijn rechten hierin zijn?
Is het echt zo dat de school kan bepalen waar en van wie hij bijles krijgt?
Of sta ik gewoon in mijn recht als ik zeg dat ik niet meer wil dat mijn zoon bijles krijgt van deze juf, of op school?
Volgens school heb ik hier namelijk niets over te zeggen.
Zodra ik over bijles bij een andere RT'er begin, gaan ze meteen in de aanval.
Volgende week heb ik weer een gesprek met de IB'er van school en de juf van bijles, om opnieuw te bespreken hoe het nu gaat.
Maar eigenlijk valt er weinig nieuws te bespreken, het gaat, grof gezegd, gewoon hartstikke kl*te.
Ik wil mijn zoon helpen en wil dat hij weer met plezier, en een veilig gevoel, naar school gaat.
Maar ik weet niet wat ik nog meer kan en mag doen..
Wie kan en wil mij helpen?
Het is een heel lang verhaal geworden, sorry hiervoor.
Ontzettend bedankt als je er een stukje van gelezen hebt.
A. 2013