21 Feb 2018 10:16 door Anoniem242
Ik ben gisteren bij de chirurg geweest. Hij was ook wel van mening dat het lang duurt maar zag ook, net als de wond verpleegkundige afgelopen donderdag, dat er toch weer wat herstel zichtbaar was. Daar ben ik uiteraard wel blij om dat er toch nog genezing is.
Hij zei dat een operatie in dit geval wel mogelijk is maar als aller laatste optie. Want dan gaan ze weer snijden, open maken, anders hechten en dan is het strikte bedrust omdat er onwijs veel spanning staat op de gebied. Als het dan weer open gaat zijn we terug bij af.
Toen kwam mijn grootste nachtmerrie. Zilvernitraat. Ik raakte echt in paniek en begon te huilen. Hij wilde het gaan aanstippen met zilvernitraat. Mijn vriend kwam meteen voor mij op en de arts schrok van mijn reactie. Ik ook wel want dat geeft wel aan dat ik er echt mentale leed aan over heb gehouden. Als ik het nu weer schrijf komen de tranen weer vanzelf.
Ik heb dat destijds zo enorm als traumatisch ervaren. Dat wil ik nooit meer mee maken.
Verdoven was een optie en dat hebben we geprobeerd, maar het was nog te pijnlijk met verdoving. Dus hij heeft het niet gedaan. Er is wel een kweek afgenomen om te kijken of er niet een onderliggende bacterie in zit wat het genezen zo vertraagd.
Nu heb ik aquacel mee gekregen wat ik er op moet doen dagelijks. Over 10 dagen heb ik een bel afspraak voor de uitslag van de kweek.