Ik wil even m'n verhaal kwijt, geeft niet als jullie me herkennen maar ik wil het niet onder m'n eigen naam hebben.
Ik ben in een heel vage situatie met een collega beland. We werken al 1,5 jaar vrij intensief samen en kunnen het vanaf dag 1 al super goed met elkaar vinden, wij hoeven elkaar maar aan te kijken of we begrijpen elkaar. Hierdoor trekken we op werk natuurlijk al snel naar elkaar toe en wij hebben dan ook veel projecten samen. Dat valt ook andere collega's op en zij maken dan ook regelmatig opmerkingen over ons maar wij hebben er oprecht beide nooit iets achter gezocht.
Afgelopen week zaten we voor werk 6 dagen in een hotel en op de laatste dag hebben we samen geslapen. Geen seks gehad maar wel gezoend, geknuffeld. En nu ben ik helemaal in de war. In de afgelopen dagen hebben we elkaar continu gesproken via whatsapp en ik heb ook naar hem uitgesproken dat ik heel erg in de war ben, altijd heb gedacht dat het niks was tussen ons en nu ineens niet meer weet wat ik ervan moet denken. Hij heeft hetzelfde.
Jullie zien hem vast al aankomen: hij heeft een vriendin. Zijn relatie gaat al zo lang ik me kan herinneren heel slecht, ik praat daar zelden met hem over want ik vind het vrij irritant dat hij in een relatie blijft zitten terwijl hij er ongelukkig van wordt, dit weet hij dus hij praat er ook niet met mij over (wel met anderen)
Gisteren hadden we een diner/borrel met collega's en iedereen had ons meteen door. We konden ook niet echt normaal naar elkaar kijken. Net twee verliefde pubers
Toen we naar de auto liepen heb ik gezegd dat hij mij maar even met rust moet laten en eerst orde op zaken moet stellen. Nog geen uur later kreeg ik alweer een bericht van hem waar ik niet op heb gereageerd, een kwartier later weer een en zo ging het even door. Uiteindelijk heb ik teruggestuurd dat hij me met rust moet laten en dat doet ie nu ook.
En nu voel ik me kut en in de war. GADVER. Ik lijk wel een 16 jarige, ik kijk ongeveer elk kwartier op m'n telefoon of hij niet toch heeft geappt en wil hem ook de hele tijd appen maar ik hou me in. Ik zie hem in principe zaterdag pas weer, wat op zich fijn is maar ik zit mezelf zo in de weg.