04 Feb 2018 20:37 door MissBitchy
Zeker jammer dat dit een beetje dood is gebloed.
Ik wist helemaaaal niet waar het verhaal over zou gaan.
Dus ik was best in shock toen bleek dat Boris (weer) ziek was. Misschien naïef van mij, of juist bewust zo geschreven, maar meestal zie ik al ver van tevoren aankomen welke twist eraan komt, maar nu dus écht niet. Achteraf dacht ik ook echt, duh! Te mooi om waar te zijn hoe het ging tussen Boris en Emma.
Ondertussen heb ik alweer 1,5 boek uit, dus ik zit er niet echt meer in. Maar wat ik me nog kan herinneren was dat ik onwijs moest huilen, maar weet niet meer precies bij welk stuk. Toen dacht ik nog: pffff dat wordt wat aan het einde van het boek. Maar eerlijk gezegd vond ik dát stuk een beetje tegenvallen. Of nouja, ik had verwacht dat ik er meer geraakt door zou worden en het heel emotioneel zou zijn. Ik vond het een beetje klinisch omschreven denk ik.
Hmm ik merk dat ik dit toch wat lastig vind om te typen, aangezien Susan dit gewoon kan meelezen en ik je natuurlijk niet wil afkraken.
Ik vond het een boek dat me direct pakte en ik het ‘t liefst in 1 ruk uit wilde lezen. Had dan ook de 1e avond dat ik erin begon meteen 100 blz.’s gelezen en das niks voor mij haha.