Onze vakantie naar Thailand met een dreumes
In een paar woorden: geweldig, leuk, ontspannen!
De heenweg was een nachtvlucht. V heeft maar 3 uurtjes geslapen in een basket waar ze nog maar net in paste, maar was de hele weg supergezellig. Naar iedereen ook. Er waren wat mensen die aanvankelijk bedenkelijk naar ons keken (je zag ze denken 'als dat kind maar niet gaat krijsen') maar ook die won ze voor zich door steeds te zwaaien en te lachen naar ze, of door kiekeboe met ze te doen.
Zodra je in Bangkok aankomt merk je gelijk dat je met kinderen overal voor mag. Er stond een mega lange rij bij de paspoort controle en wij werden eruit gehaald om bij een andere balie de paspoort te laten checken. Super!
Ook bij een taxi standplaats kregen we een bonnetje met nummer 875 en op het bord stond pas 625...Daar werden we direct naar een balie gestuurd en mochten we meteen met een taxi mee. Heerlijk zo!
Iedereen is echt behulpzaam ook. Wanneer je met de buggy aankomt houden ze de deur open of tillen de buggy even op.
Ook merk je meteen dat de Thai gek is op kinderen. En V gelukkig op iedereen. Ze reageerde zo leuk op iedereen. Zwaaien, lachen, gek doen. Gillen om aandacht te krijgen, wanneer iemand even niet meer keek. Heel grappig! Ze heeft ook 'bye bye' geleerd, inclusief uitspreken en zwaaien er bij.
Waar we wel aan moesten wennen is dat veel mensen foto's van haar wilde maken. Ongevraagd ook. We hebben het maar toegelaten. Het waren veelal selfies.
Ons eerste hotel had geen babybedje. Maar gelukkig hadden we zelf een bedje meegenomen. Dit bedje hebben we heel veel gebruikt!
Ook bij het zwembad. Maar op een gegeven moment merkten we dat mensen steeds naar ons (naar V dus) gingen zwaaien, omdat ze was gaan zitten. Hoorden we 'hi' achter ons en zat ze weer te zwaaien naar iedereen. Haha! Dus vanaf toen maar op de kamer laten slapen. Aanvankelijk om en om bij haar en later lieten we haar alleen met de babyfoon (en kamer op loopafstand)
Vanuit 2 nachtjes Bangkok zijn we naar het zuiden gevlogen: Ao Nang. Daar verbleven we 4 nachten in een prima hotel, met zwembad. We hebben dit jaar gekozen voor meer comfort, dus iets luxere accomodaties. Normaal zouden we niet perse een zwembad hoeven bijvoorbeeld.
We hadden daar gekozen voor 4 nachten om in een ritme te komen, maar achteraf gezien hadden we beter meteen door kunnen gaan. Want ondanks dat V het leuk deed met al die aandacht, was het in de avond toch te veel prikkelverwerking. Laat in slaap vallen bijv. In de avond hebben we toen ook onze supergrote losse zonnekap gezet; zodat ze wat afgeschermd zat en niet iedereen de buggy invloog. Dat werkte (bijna altijd) prima.
Nog even op het muurtje gezeten waar ik al een paar keer gezeten had ;-)
Na die 4 nachten vertrokken we voor een x aantal nachten naar Koh Lanta. Daar hadden we zo'n fijn guesthouse dat we daar 9 nachten verbleven. Ons huisje stond aan het zwembad en met 10 stappen lopen stond je op het strand. Onze buren hadden een kindje van 10 maanden, dus daar kon ze mee spelen af en toe.
We hadden een groot terras aan ons huis, daar hadden we een rieten mat op gelegd en daar kon ze heerlijk zichzelf goed vermaken. Wij zaten dan lekker in het zonnetje, of speelden met haar in de schaduw. Wanneer ze sliep konden wij lekker zwemmen.
Op dat terras heeft ze leren kruipen! Pas 3 dagen voor we weer aan de terugreis in etappes zouden beginnen. Toen konden we niet meer lezen in het zonnetje terwijl zij op het terras zat, haha!
Daar heeft ze een dag of 4/5 maar 1 slaap gedaan op de dag, waardoor we in de middag ook wat konden ondernemen. Niet heel spannende dingen: naar een markt, naar de pier, stukken wandelen.
Toen ze eenmaal kon kruipen ging ze weer 2x slapen op de dag.
Ze werd ook vaak meegenomen door personeel om mee te spelen. Heel fijn, dan hadden wij even de handen vrij.
Hoewel samen zwemmen natuurlijk ook heel leuk was!
Qua eten was het in het begin even zoeken. We hadden voor in het vliegtuig een potje mee, maar die wilde ze niet.
Ze wilde eerst geen rijst eten, terwijl ze dat thuis wel at. Brood, fruit en yoghurt ging er altijd wel in, dus dat heeft ze de eerste 3 dagen wat meer gegeten. Later wilde ze wel rijst eten (masaman curry vond ze heerlijk! Gek kind...) en we vroegen gekookte groente. Ik had via google translate dit gemaakt: Er staat: groente koken zonder zout alstublieft. Dat werkte heel goed!
Ik baalde na een paar dagen wel dat we zo weinig konden doen aan excursies of zo. V sliep nog 2 keer per dag. En veel excursies waren of vanaf 2 jaar, of om 7u ophalen en 18u weer terug. Dat zou ze niet trekken. Slapen in de buggy ging niet echt (veel te veel te zien en aandacht) en in de draagzak slapen was overdag veel te warm.
Op een gegeven moment kon ik mij er in berusten. We hadden toen ook al van andere mensen met kinderen dat zij hetzelfde ervoeren.
Hadden we dan niet beter naar een 'warm' zuid europees land kunnen gaan? Voor ons niet. Wij houden van Thailand. Het eten, de lieve mensen, het makkelijker reizen daar, de kosten...
Het is in europa nu niet zo lekker warm nu dat je in de avond nog in korte broek, hemdje en slippers kunt lopen. (onze ervaring in elk geval toen we in februari ooit op Lanzarote waren).
En hoe waardevol is het om zo 3 weken met elkaar rond te brengen!
De terugreis verliep ook weer vlekkeloos. Niet gehuild, 2x geslapen en thuis in bed gelegd en vanmorgen pas om 7u30 wakker gemaakt. Ben benieuwd of ze het ritme meteen opgepakt weer heeft.
Kortom: het was heerlijk! Zouden we het weer doen? Ja! Maar waarschijnlijk nu pas weer wanneer V (en andere kinderen) groter zijn. Met 2 kleintjes zien we het denken we niet zitten (ivm vliegen en elkaar af kunnen wisselen), maar misschien denken we daar weer anders over tegen die tijd!