25 Jan 2018 15:39 door Anoniem278
hej lieve Pompoen,
Even eerst op je laatste stukje ingaand. Zelluf doen.... Zelf doen is ook, zelf kiezen voor welke vorm van ondersteuning dan ook toch? Anders is in therapie zijn toch ook niet zelf doen? Wat nou als medicatie maakt dat je wat meer ruimte krijgt om adem te halen?
En even goed, stel je voor dat je nu diabetes had, en niet depressie (is toch allebei met dezelfde letter), dan is alleen n dieet volgen en regelmatig naar de dokter gaan, toch even zoveel zelf doen als jezelf moeten injecteren met insuline? Depressie is in dat opzicht eigenlijk hetzelfde, het gaat om aanvullen van stofjes die het lichaam van de bewuste persoon niet voldoende of niet aanmaakt.
Over het stoppen met EMDR, ik mag het ook niet en ik vind dat eigenlijk inmiddels wel ok. Waarom zou ik elke gebeurtenis willen opgraven en doorleven, in de hoop (niet eens de garantie) dat het daarna wegblijft en beter zal gaan?
Ik denk niet dat je daardoor meer of minder messed up bent als hiervoor, je bent hetzelfde. Je hebt dingen meegemaakt die je gevormd hebben, en helaas heb jij een aantal dingen meegemaakt die je grote littekens bezorgd hebben. Maar dat maakt je toch geen hopeloos geval? Je bent niet wat je hebt meegemaakt, immers dan was je ook alleen 'zindelijk' of 'houder van een strikdiploma', je bent Pompoen met wat je hebt meegemaakt. Dat houd je soms tegen en doet je soms tekort naar jezelf toe, maar er zitten ook krachtige kanten aan. Je hebt diepgang, je weet hoe intense liefde voelt en je weet dat je extreme verliezen kunt overleven. Dat is heel krachtig.
Ik denk dat het tijd wordt om de gedachte los te laten dat jij jezelf 'beter moet therapieën'. Ten eerste, wat is beter? We hebben allemaal dingen meegemaakt en ja, de een wat meer dan de ander, maar iedereen heeft littekens en oud zeer. Dat maakt jou dus niets minder en ook niet iemand die béter moet worden. Je bent niet slecht, je hoeft dus niet beter. Je hebt een gebruiksaanwijzing ja, en op sommige dagen kun je die goed lezen en er rekening mee houden en op andere dagen is er een pagina in het Chinees. Dat is okay, dat ben jij dan ook. Goed zoals ze is
Want weet je wat ik denk? Als dit het is (en ik tel de huidige zwartheid niet mee omdat ik die koppel aan emdr en veel te veel oprakelen voor jou) ,is dat dan zo erg? Ben je dan zo erg? Als je even uitgaat van het wel medicatie nemen om de depressie (volgens mij deels erger geworden door deze emdr) wat meer onder controle te krijgen, dan ben jij toch best een goed gelukt mens? Je had een geweldig lieve man, die we altijd in ere zullen houden en die ontzettend veel van je hield en je een geweldige zoon heeft geschonken, je hebt een geweldige zoon (moet ook wel iets met jou te maken hebben toch?), je hebt enorm veel creatieve talenten, je hebt volgens mij behoorlijk veel vriendinachtige wezens, en er is nu ook een man die hartstikke veel van je houdt en je de wereld aan geluk gunt, die je in het leven van je (stief? ik vind dat n naar woord) dochter heeft willen hebben en die volgens mij nog heel graag een kindje van jullie samen aan dit geheel wil toevoegen?
Noem jij dat messed up? Ik noem dat iemand die kennelijk heel veel goeds in zich heeft, anders kan ze nooit zo geliefd zijn.