Parel schreef:Dan zou ik je inderdaad aanraden dat boek te lezen, het heeft mij heel veel inzicht gegeven in überhaupt de gedachtengang tijdens een driftbui. Het is vooral elkaar leren begrijpen, samen leren werken en je kind grenzen geven maar ook zelf laten bepalen.
Dit inderdaad!
Ik vergeet de laatste tijd nog wel eens dat het totaal geen zin heeft bij J om te proberen haar uit een driftbui te krijgen, wat werkt toch niet. Alles wat ik zeg is alleen maar olie op het vuur gooien. En dit boek heeft me geholpen om dat weer te realiseren.
Wat bij haar nog het beste helpt is haar een hele dikke knuffel te geven en pas weer los te laten als de bui een heel eind voorbij is (snap dat dat niet werkt als hij een bui van 3 uur heeft, maar misschien helpt het hem juist er doorheen te komen). Ik heb daar heel veel opmerkingen over gehad, want ik ga dus gerust in een winkel 10 minuten op de grond zitten bij haar om te knuffelen en vervolgens een ijsje met haar eten of gezellig samen iets drinken. Krijg dus vaak te horen dat ik haar verwen en dat ze juist zo veel buien heeft omdat ze dan weet dat ze toch wel krijgt wat ze wil (wat overigens niet is, want datgene waar ze van in de driftbui schiet is over het algemeen niet de echte oorzaak maar gewoon de druppel die de emmer laat overlopen).
Even een voorbeeld van gisterochtend van hoe J kan zijn:
We hadden al 3 winkels gehad en we hadden het heel gezellig, geen vuiltje aan de lucht. Midden in de Hema kreeg ze ineens een driftbui omdat ze een knutselsetje wilde hebben en ik tegen haar zei "eerst maar eens kijken wat je vrijdag allemaal van Sinterklaas krijgt". Ze heeft lopen gillen dat ze geen cadeautjes van Sinterklaas wilde hebben want dat was stom en hij mocht niet bij ons komen etc. etc.
Dat gaat dan op dat moment niet om dat cadeautje dat ze niet krijgt, ze is gewoon doodsbang voor Sinterklaas en al die spanning van de laatste weken kwam er toen ineens allemaal uit. En dat had ik pas door toen ik haar knuffelde en ik haar vroeg wat er nou allemaal aan de hand was en ze heel zachtjes piepte "ik wil alleen cadeautjes van jou en niet van Sinterklaas". Toen ik vroeg of ze Sinterklaas een beetje eng vond brak ze, ze heeft zeker 10 minuten hysterisch in mijn armen liggen huilen (en dat allemaal op een doodgewone woensdagochtend in de Hema
)
Bij thuiskomst hebben we dus meteen samen alle Sinterklaasversiering weg gehaald en een brief geschreven aan Sinterklaas met de vraag of hij niet naar ons wil komen vrijdag maar alle cadeautjes bij opa en oma wilde brengen zodat ze die daar kon uitpakken zonder bang te hoeven zijn dat Sinterklaas of Piet ineens langs zou komen (en ik heb natuurlijk een brief terug geschreven dat dat helemaal prima is). Daarna is ze op de bank in slaap gevallen en na een uurtje slapen was ze de rest van de dag vrolijker dan ze de afgelopen weken geweest is...
Ohw en ze heeft het cadeautje niet gekregen trouwens, maar heb haar er ook niet meer over gehoord, het ging dus uiteindelijk helemaal niet om dat cadeautje dat ze wilde hebben.