Burn-out icm kinderen
Mijn leidinggevende is heel meelevend en geeft mij alle ruimte om er weer bovenop te komen.
Ook heb ik een fijne arboarts die gelukkig niet alleen maar pusht.
De gesprekken met de POH GGZ ben ik na 3 maanden gestopt. We lagen niet meer echt op één lijn. Ik ben nu aangemeld voor een ander traject. Daar krijg ik hopelijk volgende week bericht van.
Maar nu het volgende. Ik heb nu de ruimte en tijd om echt tot rust te komen en bij te tanken en ook op zoek te gaan naar activiteiten die mij energie geven. Echter heb ik ook twee kinderen. Twee jongens van bijna 6 en 3,5. Zij gaan naar school/bso en de opvang. Maar mijn parttime-dagen zijn ze natuurlijk gewoon thuis. En die dagen dat ze thuis zijn breken mij nog steeds zo ontzettend op. Vandaag had mijn vriend een uitje met vrienden. Hij ging om 15:30 uur weg en rond 17:00 uur kon ik gewoon al weer janken van onmacht. Ze luisteren voor geen meter, proberen mij continu uit. Vooral de jongste, die echt een gevoelsmens is, heeft gewoon maling aan me. Mijn lontje is extreem kort en ik kan echt niets hebben. Het is zaterdagavond en ze liggen nu al sinds 18:30 uur op bed omdat ik gewoon niet meer kan.
En dit, het niet kunnen zorgen voor mijn eigen kinderen vind ik zo ontzettend erg. Mijn kleine mannetjes die nu al maanden een rot moeder hebben die continu schreeuwt en ze maar weer voor de tv of ipad zet.
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Hoe kom ik hier uit? En hoe kan ik weer energie krijgen voor mijn gezin. En daarnaast hoe krijg ik ooit ook weer energie voor mijn gezin en werk.
Het zit me dwars dat mijn werk "last" heeft van mij, die maar niet beter wordt omdat het thuis gewoon niet goed lukt om echt energie op te bouwen.
Het is een beetje een onsamenhangend verhaal geworden maar zijn er misschien mensen hier die ook in deze situatie gezeten hebben en er nu weer helemaal uit zijn gekomen? Of wellicht andere tips?
Dank alvast!