18 Jan 2018 11:53 door Jordana
Met mijn moeder gaat het langzaam aan de goede kant op. Ze reageert goed op de antibiotica maar ze is soms nog wel wazig. Wat ik echt wel kan begrijpen. De tube is uit haar mond wat voor haar een enorme opluchting is waardoor ze kan praten maar ze is natuurlijk nog wel heel schor. Ze krijgt nu zuurstof via haar neus toe gediend. Ze gaat echt wel vooruit en ik weet dat nu de fase gaat aanbreken van dat ze kan gaan schommelen. Met goede dagen en slechte dagen en dat ze een terug val kan krijgen. In mijn hoofd bereid ik me voor op die momenten dat ik weet dat het kan gebeuren. Dat ik niet alleen de positieve dingen zien.
En ik ben me er echt van bewust dat nu ik dit zo typ het al een week geleden is dat de nachtmerrie begon en dat die nachtmerrie echt nog niet over is. Maar dat dit echt wel verdomd zware dagen zijn geweest en dat er nog zware dagen aan gaan komen.