Mijn moeder heeft borstkanker.
Zij is zelf een heel positieve vrouw dus het tegen overgestelde van mij. Ik zie allemaal scenario's voorbij komen hoe haar begrafenis zou zijn, dat ze er volgend jaar kerst misschien niet meer is etc.
Hoe jonger de vrouw hoe groter de kans dat het terug keert. Mijn man zegt steeds dat ze sterk is, maar als de kanker denkt ik ben sterker, dan is dan ook zo. Dan kan iemand niet gelooft ineens dat wel gaan doen of denken is vecht ertegen het heeft allemaal geen zin. Ziek is ziek!
Ik slaap altijd al slecht, maar nu nog meer.
Mijn man heeft altijd gezegd dat iedereen het in zich geeft, maar de een krijgt het wel en de ander niet. Weet niet goed wat ik daarvan moet vinden denken.
Vanavond zei hij dat hij kanker heeft en ik zei dat hij daar niet mee moet spotten zeker nu niet. Hij had al wat op dus helaas kraamt hij dan wel vaker rare dingen uit.
Hij vind ook dat ik het zijn ouders 1e kerstdag moet vertellen, maar ik moet helemaal niks! Dat bepaal ik nog altijd zelf. Heb gezegd dat hij moet accepteren dat ik het dan niet wil omdat ik zelf weet hoe ik ga reageren en dat weet hij dondersgoed!
Het gaat om mijn moeder niet die van hem! Andersom zou ik dat nooit zeggen.
Dus ik heb gezegd dat hij ze maar moet bellen. Zelfs mijn moeder heeft het haar broers/zussen via de app verteld en dat is haar familie!
Zij is geen familie van mijn schoonouders. Dus mijn man heeft in die zin geen recht van spreken vind ik.
Ik wil het de 1e niet en daarmee klaar. Zou het heel erg vinden als hij het ineens zegt dus daar ga ik het nog even over hebben. Morgenavond vieren we het bij mijn ouders dus ik ga hem ook zeggen dat hij niet aan mijn moeder moet vragen of hij het de 1e tegen zijn ouders mag vertellen. Ik zei hem al dat het lijkt alsof hij erop kickt ofzo dat ik het perse moet vertellen iig hij wil dat ik het vertel. Nou ik kan hem 1 ding zeggen ik ga dat helemaal niet doen!
We gaan het doen zoals ik dat wil.
Ga hem ook vragen hoe hij dat zou vinden als ik zo push.