16 Dec 2017 08:34 door Ikknutsel
Wat gaat de tijd snel.
Vandaag al 2 jaar geleden dat mijn vader overleed.
De 2 jaar zijn voorbij gevlogen.
Zo veel mooie dingen. Maar altijd met een randje verdriet.
In 19 maanden 3 kinderen gekregen, en een mooi nichtje gekregen. Allemaal dingen waar hij bij had moeten zijn.
Wat is het schrikkelijk om één van je ouders te verliezen en je andere ouders zo veel verdriet te zien hebben. Zoekende naar een leven zonder haar grote liefde en maatje.
Ik ren maar door. Maar de momenten dat ik heel even alleen in de auto zit, raakt elk liedje mij en blijven de tranen stromen.
Wedstrijden van onze voetbal club interesseren mijn niet meer. Want met wie moet ik nou appen over de tussen stand en hoe het gaat? Hij antwoord niet meer en ik kan me niet meer druk maken over winnen of verliezen.
Ik mis míjn lieve zorgzame papa die altijd voor ons klaar stond.
Wat had ik hem graag mijn dochter laten zien na de geboorte. Gelukkig heb ik hem kunnen vertellen hoe ze zou gaan heten.
En mijn kleine mannetjes zou hij met zoveel liefde in zijn grote handen vast hebben gehouden.
En zo kan ik nog wel uren door typen terwijl de tranen blijven lopen.
Hij is er niet meer en dat doet pijn.
☆2010☆☆☆☆☆☆2016☆2017 2017