Zora schreef:Carrie schreef:Zora schreef:Haha ik snap het helemaal hoor MdU
Lady en Geel; pff ja wij vinden het nog steeds moeilijk en hebben er ZO tegenop gezien. Ik denk dat wij zelf ook gewoon verslaafd zijn aan het idee van dat ding ofzo, echt slecht. En Lady, T was dus eerst ook zo verdrietig maar dat ging dus best snel over. Niet gezegd dat dat bij D ook zo goed gaat hoor, maar het zou dus wel zomaar kunnen Maar goed, het kan hier nog alle kanten op, en ik snap precies wat je tegenhoudt! Wat zielig van jullie prullenbak...:S
Maarreh, D snapt jullie toch al wel heel goed?? In dit hele verhaal is alles wat T tegen ons zegt ook alleen maar 'speen! mamaaaa speen! speen! speen!' smile: Maar nee grapje hoor, ik snap het echt heel goed!!
Echt knap hoor, ik twijfel nu ook tussen nu beginnen met stoppen, of stoppen op de tijd dat ik echt écht met haar erover kan praten. Ze heeft hem overigens echt alleen in bed, jij geeft aan dat je het bij zijn tandjes begint te zien, heeft hij zijn speen overdag ook wel eens in of alleen in bed? Ik moet eens goed naar haar tandjes gaan kijken.
Nee hij had/heeft echt alleen in bed z’n speen! Sinds een jaar denk ik al wel. Sinds een paar weken/ maanden valt me de stand van z’n kaak/tandjes wat meer op. De hele rij boventandjes volgt echt een beetje zo’n mooie ronding, waar de onderkaak wat naar achter wijkt. Echt een overbeetje. Kan me trouwens heel goed voorstellen dat het ene gebit gevoeliger is voor dit soort afwijkingen dan het andere!
Stand van zaken in de speen-diaries: nacht 4, en nu al de 2e nacht dat hij zelfs zonder huilen ging liggen! Hij vroeg er wel om maar heb gewoon geen antwoord gegeven
Sugarfall schreef:Oh ja natuurlijk, ik kwam er gewoon echt niet op. Ik kwam er vijf jaar geleden bij door een folder die ik ergens zag liggen, van volgens mij Amnesty International. Daarin vroegen ze om een kerstkaartje naar een gevangene te sturen, heb het toen eigenlijk in een impuls gedaan, want ook toen vond ik het toch wel een beetje raar. Ik had ook nooit een antwoord terug verwacht eigenlijk maar dat kwam toch. Wilde eerst niet terugschrijven, maar het echt een hele lange brief, waaruit wel duidelijk was dat hij echt heel erg eenzaam was. Dus toch beantwoord en zo is het een beetje ontstaan eigenlijk.
Ik weet waarvoor hij zit, ik heb dat toen opgezocht en hij heeft het een keer verteld. Maar we hebben het daar verder niet meer echt over gehad, het zijn echt de dagelijkse dingen en hij beschrijft veel van zijn leven van voor de gevangenis. En hij maakt heel mooie kunst, daar bewaar ik wel iets van.
Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers