Wat verdrietig Jennings! Het is heel heftig om na zo'n lange tijd nog met lege handen te staan.
Ik snap dat je 'graag' iets wilt nu, dus dat je wilt starten met IUI. Ik had dat ook heel sterk.
Na een kleine twee jaar heb ik ook een HSG onderzoek gehad, helaas verkrampte ik helemaal, waardoor ik later een kijkoperatie heb gehad. Alles was in orde, net als bij eerdere onderzoeken was de conclusie 'het zou moeten lukken'.
Hierna was ook de planning om het tot 2.5jr zelf te proberen, maar ik was het wachten zo zat en het had echt een aanslag op mij. Daarom mochten we uiteindelijk met ruim 2 jaar starten aan onze eerste IUI behandeling. Ik kreeg een lage dosering hormonen om mijn eisprong te kunnen sturen. We hebben drie pogingen gedaan in het streekziekenhuis en nog drie in een ziekenhuis waar ook verdere behandeling mogelijk was. Bij dat tweede ziekenhuis hadden we een veel beter en professioneler gevoel, dus het is ook slim om daarover na te denken.
Zoals al gezegd, de behandeling zelf stelt niets voor. Ik moest per ronde 2/3 keer voor een echo langskomen en op het juiste moment voor behandeling samen met mijn partner. Hij moest twee uur vooraf zijn zaad inleveren bij het lab, dit kon meegenomen vanuit huis als de reistijd niet langer was dan 40 minuten. Het insemineren was met vijf minuten gebeurd.
Qua medicatie spoot ik vanaf de start van mijn cyclus dagelijks 50EH Puregon (?) tot twee dagen voor de terugplaatsing, op die dag spoot ik nog pregnyl.
Helaas heeft bij ons IUI niet geholpen. Wel wil ik je meegeven dat het met een tweede snel kan gaan. Waar we op de eerste vier jaar hebben moeten wachten, had ik nu vier weken na het telefoontje naar het ziekenhuis al een positieve test in handen.
Mijn man slikte Axium Multi Extra, wij hebben het idee dat dit geholpen heeft bij hem. De resultaten werden in de loop van de tijd steeds beter namelijk