Overwerkt?
Ik heb elke keer zo'n behoefte aan weekend maar na het weekend ben ik nog niet opgeladen of zie ik alweer op tegen alles wat er komen gaat. Vorig weekend had ik bewust niks gepland maar kom ik ook tot niks en zit apatisch in mijn pyjama op de bank de hele dag waar ik dan achteraf weer heel erg van baal.
Ik kan het opzich wel verklaren: ik werk veel, wij zijn bezig met een nieuwbouwhuis (wat veeeeel tijd kost!) ik heb 1x in de twee weken therapie wat confronterend is, veel sociale verplichtingen, avondjes op werk, zit in een soort dertigersdilemma (wat wil ik met mijn toekomst?) en ben ook nog eens heel perfectionistisch en heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Mijn vriend zit ook in een stressvolle periode dus dat helpt ook niet echt.
Ik heb dus al therapie maar ik leg mezelf nu zo onder een vergrootglas dat ik soms denk dat dat ook niet altijd goed is. Gisteren las ik een opmerking van Jip: 'wat je aandacht geeft groeit' en dacht ik meteen ik maak mezelf dus gewoon gek. Ik kan een ander altijd zo goed advies geven maar ben zoveel strenger voor mezelf. Ik voel me ook gewoon zo'n zeur tov andere mensen.
Wat ik al doe/heb gedaan:
- aangegeven op werk deze maand 1 dag minder te willen werken
- ik schrijf elke week op wat me bezig houd en waar ik dankbaar voor ben
- ik som op wat wel goed gaat of zeg tegen mezelf dat ik goed bezig ben
- bewegen, wandelen, sporten
- probeer me bewust te zijn van het nu ipv piekeren over de toekomst
- ik plan afspraken onder voorbehoud
- plan tijd in voor mezelf
- social media stop
Maar soms houd ik me hier ook weer te krampachtig aan vast waardoor het ook weer zijn doel voorbij schiet.
Fijn om hier even mijn verhaal kwijt te kunnen. Iemand nog tips?