Onze zoon (4jr) ligt rond 19u in bed. De laatste weken loopt hij steeds te spoken tot zeker 20/20.30u:
-ligt keihard te zingen
-komt steeds uit bed (blijft wel op z’n kamer)
-scharrelt steeds maar rond in z’n kamer; dan weer om te plassen, dan verplaatst ie z’n nachtlampje weer naar een ander stopcontact, dan doet ie z’n gordijnen open om naar buiten te kijken, dan zit ie aan z’n slaapwekker te prutsen etc. etc.

Daarnaast issie altijd heel vroeg wakker (uiterlijk 6u) en ook dan hebben we geen last van ‘m en blijft ie netjes op z’n kamer tot z’n wekker afgaat. Hij slaapt (voor zover weet wij weten) wel altijd gewoon door.

Op zich allemaal geen erge dingen, hij doet er niemand kwaad mee en wij hebben verder geen last van ‘m.
Maar voor een 4-jarige vind ik dat ie vrij weinig uren maakt. Oké, hij lijkt er zelf geen last van te hebben en/of er slechter door te functioneren.

Aan de ene kant denk ik dus: lekker laten gaan.
Alleen ben ik bang dat ie op mij lijkt en als het even kan wil ik dat voorkomen. Ik heb altijd enorm lopen spoken op m’n kamer, maar dan echt uren en uren. Ik ging m’n hele kamer rond om alles recht te zetten, aan te raken, op te ruimen (terwijl alles altijd opgeruimd en netjes was), echt op het neurotische af. En als ik dan aan het einde van m’n rondje iets ‘verkeerd’ deed, dan moest ik weer helemaal opnieuw beginnen.

Kan/moet ik iets met z’n gespook en zo ja, wat?