Bij ons is er best wat verschil. Ik ben de jongste en scheel 10 en 12 jaar met mijn broer en zus. Zij hebben beiden geen studie gedaan (alleen trainingen/cursussen intern) en ik heb mijn hbo en een tijdje wo gedaan (gestopt ivm tweeling, begin in september weer) en dat kost mij weinig moeite.
Met mijn ouders valt niet echt een intellectueel gesprek te voeren. Ze zijn nogal oppervlakkig. Hebben weinig uitgebreide kennis en ook geen behoefte om die te verbreden. Op zich is daar natuurlijk allemaal niks mis mee, als je daar zelf tevreden mee bent.
Ik loop er alleen wel regelmatig tegenaan dat ze vrij weinig van mij aan willen nemen, ondanks dat ik iets 100% zeker weet. Sommige zaken door logisch nadenken, sommige door specifieke kennis en sommige door algemene kennis. Een discusie is ook niet echt te voeren. Soms zeg ik ook maar gewoon niks omdat ik niet (weer) de wijsneus wil uithangen. Van mijn broer en zus kan ik er nog wel inkomen, door de afstand zien we elkaar vooralsnog vaak alleen met verjaardagen en ik ben jonger (10 & 12 jaar) dan hun (maar toch echt niet meer dat kleine meisje) en zij zijn ook niet echt op de hoogte van waar ik mij wel of niet in verdiep. Maar mijn ouders wel.
Zoals nu bv heb ik aangegeven de hypotheek voor ons nieuwe huis zelf online af te sluiten. Ik heb daar voldoende kennis voor. Maar dat vonden ze toch niet zo verstandig etc. Totdat ik het resultaat door stuurde van de kennistoets die je moet afleggen als je geen adviseur/bemiddelaar wil. Geen enkele fout. Dan vinden ze het dus ook weer lastig om toe te geven dat ik die kennis dus wel bezit.
Soms vraag ik mij af of ik misschien toch door een ooievaar op het verkeerde adres ben afgeleverd!
Zijn verder allemaal lieverds hoor, ik kan mij alleen regelmatig zo moeilijk met ze identificeren.