12 Okt 2017 21:02
Dochter is een wildebras
Ik moet even iets van me af schrijven:
Mijn lieve, slimme dochter van 1,5 jaar. Ze is zo heerlijk ondernemend en een knuffelkont.
Maar ze is ook zo onvoorzichtig en lomp. Ze valt heel vaak en zit altijd onder de bulten en schrammen. Ze klimt overal op, onder of naast. Klimt van stoel naar stoel, op de tafel, in het schoenen rek. Ze neemt dan ook echt risico’s en probeerd uit hoe ver ze fysiek kan gaan.
Zo erg heeft mijn zoontje dit nooit gedaan, daarbij komt dat hij wel luisterde en mijn dochter dus niet. En ze blijft dus bijvoorbeeld, ook als ik zeg dat het niet mag, doorgaan met zichzelf van de bank laten vallen.
Gevolg is dat ik een constant gevoel van ‘schrikmoment’ of alertheid heb. Ik roep ook constant:”kijk uit, voorzichtig, niet doen”. En ik wilde juist niet zo’n moeder worden die dat doet.
Ik ben iedere dag zeker 1,5 uur buiten met mijn kinderen waarbij ze echt vrij mogen spelen, maar ook dat is niet ontspannend , steeds opletten wat ze nu weer bedacht heeft.
Iemand tips voor minder te hoeven waarschuwen of minder constant gejaagd gevoel hebben? Of herkenning of hart onder de riem?
Mijn lieve, slimme dochter van 1,5 jaar. Ze is zo heerlijk ondernemend en een knuffelkont.
Maar ze is ook zo onvoorzichtig en lomp. Ze valt heel vaak en zit altijd onder de bulten en schrammen. Ze klimt overal op, onder of naast. Klimt van stoel naar stoel, op de tafel, in het schoenen rek. Ze neemt dan ook echt risico’s en probeerd uit hoe ver ze fysiek kan gaan.
Zo erg heeft mijn zoontje dit nooit gedaan, daarbij komt dat hij wel luisterde en mijn dochter dus niet. En ze blijft dus bijvoorbeeld, ook als ik zeg dat het niet mag, doorgaan met zichzelf van de bank laten vallen.
Gevolg is dat ik een constant gevoel van ‘schrikmoment’ of alertheid heb. Ik roep ook constant:”kijk uit, voorzichtig, niet doen”. En ik wilde juist niet zo’n moeder worden die dat doet.
Ik ben iedere dag zeker 1,5 uur buiten met mijn kinderen waarbij ze echt vrij mogen spelen, maar ook dat is niet ontspannend , steeds opletten wat ze nu weer bedacht heeft.
Iemand tips voor minder te hoeven waarschuwen of minder constant gejaagd gevoel hebben? Of herkenning of hart onder de riem?
Laatst gewijzigd door Soleil op 12 Okt 2017 21:16, in totaal 1 keer gewijzigd.
.
Maar ik zou het inderdaad zoveel mogelijk loslaten zolang het niet in de buurt van glas, vuur en hoogtes of iets anders levensgevaarlijks is. Haar gewoon laten gaan, dan gaat het soms mis, maar bij mijn nichtje zie ik wel dat als we er niet bovenop zitten het wonderbaarlijk genoeg vaak goed gaat maar als we gaan waarschuwen het juist eerder mis gaat.
.jpg ":wtf:")
Typisch mijn dochter. Ook is ze in een droge sloot gevallen terwijl ik er naast stond en echt op stond te letten. Maar voor ik:”niet op dat randje klimmen” kon zeggen lag ze al beneden. 
