Een biechtje, omdat ik niet onder mn eigen naam wil
Ik werk sinds kort bij een nieuwe werkgever, zit nog in mijn proeftijd overigens. Vakgebied is nogal complex, heb hier overigens geen eerder ervaring in.
Echter is het trainingsprogramma erg goed verzorgd, daar geen opmerkingen over. Ik merk bij mezelf dat het wellicht meer moeite kost om alles goed te kunnen in vergelijking met anderen, maar het is niet onmogelijk.Je moet voor deze functie bijv enorm analytisch zijn en daar loop ik weleens tegenaan.
Wat me dwars zit is mijn supervisor. Ik kan haar niet goed peilen, ik vertrouw haar gewoon niet zo. Ik krijg het gevoel bij haar dat ze achter je rug om over je roddelt bijv. Ene moment is ze heel vrolijk, maar ze kan ook nogal bot reageren als je wat vraagt.
In dit bedrijf is het gebruikelijk om elke 2 weken een feedback gesprek te hebben met je supervisor. Ik vind dit erg veel, heb dit nooit bij andere banen gehad.
Heb nu dus al een aantal van zulke gesprekken gehad, maar de inhoud was voornamelijk negatief, een aantal voorbeelden en hoe ik dit zou kunnen verbeteren. Natuurlijk ga ik aan de slag met die feedback, maar ik krijg daarnaast geen positieve punten, alleen een zinnetje van "verder doe je het goed hoor" zonder voorbeelden. Doordat tijdens die gesprekken alleen maar benadrukt wordt wat allemaal niet goed gaat icm haar directheid hoe ze dat dan verwoordt word ik daar onzeker van.
Ze benadrukt ook elke keer dat ze gewend is dat medewerkers vanalles aan haar vragen, zelf gesprekken aanvragen. Maar door bovenstaande ontwijk ik haar juist het liefste, ze schrikt me gewoon af. Ik weet niet zo goed hoe ik met leidinggevende om moet gaan