Fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en heel fijn om wat herkenning te lezen!
Het huishouden blijft een lastig punt hier. Zoals zoveel mannen, heeft mijn man ook een blinde vlek voor rotzooi. Ik stoor me eraan, hij ziet het niet eens. En als ik hem vraag iets te doen, komt er meestal een reactie als 'moet dat nu' of een 'ja maar...'... nooit eens 'ja zal ik doen'. Op mijn mamadag probeer ik altijd ook wel iets in het huishouden te doen, op zijn papadag gaat ie werken als M slaapt.
Marin, wat je zegt over een waas over je hersens herken ik ook. Ik kom soms niet uit mijn woorden. En mijn vriend is heel goed in argumenteren, dus dan zet hij me gewoon klem. En dan heeft hij soms rationeel wel gelijk, maar ik voel het gewoon anders. Zal ook wel nog hormonen zijn enzo...
Bazinga en Elliot, steeds die vragen stellen mbt M doet hij ook inderdaad. Terwijl hij eigenlijk net zoveel thuis is bij haar als ik. Soms doe ik bewust hetzelfde, om te kijken of hij ook wel gewoon weet hoe en wat. En ook al weet ie het niet, dat ie dan maar aanklooit en wel merkt hoe het moet. Dus die papadag is daar wel goed voor! Ik heb verder het volste vertrouwen in hem als papa hoor, hij komt alleen op die dagen meestal de deur niet uit en dan zit ie nog in zijn badjas als ik thuiskom
Salome, mijn vriend wil inderdaad ook vaak tijd voor zichzelf. Hij heeft een eigen bedrijf en moet vaak in de avond nog even dit mailen en dat fixen... en dan is ie zo een uur verder en dan wil ik naar bed en is hij beledigd. Ik mis ook tijd voor mezelf, vooral om lekker creatief bezig te zijn. Maar ik voel me al niet zo'n gezellige vriendin in de avonden, dus als ik dan ook nog alleen ga zitten haken ofzo, vind mijn vriend het helemaal niet gezellig.
Victoria, dat percentage is inderdaad schokkend hoog, maar ik snap heel goed waar het vandaan komt...
Marsy, wat ontzettend fijn hoe jouw man erin staat! Ik vind het ook wel een goede vergelijking, taken verdelen, collega's helpen... misschien een goed voorbeeld voor mijn vriend.
Gisteren ben ik flink uitgevallen tegen hem, over alles. We zijn nog niet uitgepraat, maar we hebben wel al wat dingen uit kunnen praten. Hij geeft toe dat hij inderdaad moeite heeft met initiatief nemen in het huishouden, hij ziet het echt niet. Dus ik ga hem nu wel gewoon blijven vragen om dingen te doen en hij zal dan gewoon zeggen dat hij het zal doen, dus geen 'ja maar...' er achteraan. Hij heeft inmiddels ook wel ervaren dat een zieke baby nog vele malen vermoeiender is dan een gezonde baby en dat het voor iedereen rustiger is als ze gewoon lekker thuis is bij papa en mama. Het is wel zo dat ik het moeilijker vindt dan hij om de controle uit handen te geven. Overdag maakt het me niet zoveel uit, maar voor de avond en de nacht ben ik altijd erg bang dat als er iets anders loopt dan anders ofzo, dat het mij uiteindelijk mijn nachtrust kost. Ik merk dat dat ook wel iets is wat ik moet gaan leren, want ik ben er lichtelijk panisch over, maar dat komt op dit moment ook door al bijna 4 weken een baby met op en af koorts en dus al 4 weken regelmatig gebroken nachten. Maar afgelopen nacht is mijn vriend er steeds uit gegaan
hij geeft ook toe dat hij meer rust kan pakken, hij kan in de ochtend langer blijven liggen en bovendien slaapt hij veel sneller in dan ik. En hij geeft geen borstvoeding... ik heb geprobeerd uit te leggen hoe moe mijn lichaam is van alles, maar dat is iets wat hij nog moeilijk kan begrijpen. Hij geeft ook toe dat hij moeite heeft met iets maar gewoon te accepteren als hij het niet begrijpt, maar hij gaat zijn best doen. We hebben afgesproken dat we voortaan elke avond aan tafel gaan eten en dan ook echt even met elkaar praten en hopelijk komen we dan weer wat meer op een lijn.