Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Je relatie in het eerste jaar als ouders

<<

Niekske

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4395

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:16

Bericht 16 Jun 2017 07:00

Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ik weet niet of het hier hoort of in de liefde...-pijler... ik denk hier maar anders mag het verplaatst worden.

Ik merk dat ik regelmatig met mijn vriend bots over de stomste dingen sinds we een kind hebben. Het huishouden staat op een laag pitje bijvoorbeeld. Op zolder ligt een berg was die nog gevouwen en opgeruimd moet worden. Hij vind dat ik geen nieuwe wasmachine mag aanzetten tot er daar opgeruimd is. Maar als M weer eens alles onder gepoept heeft of over haar slaapzak heen gespuugd heeft, draai ik toch een wasmachine omdat de kleren anders niet meer schoon worden of we geen slaapzak meer voor haar hebben. En  dan wordt hij boos. En ik ook, want ik vind dat hij ook was kan vouwen.
We hebben natuurlijk ook minder tijd voor elkaar. Het is erg druk met ons werk erbij en M heeft al weken op en af koorts, wat niet zo bevorderlijk is voor onze nachtrust. Mijn vriend kan elke ochtend langer in bed blijven liggen dan ik (een uur of 2 zeker) dus hij kan meer rust pakken. Als we thuiskomen uit het werk, moet M eten, wij eten, M naar bed, kolf en flessen afwassen, brood etc voor volgende dag klaarzetten en daarna kun je mij opvegen, dan wil ik naar bed. Ik snap heel goed dat mijn vriend dat niet leuk vindt, maar ik trek het gewoon echt niet. Waar ik denk/vind dat ik juist van hem hierin de meeste steun en begrip zou moeten krijgen, vindt hij dat ik juist moet blijven investeren in ons en dan maar even moet doorbijten (of zin moet maken). Daar is ook wel wat voor te zeggen, maar ik weet echt niet waar ik de energie vandaan moet halen om leuk te doen. En dan zegt hij weer dat ik wel energie krijg van leuke dingen doen... we komen er gewoon niet uit. Als M weer eens koorts heeft, vind ik ook niet dat we haar naar een oppas (ook al is het opa en oma) kunnen brengen om zelf een avondje uit te gaan (ik vind het al erg om haar ziek weg te brengen voor ons werk, maar dat kan helaas niet anders). Mijn vriend heeft daar geen problemen mee. Zo hebben we veel te vaak discussies over vanalles en nog wat (ook midden in de nacht als M weer krijsend wakker wordt) en het schiet gewoon niet op. Hoort dit er gewoon bij, bij dat zware eerste jaar? Hoe hebben jullie dit samen gered?
december 2016
juli 2019
<<

Anoniem281

Bericht 16 Jun 2017 07:14

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Sommige dingen vind ik wel herkenbaar, maar mijn eerste gedachte: Wat is je vriend een flapdrol.

Wij hebben ook minder tijd voor 'ons', nu hebben we mazzel dat we een makkelijk kind hebben, maar toch werden we heel lang geleefd. Wij hebben 't opgelost door taken te verdelen, zo is mijn man Kaptein Was (zo heeft-ie zichzelf benoemd, hoor, ik zeg gewoon dat hij de was doet) en ik houd de keuken bijv. helemaal bij. Dat zijn bij ons de grootste klussen en die worden dus eerlijk verdeeld.

Betekent niet dat k nooit de was doe, natuurlijk, maar als er een berg lig, mag ik hem aanmanen dat op te ruimen. Dat was namelijk ook onderdeel van de afspraak; we mogen elkaar niet afbranden op iets als 'Maar jij zou de huiskamer stofzuigen..' want dat is gewoon iets dat we beiden moeten doen. Maar ik mag hem wel schoppen als de was opstapelt en hij mag 'boos worden' op mij als de keuken een puinhoop is. Dat helpt voor ons, soort stok achter de deur.

Verder praten we veel, stellen we andere prioriteiten en nemen we de tijd, om ons in de ander te verplaatsen. Eerst denken, dan zeggen, zoiets.
<<

Jip

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11346

Geregistreerd: 03 Jan 2015 10:04

Bericht 16 Jun 2017 07:27

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ik herken er ook wel wat in. Met name toen ik nog verlof had kreeg ik vaak te horen 'maar jij hebt verlof en kunt veel meer uitrusten dan ik, en je hebt veel vrije tijd'. Dat was echt een irritatiefactortje. Hoezo heb je vrije tijd met een baby die elke 2,5 uur wil eten en gekolfde melk krijgt.
Daar hebben we veel over gesproken en hij ziet nu wel in dat hij niet reeel was toen.


Ik heb de laatste weken wel het gevoel een team te zijn met name door dat we op rustige momenten naar elkaar uitgesproken hebben hoe eea voelt. We hebben dingen voor onszelf makkelijker gemaakt zoals een extra kolfset, extra flesjes. Zodat we niet elke ochtend of avond nog moeten afwassen/sterriliseren. Extra knuffel, muziekkonijn die standaard in de oppastas zitten zodat dat niet ook nog gepakt hoeft te worden. Oppas hebben allemaal een eigen fles.

En wat een kul reden dat je niet mag wassen voor de was opgeruimd is. Ik heb het overigens ook een keer bewust in de soep laten lopen, zodat mijn man op zijn papa dag voor een voldongen feit stond dat het dus niet werkt wanneer iets niet schoon/op voorraad is bijv. Hard, maar het werkte toen wel om hem inzicht te geven.
Their smile makes me smileJanuari 2017 ♡ April 2019

https://www.instagram.com/stofspinsels/
<<

ChiQ

Bericht 16 Jun 2017 07:34

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Wij hebben nog nooit zoveel ruzie gehad in de 7 jaar samen zijn, als toen Julian geboren was. Álles is anders in je leven! De kleinste dingen kosten energie en draait uit op ruzie. Erg moeilijk, wij stapten elkaar als partner, maar niet als ouders. Is goed gekomen, maar nog steeds kunnen we beide heel pinnig reageren als Julian lastig is etc.
<<

Teun

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8451

Geregistreerd: 31 Aug 2013 17:59

Bericht 16 Jun 2017 07:34

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ik herken ook wel wat dingen, maar moet ook zeggen dat ik je vriend heel onflexibel vind overkomen. Boos worden dat jij de was niet opvouwt terwijl hij 's ochtends een paar uur meer de tijd heeft? Als hij twee ochtenden een kwartier eerder opstaat dan is die was toch zo weggewerkt. En NATUURLIJK draai je een was als er gekotst of gepoept is, vaak niet zo bevordelijk voor de kleren en spullen als je dat niet meteen kunt wassen.

Dat van die ongezellige avonden en korte lontjes herken ik wel heel erg. Dat zit 'm deels in accepteren dat dat tijdelijk zo is, het wordt écht beter. Al lijkt het alsof jij je er beter bij neer kunt leggen dan hij. Maar je komt er ook doorheen door af en toe wél een keer hulp inschakelen en toch even tijd hebben voor elkaar. Al is het maar voor een paar uurtjes zodat jullie na het werk uit eten kunnen gaan en niet meteen in rush hour thuis terecht komen.

Succes, het is ook gewoon niet niks zo'n baby die jullie hele dag bepaalt.
♥ feb 2016
♥ ♥ juli 2018
<<

Elliot

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15401

Geregistreerd: 20 Feb 2014 11:58

Bericht 16 Jun 2017 07:49

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Wat naar Niekske dat jouw vriend zo weinig begrip lijkt te tonen. Ik vind het echt absurd dat hij boos wordt dat ji een was draait voordat de schone was is opgevouwen. Heeft hij zelf iets aan z'n handen ofzo? Hij kan dat toch zelf even opvouwen als het hem irriteert? Wat een kul.
Hier zijn ook wel wat vaker irritaties over en weer, is ook logisch natuurlijk. Je slaapt minder, je bent niet meer de baas over je eigen tijd en je moet gewoon veel doen in een korte tijd. Mijn man is ook wat makkelijker op het gebied van huishouden, hij vindt het wel snel prima terwijl ik het dan nog vies/rommelig vind dus dat botst. We hebben nu de afspraak dat ik lijstjes maak met dingen die gedaan moeten worden. Zo kan hij klusjes doen op dagen dat hij thuis is waarvan hij zelf niet had gezien dat ze nodig waren. Hier werkt het wel redelijk zo.

♥♥
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43575

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 16 Jun 2017 08:14

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ja, het is hier ook anders. Hoe precies kan ik nog niet echt m'n vinger op leggen. Daarvoor zijn we nog te kort ouders. Maar het is wel anders. Aan de positieve kant zit het gevoel dieper, het is heel bijzonder om hem als vader te zien. Aan de andere kant is het lastig om elkaar in een nieuwe rol te zien, met toch ieder eigen gevoelens, voorkeuren en ideeen.

Zo vond mijn man dat onze zoon maar eens moest proberen in z'n eigen bedje (wel naast ons bed) te slapen in de avond. 's Nachts slaapt hij daar wel maar 's avonds ligt hij eigenlijk meestal gewoon bij ons beneden. Omdat het gezellig is, maar ook omdat ik geen zin heb om tien keer naar boven te lopen tijdens de avond, dan ben ik er meer tijd aan kwijt dan wanneer hij gewoon naast ons ligt en is het uiteindelijk een onrustigere avond. Ik heb daar gewoon geen zin in. Als O. dat nog niet kan, jammer, dan komt dat nog wel. Maar goed, we gingen het proberen. Ik ging koken, ik hoorde door de babyfoon O. krijsen, maar had ook zoiets van tja, jij wilde dit proberen, jouw pakkie an. En ja hoor, binnen tien minuten zag ik kleine baby in de grote armen van m'n man. 'Het gaat niet'. Nee, GOH.

Maar ik vind ook dat we daarin samen moeten proberen. Zeker omdat ik toch echt meer thuis ben, wil ik juist ook m'n man dat soort dingen laten ervaren want dan kan hij daarin meegroeien. Anders krijg je straks echt zo'n situatie waarin ik het allemaal beter weet en dat zou ik zonde vinden. Ik ken onze zoon nu al beter qua kleine dingetjes en dat is logisch, maar ik wil juist ook voorkomen dat daardoor de zorg helemaal volledig op mij neer komt. Dus af en toe laat ik m'n man ook maar gewoon dingen aankloten want we doen allebei sowieso maar wat. Wie weet werkt zijn manier en wie weet werkt het mijne, zo vogelen we het samen wel uit.

Oh en van dat borstvoeden en kolven herken ik ook Jip! Sowieso heb ik het zelf enorm onderschat, maar man uiteraard ook. Hij heeft (en nog steeds) me er wel ontzettend in gesteund, maar dat echte begrip, dat is bijna niet te doen als man denk ik. Tot we op een gala waren in de hotelkamer, in de ochtend, man werd megabrak wakker (en ik vond het écht niet erg dat hij dronken was en ik niet) terwijl ik alweer zat te kolven zoemzoemzoem. Toen zei hij wel dat hij zich realiseerde dat je er écht niet aan onderuit komt. Vrijheid blijheid, maar je zit wel gewoon vast aan kolven, dat gaat gewoon door. Ik vond het ZO fijn dat hij zich dat realiseerde op dat moment.

En dat is het denk ik een beetje. Ik denk dat de meeste mannen (tuurlijk, niet allemaal) toch zich makkelijker kunnen distantieren op de één of andere manier. Dat zodra ze de deur uitstappen ze weer gewoon 'zichzelf' zijn. Ik weet het niet hoor, maar dat gevoel begin ik nu een beetje te krijgen, dat die knop van vrijheid blijheid sneller om gaat. Los van de praktische zaken, maar ook gevoelsmatig. Als ik de deur uit ben, voel ik nu toch een soort constant 'moedergevoel'. Dat is nog nieuw voor mij dus weet niet hoe zich dat gaat ontwikkelen, maar ik denk dat dat altijd blijft. Je blijft altijd 'aan' staan. Zeg niet dat dat voor iedereen zo is, maar dit is hoe ik het nu ervaar geloof ik.
Wij hebben wel echt heel duidelijk gezegd dat we date nights willen blijven houden en tot nu toe gaat dat ook best heel goed. Dat wil ik ook wel echt blijven doen, want ik vind het wel belangrijk dat we elkaar echt als partner blijven zien. Het voelde de eerste keer wel echt heel vreemd, alsof we weer op een soort eerste date waren, echt aftastend. Heel gek. Daarin merk ik wel dat er iets is veranderd, maar hoe precies dat weet ik dus nog niet. Wel vind ik het goed dat we dat blijven doen.

Oh ja en het enige wat ik echt heel irritant vind, maar dat ligt ook aan mezelf, is dat ik een soort waas over m'n hersenen heb door de hormonen (door borstvoeding/ontzwangeren denk ik). Ik kan gewoon vaak echt niet helder denken, laat staan uit m'n woorden komen. Dus als we dan ergens een discussie over hebben, dan wil ik argumenten geven voor iets maar het lukt me gewoon niet. Mijn hersenen blokkeren dan, ik kan niets zinnigs uitbrengen. Waardoor ik automatisch verbaal minder sterk ben dan hij. Echt kneiterirritant. Dus echt leuke ruzies zijn het momenteel niet want ik kan geen zinnig woord uitbrengen. Ik hoop echt dat dat verbetert.


En dan nog even over jouw vriend... Dat van die was kan ik me van zijn kant wel voorstellen dat het hem irriteert dat het er nog ligt. Maar hallo, help dan zelf ook mee met opruimen. Dat doe je dan toch even samen? Of als het hem zo irriteert, dan doet ie het toch zelf?
En die avonden dat je moe bent vind ik ook niet heel erg. Ik denk dat dat wel beter wordt, maar daar kan ik nu nog niets over zeggen. Ik zou wel zeggen dat je er aan toe moet geven, moe is ook niks. En wel af en toe samen de deur uit, maar inderdaad niet als M ziek is, dat zou ik ook niet over m'n hart kunnen verkrijgen hoor. Ja, je moet (nou ja, niks moet) er samen op uit, maar je hebt nou eenmaal gewoon een extra verantwoordelijkheid er bij gekregen. Kom ik weer bij dat vrijheid blijheid verhaal uit. Zou hij echt lekker zitten eten terwijl z'n dochter ziek is? Nou ja, hij misschien wel, maar jij niet en dat moet dan eigenlijk al genoeg zijn om niet te gaan.

Lastig hoor! Hopelijk wordt het inderdaad allemaal beter. Het is gewoon pittig, dat merk ik allang!
Let's discover the world together.
<<

Anoniem281

Bericht 16 Jun 2017 08:21

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Oh ja haha dat zelf laten ontdekken vind ik echt hilarisch. Als m'n vent zegt 'Ik ga even bij 'm kijken..' Dan zeg ik nog 'Ik zou 't niet doen, hij huilt, ja, maar hij valt vanzelf in slaap, als je nu gaat kijken, wil-ie uit bed.'

2 minuten later gaan man toch kijken met als gevolg dat Tobias nóg harder blèrt natuurlijk en even later komen ze samen naar beneden :') Dan kan ik wel boos worden, want dan zitten we spontaan een uur langer met 'm beneden. Geeft niet, heel gezellig! Maar als 't dan al 20h30 is en ik eigenlijk rond tienen naar bed wilde, is 't wel ruk. Dan kan ik namelijk m'n rust en m'n chocolaatje wel op m'n buik schrijven, want dan wil Tobias ook drinken en chocolade proeven en hij is all over the place dus ik kan m'n serie niet kijken of boek niet lezen.

Gelukkig leert m'n man er wel van en luistert-ie nu naar me, als ik zoiets zeg. Ik heb niet altijd gelijk natuurlijk, maar wat Tobias betreft zit ik wel 9 van de 10 keer goed en dat ziet m'n man ook in nu. Levert voor hem trouwens wel een frustratiemomentje op, dat hij 't dan niet 100% goed door heeft.
<<

Elliot

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15401

Geregistreerd: 20 Feb 2014 11:58

Bericht 16 Jun 2017 08:30

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Baz die laatste post van jou, zo gaat 't hier ook heel vaak. Ik wil echt niet zo'n betweter zijn die continu tegen haar man zegt dat ie dingen anders moet doen, maar zeker voor wat betreft slaapdingetjes (de baby in slaap krijgen dus) heb ik eigenlijk altijd gelijk. Gelukkig ziet ie dat ook wel in, maar gevolg daarvan is dus dat er continu vragen aan me gesteld worden. "Zal ik z'n speentje even geven?" "Moet hij uit bed of zullen we hem nog even laten liggen?" "Hij is nog wakker, zal ik even met hem in het grote bed gaan liggen?"
En dan word ik weer chagrijnig want ik wil niet altijd beslissingen moeten nemen. Bedenk gewoon even lekker zelf iets. Maar ja, wat hij dan bedenkt gaat dan soms weer mis, dus eigenlijk ben ik nooit tevreden :laughcry:

♥♥
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43575

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 16 Jun 2017 08:30

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Haha ja dat Bazinga. En dan heb jij natuurlijk nu ook nog een dreumes die van alles gaat willen. Die die die. Of zegt ie dat nog niet?

Huishouden is hier ook nog wel een gevoelig puntje. Ik ben natuurlijk nu toch wel echt met name huismoeder en dan moet ik natuurlijk toch ook wel echt wat in het huishouden doen. En ik doe echt m'n best maar het wil gewoon nog niet zoveel. De was en de afwas. Beetje stofzuigen. Beetje opruimen. Maar al die dingen op één dag, no way José. Ik kolf en ontbijt tegelijkertijd (koffie, yes!), ruim afwas uit en doe een paar wasjes en dan ben ik al zo blij als ik voor twaalven ook gedoucht heb. #momachievement.
Naast dat de zooi in huis allemaal van mijn man is, vind ik 't ook gewoon lastig. Ik heb echt tien tijdschriften liggen en kijk geen seconde tv overdag. Het is echt niet alsof ik zit te niksen maar de dagen vliegen echt voorbij. Dus dan is hij eerder geïrriteerd op mij dat ik niet goed heb opgeruimd maar het lukt gewoon niet altijd.
Let's discover the world together.
<<

Anoniem328

Bericht 16 Jun 2017 08:40

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Erg herkenbaar allemaal.
Zeker het eerste jaar stond alles op z'n kop en mijn man en ik liepen vaak tegen dingen aan. Voor onze zoon er was lagen we erg op 1 lijn en hadden we weinig ruzie of frustraties. Dat is nu wel echt veranderd. We kijken anders tegen bepaalde dingen aan en er is niet altijd evenveel begrip voor elkaar. Dan denken we allebei dat we het beter weten. Zeker qua opvoeding willen we nog wel eens verschillend reageren. Mijn man denkt veel meer zwart wit en ik ga ook veel meer op mijn gevoel af. We hebben daar echt een weg in moeten vinden samen. En nog steeds al gaat het wel 100 x beter dan een jaar geleden. Ben ook heel benieuwd hoe het straks gaat met een tweede kleintje erbij!
Gelukkig kunnen mijn man en ik samen heel goed praten en spreken we frustraties altijd uit. Dan knalt het soms wel even, maar daarna is de lucht weer geklaard. We staan nu ook veel meer open voor elkaars mening en zien ook in dat we het allebei niet altijd goed inzien en dat we juist wat kunnen leren van de mening/opvatting van de ander.
Maar ik vond het heftig hoor het eerste jaar!

Hier was het trouwens ook zo dat ik beter aanvoelde wat D nodig had dan mijn man. Logisch ook want ik ben het eerste half jaar non stop thuis geweest bij D en mijn man was gewoon grotendeels aan het werk. Ik heb echt af en toe m'n tong moeten afbijten om geen commentaar te hebben op zijn aanpak. Soms moest hij er inderdaad gewoon zelf maar achterkomen. Maar lastig vond ik dat wel.

Niekske wat betreft de was vind ik jouw man echt een hork hoor! Jezus ruim het lekker zelf op als je er zo'n last van hebt. Er mankeert hem toch niks aan de handen! En zeker aangezien hij elke dag 2 uur langer kan liggen! Lijkt me dat hij dan juist mooi de tijd heeft om wat extra's te doen in huis. Hoezo kan hij elke dag trouwens 2 uur langer liggen? En waarom springt hij dan niet bij?
En dan ook nog eens zeggen dat je geen extra was meer mag draaien van hem. Nouja zeg, hij zou me echt de pot op kunnen.
Misschien dat jullie duidelijk een taakverdeling kunnen maken wat betreft het huishouden? Zoals Bazinga al zegt, ieder een eigen grote taak en bijvoorbeeld 1 avond of dagdeel in de week dat je samen even flink aan de slag gaat.

En wat betreft jouw gebrek aan energie 's avonds. Dat is wat het is voor nu! Het wordt vanzelf wel weer beter. Je vriend kan niet verwachten dat jij opblijft terwijl je eigenlijk doodmoe bent. Kun je in het weekend niet een avond plannen dat je gezellig samen iets doet? Niet eens perse buitenshuis, maar gewoon samen koken/eten of een filmpje kijken op de bank. Want ik ben het wel met hem eens dat het belangrijk is om zo nu en dan een avondje samen te hebben. Dat heb je echt nodig om het leuk te houden samen.

Veel succes ermee!
<<

Jip

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11346

Geregistreerd: 03 Jan 2015 10:04

Bericht 16 Jun 2017 09:10

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Marin schreef:
Oh en van dat borstvoeden en kolven herken ik ook Jip! Sowieso heb ik het zelf enorm onderschat, maar man uiteraard ook. Hij heeft (en nog steeds) me er wel ontzettend in gesteund, maar dat echte begrip, dat is bijna niet te doen als man denk ik. Tot we op een gala waren in de hotelkamer, in de ochtend, man werd megabrak wakker (en ik vond het écht niet erg dat hij dronken was en ik niet) terwijl ik alweer zat te kolven zoemzoemzoem. Toen zei hij wel dat hij zich realiseerde dat je er écht niet aan onderuit komt. Vrijheid blijheid, maar je zit wel gewoon vast aan kolven, dat gaat gewoon door. Ik vond het ZO fijn dat hij zich dat realiseerde op dat moment.



Mijn man steunt me er volledig in en heeft er volgens mij juist wel het echte begrip voor. Toen ik wilde gaan afbouwen moedigde hij juist aan om door te gaan. Schafte zelf die extra flesjes aan. Hij zou het niet erg vinden als ik nog langer door ga. ik wil alleen zelf wel gaan afbouwen.
Elliot schreef:Baz die laatste post van jou, zo gaat 't hier ook heel vaak. Ik wil echt niet zo'n betweter zijn die continu tegen haar man zegt dat ie dingen anders moet doen, maar zeker voor wat betreft slaapdingetjes (de baby in slaap krijgen dus) heb ik eigenlijk altijd gelijk. Gelukkig ziet ie dat ook wel in, maar gevolg daarvan is dus dat er continu vragen aan me gesteld worden. "Zal ik z'n speentje even geven?" "Moet hij uit bed of zullen we hem nog even laten liggen?" "Hij is nog wakker, zal ik even met hem in het grote bed gaan liggen?"
En dan word ik weer chagrijnig want ik wil niet altijd beslissingen moeten nemen. Bedenk gewoon even lekker zelf iets. Maar ja, wat hij dan bedenkt gaat dan soms weer mis, dus eigenlijk ben ik nooit tevreden :laughcry:


Dit heb ik ook een tijdje heel moeilijk gevonden. Nu laat ik hem zijn gang gaan. En ik kan het beter handelen wanneer hij voor de 100ste keer hetzelfde vraagt.
Their smile makes me smileJanuari 2017 ♡ April 2019

https://www.instagram.com/stofspinsels/
<<

Jip

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11346

Geregistreerd: 03 Jan 2015 10:04

Bericht 16 Jun 2017 09:11

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Oh en wat betreft het wassen...ik krijg dan van die hekserige neigingen door zijn spullen niet te wassen zodat ie misgrijpt :redface: en wel moet gaan opruimen van wat er al ligt. Al kom je met zo'n kleuteractie ook niet ver.
Their smile makes me smileJanuari 2017 ♡ April 2019

https://www.instagram.com/stofspinsels/
<<

Marsy31

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6658

Geregistreerd: 01 Sep 2013 14:19

Bericht 16 Jun 2017 09:22

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ok 5 weken ouders is nog geen jaar, dus wie weet is dit bericht over een paar maanden heel anders. Maar wij hebben dus best heftige start gehad in ziekenhuis, waar ze, onterecht, onze zoon diagnostiseerden met een gevaarlijke infectie. Nu hebben we op het moment een baby die onwijs last heeft van krampen en reflux en huilt na elke voeding. Maar mijn man is echt top top top. Hij doet 2 voedingen per dag naast zijn werk zodat we beide 6 uren kunnen slapen. Hij maakt mijn ontbijt en avondeten en houdt het huis netjes en schoon. Eigenlijk hoef ik 'alleen maar' onze zoon te voeden en elke keer te troosten, behalve als man er is, dan doet hij het troosten. Hij neemt me zoveel uit handen en vindt het fijn iets nuttigs voor ons te kunnen doen want hij voelt zich schuldig dat hij zoveel op werk is. Ook heeft hij steeds slimme en goede oplossingen voor nieuwe dingen met zoon. Ik voel me nog meer verbonden met hem en andersom. Maar goed, dat is na 5 weken huilbaby, wie weet slaan we elkaar over paar weken de hersens in :P
Afbeelding
Afbeelding
<<

Kees

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8146

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:36

Bericht 16 Jun 2017 09:49

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Hahaah ja dat Marin, Bazz en Elliot! Precies dat allemaal!
30-04-2017
<<

Meneer de Uil

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6162

Geregistreerd: 01 Sep 2013 17:08

Bericht 16 Jun 2017 11:26

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

En dan zijn er dus mensen die een kind nemen om hun relatie te redden............ :palm:
The familytree will always grow 2-12-2015 en 10-10-2018
<<

Soleil

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4074

Geregistreerd: 02 Sep 2013 07:06

Bericht 16 Jun 2017 12:12

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Mdu: erg he?

Niekske, jouw vriend mag wel wat beter doorhebben dat jullie leven nu niet meer alleen om jullie draait maar om een kleine baby. Jullie zijn er nog, maar staan even in dienst van haar. Het klinkt een beetje alsof hij alles gewoon door wil laten gaan als het was, maar dat is niet meer. Vooral dat eerste jaar, maar ook daarna is het zwaartepunt verschoven naar gezin zijn.

Hier werd ook alles anders, maar echt discussie of ruzie kwam pas bij het echte opvoeden (nu dus). Dingentjes in het zindelijk maken, televisie kijken, troosten of laten huilen ect. Daar verschillen we soms van mening, maar ik merk dat we elkaar wel proberen te begrijpen en elkaars mening respecteren. Mijn mening telt meestal zwaarder omdat ik het meeste met ze thuis ben en ik ga niet iets doen waar ik niet achter sta.
<<

SophieZMY

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2368

Geregistreerd: 23 Mrt 2014 08:52

Bericht 16 Jun 2017 12:41

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Haha Elliot die "bedenk even lekker zelf iets"-frustratie en dat ie dan vervolgens niet het 'goede' bedenkt herken ik wel haha. Is ook beetje loslaten. Want wie weet had iets anders op dat moment ook niet gewerkt.

Mijn man is na de bevalling best lang vrij geweest (luxe!!) en dat is echt ideaal. Je leert dan echt samen je kind kennen en ervaart hoe het is, zon hele dag met baby. Sinds ik weer aan het werk ben hebben we het ook 50-50 verdeeld en zijn we elk een dag in de week thuis. Hij weet dus ook dat t, zeker met een hele kleine baby, soms onmogelijk is om huishoud-dingen voor elkaar te krijgen. En als je je dan Savonds afvraagt waar je nou hele dag zo druk mee was, je t eigenlijk niet zo goed weet/ kan uitleggen. Als je dat niet zelf mee maakt is dat ook heel lastig te begrijpen denk ik (ik weet nog dat ik, toen ik nog zwanger was, me ook afvroeg waar je dan in hemelsnaam hele dag zo druk mee kon zijn als vaders/moeders tegen me zeiden dat je nergens meer aan toe komt). Mijn tip zou dus zijn het de papa's ook laten ervaren af en toe ;)
<<

Taeda

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8602

Geregistreerd: 31 Aug 2013 17:45

Bericht 16 Jun 2017 12:45

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

SophieZMY schreef:Haha Elliot die "bedenk even lekker zelf iets"-frustratie en dat ie dan vervolgens niet het 'goede' bedenkt herken ik wel haha. Is ook beetje loslaten. Want wie weet had iets anders op dat moment ook niet gewerkt.

Mijn man is na de bevalling best lang vrij geweest (luxe!!) en dat is echt ideaal. Je leert dan echt samen je kind kennen en ervaart hoe het is, zon hele dag met baby. Sinds ik weer aan het werk ben hebben we het ook 50-50 verdeeld en zijn we elk een dag in de week thuis. Hij weet dus ook dat t, zeker met een hele kleine baby, soms onmogelijk is om huishoud-dingen voor elkaar te krijgen. En als je je dan Savonds afvraagt waar je nou hele dag zo druk mee was, je t eigenlijk niet zo goed weet/ kan uitleggen. Als je dat niet zelf mee maakt is dat ook heel lastig te begrijpen denk ik (ik weet nog dat ik, toen ik nog zwanger was, me ook afvroeg waar je dan in hemelsnaam hele dag zo druk mee kon zijn als vaders/moeders tegen me zeiden dat je nergens meer aan toe komt). Mijn tip zou dus zijn het de papa's ook laten ervaren af en toe ;)

Hier ook zo, het verhaal van Elliot is heel herkenbaar en de situatie van jou ook. Ik doe wel iets meer in de zorg, maar mijn man is ook een dag per week thuis met onze zoon, dus die weet hoe het is.
Love never loses faith.
november 2016 - mei 2018 - oktober 2021
<<

Anoniem328

Bericht 16 Jun 2017 13:10

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ik denk dat dat inderdaad wel heel veel scheelt. Mijn man is ook een dag thuis en dat zou ik ieder gezin zo ontzettend aanraden. Hij heeft echt zijn eigen weg gevonden daarin en doet het die dag niet op mijn manier, maar op zijn eigen manier. En ook dan komt het allemaal wel goed, heb ik geleerd haha. Ook al vond ik dat eerst wel lastig want het liefste wou ik hem alles voorkauwen en opschrijven als ik weg ging. En hij zei altijd: Ik red me wel. En dat is dus ook zo!
<<

Jip

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11346

Geregistreerd: 03 Jan 2015 10:04

Bericht 16 Jun 2017 13:14

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ik moet altijd zo lachen wanneer ik thuis kom en V nog steeds haar pyjama aan heeft. 'Ja,' zegt ie dan, 'ze slaapt toch zo veel dus waarom aankleden? Ik vind dit wel lekker makkelijk zo.'
Their smile makes me smileJanuari 2017 ♡ April 2019

https://www.instagram.com/stofspinsels/
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43575

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 16 Jun 2017 13:24

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Olijfje schreef:Ik denk dat dat inderdaad wel heel veel scheelt. Mijn man is ook een dag thuis en dat zou ik ieder gezin zo ontzettend aanraden.


Ja, dat kan ik me wel voorstellen dat dat helpt. Mijn man heeft dat natuurlijk niet en dat is ook de situatie waar wij voor gekozen hebben. Maar juist daarom wil ik er voor waken dat ik straks alles beter weet (ook al doe ik dat ook, dan iig niet laat merken). Laat hem af en toe maar stoeien er mee inderdaad. En mijn manier is niet dé manier. Soms wel. Soms niet. Dat is iets waar ik op probeer te letten. Zo geeft hij O. wel vaak aan mij als hij huilt en 'het lukt niet' om 'm te troosten. Mij lukt het dan wel. Of ik zeg dat ie het zelf maar moet proberen. En lekker laten spelen samen, ook al zou ik 't iets anders aanpakken. Anderzijds is hij degene die hem echt het beste rustig in slaap krijgt 's avonds. Papa is het allerbeste matras. Dat benoem ik dan ook wel echt bewust. Ik denk dat dat wel belangrijk is. Ik ga nu ook met een gerust hart de deur uit als zoon en man alleen thuis zijn samen.
Let's discover the world together.
<<

Fiederilsje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6516

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:44

Bericht 16 Jun 2017 13:30

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Mijn man en ik hebben wel irritaties gehad in het eerste jaar van de oudste, maar dat had niks met het huishouden of opvoeding te maken. Mijn man prentte me meteen in dat het belangrijkste was om onze baby in leven te houden :laughcry: de rest was bijzaak. Nu wil ik zelf meer dan hij. Mijn frustratie zat 'm meer in het feit dat hij makkelijker andere dingen buiten de zorg kon doen en ik me meer gebonden voelde vanwege de borstvoeding. Sloeg nergens op, want ik had ook niet echt de behoefte om iets anders te doen dan zorgen voor de baby. En we waren soms wat kortaf en geïrriteerd door slaapgebrek. Mijn man heeft 's nachts altijd de luiers gedaan en pakt ook veel van het huishouden op.

Mijn man en ik zitten op één lijn, maar er zijn ook wel dingen dat hij anders doet. Hij is wat makkelijker, praat over zichzelf als papa (zal papa even...?) en zijn kledingcombinaties zijn mwah. Ik laat het gaan, de kinderen hebben er geen last van.
L2014 & H2017
<<

Salome

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6805

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:33

Bericht 16 Jun 2017 13:43

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Weg
Laatst gewijzigd door Salome op 18 Jun 2017 09:34, in totaal 1 keer gewijzigd.
2016
<<

Anoniem281

Bericht 16 Jun 2017 14:22

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

Ik denk dat communicatie daarin ook altijd key is, Salome. Ik vind 't echt om te walgen, zo pedagogisch correct en zweverig en shizzle als 't kan klinken, maar ik vind echt dat wanneer iemand niet met zijn of haar partner praat, ze gewoon keihard onderdeel zijn van 't probleem. Wanneer je verwachtingen niet uitspreekt, kan je alleen maar teleurgesteld worden en dan is 't echt je eigen schuld. Soms zijn mensen boos op iemand, 'Ja ik had wel verwacht dat..' Ja, dan kan je boos zijn, maar iemand anders kan niet aan je neus zien wat jij verwacht.

Mijn man kookt tegenwoordig 2x in de week en ja, soms betekent 't dat ik mee moet kijken of helpen in de keuken omdat anders de prei niet gewassen wordt bijvoorbeld :nerd: Maar k heb aangegeven na m'n lange werkdag, niet gelijk de keuken in te moeten. Dat heb ik een poosje niet gezegd, maar stond dan wel chagrijnig en moe in de keuken, tot ik 't aankaartte bij m'n man. Hij was verbaasd dat ik niet eerder iets had gezegd en kookt nu met plezier. Hij was zelfs een beetje beledigd dat ik niet eerder aan de bel trok, maar nu is mijn vent ook wel een beetje een lieve softie, hoor :)
Volgende

Terug naar Liefde, seks & relaties

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers