12 Jun 2017 16:39 door Anoniem321
Nou, eerlijk gezegd slapen wij bijna nooit samen. We wonen inmiddels al dik 12 jaar samen en in het begin hebben we samen geslapen. Maar we houden elkaar wakker. Ik word wakker van zijn gesnurk en hij van mijn dromen en gedraai.
Het was niet meer te doen. We waren op van het slaaptekort, dus hebben we besloten om tijdelijk op aparte kamers te slapen. Dat tijdelijke is langzaam de norm geworden.
Dit is de situatie. Wat ik er van vind? Tja, heb er wat dubbele gevoelens bij. Aan de ene kant ben ik blij dat we nu allebei goed slapen en uitgerust wakker worden, maar aan de andere kant vind ik dat je toch eigenlijk samen 'hoort' te slapen. Wij slapen niet samen dus dan zijn wij in dat opzicht niet 'normaal'.
We zoeken wel altijd de intimiteit op. 's Avonds eerst wel even samen liggen. Knuffelen, de dag doorspreken, seks. (Helaas is dit wel minder geworden, maar dat komt niet perse door het niet samen slapen. )