Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Depressie of toch een burn-out?

<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 11 Mei 2017 18:22

Depressie of toch een burn-out?

Ik had er laatst al wat over geschreven in het "wat wil je kwijt"-topic. Het gaat al een tijdje niet echt lekker. Ik ben doodmoe, voel me regelmatig erg somber en zie overal tegenop.
Ik ben nog onder behandeling na mijn therapie (niet specifiek voor depressies) dus ik heb hierover inmiddels contact met mijn therapeut. Hij gaf vandaag aan dat wat ik omschrijf wijst op depressieve klachten.
Helaas is het niet de eerste keer, al ging het juist goed de laatste tijd.

Nu vraag ik me af, zijn er hier meer mensen met depressies (een hele hoop dat weet ik zeker). En mensen die hiervoor geen medicatie gebruiken?
Wat voor dingen helpen jullie om er een beetje grip op te houden? Dingen die jullie doen of juist niet moeten dien om de cirkel te doorbreken?
Laatst gewijzigd door Pompoen op 02 Jun 2017 19:25, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 11 Mei 2017 18:50

Re: Depressie

Misschien hoort deze eigenlijk wel meer in gezondheid. Ik weet het eigenlijk niet.
<<

SoGood

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6114

Geregistreerd: 11 Sep 2013 11:54

Bericht 11 Mei 2017 19:43

Re: Depressie

Wat rot voor je Pompoen, wat goed datje contact hebt gehad met je therapeut. Eerste stap weer in de goede richting, toch? Het lijkt me een heel erg naar gevoel. Ik hoop oprecht dat het binnenkort weer wat beter met je gaat. Heel erg veel sterkte de komende tijd, geef jezelf de rust en de tijd die je nodig hebt...
<<

anoniem203

Bericht 11 Mei 2017 19:45

Re: Depressie

*
Laatst gewijzigd door anoniem203 op 18 Mei 2017 22:31, in totaal 2 keer gewijzigd.
<<

Sawadee

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2524

Geregistreerd: 02 Jan 2016 15:21

Bericht 11 Mei 2017 19:57

Re: Depressie

Wat naar Pompoen! Wel goed dat je het hebt aangegeven en je therapeut het ook signaleert.

Ik ben sinds een paar maanden weer uit mijn depressie. Ben al jaren bekend er mee (in de zin van, ik val er snel in terug, al heeft dat nu achteraf gezien ook wel een duidelijke oorzaak). Maar op mijn 15/16e voor het eerst therapie gehad vanwege (onder andere) depressie. Toen ooit medicatie er voor gebruikt, maar héél snel weer mee gestopt omdat ik niet tegen het afgevlakte gevoel kon.
Mijn laatste depressie kwam door alles wat mijn ex mij aangedaan heeft (hij heeft narcistische trekken), ten tijde van de breuk maar door gegaan, vooral niet teveel willen voelen, afgestudeerd, verhuisd naar andere kant van het land voor werk etc, en toen de rust weer terug keerde (na de verhuizing etc) kwam de depressie des te harder terug toen ik eenmaal ook ging realiseren wat er allemaal gebeurd was al die jaren.

Wat mij hielp was praten met mijn psycholoog, en vooral veel opschrijven, wat er ook maar in me op kwam. Ook om dingen op een rijtje te krijgen van de periode met mijn ex, om vervolgens in te kunnen zien dat ik vanaf het begin af aan gemanipuleerd werd etc. En ik heb honderden plaatjes gepinned op pinterest met quotes, teksten etc. Ik moest echt door het verdriet heen.
Verder veel naar buiten gaan. 'S avonds als ik me weer zo verdrietig en hopeloos voelde dat ik alleen maar kon huilen (wat op een gegeven moment dagelijks was) ging ik naar buiten, muziek aan, naar het water en daar zitten, kijken naar de lichtjes en voorbij varende boten. En maar gewoon huilen.
Daarnaast heeft vorig jaar mijn 5 weken durende reis naar Thailand en Vietnam me geholpen echt de cirkel te doorbreken. Ik was eindelijk weer gelukkig, even weg van alles. Had dat echt nodig, vlak daarvoor zat ik op het diepste punt qua depressie en zag het echt niet meer zitten. Maar dat is niet zo makkelijk te doen met een gezin natuurlijk.
En wat ook hielp was sporten, ik ben gaan boksen (Pi.nkbo.xing in Sl.ie.dr.echt, misschien ook wel te doen voor jou) Heerlijk om jezelf af te kunnen reageren en uit te putten!
Ik ben overigens wel gewoon blijven werken, dat was juist het enige wat me nog op de been hield zeg maar. Na mijn werk kwamen vaak de tranen weer, en op mijn werk was ik ook niet echt te genieten. Maar heb me nooit een dag ziek gemeld of wat dan ook. Het was ook het enige wat ik hier had, omdat ik dus net opnieuw begonnen was hier.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 11 Mei 2017 20:36

Re: Depressie

Thanks dames!

Ava, wat rot dat je zoon hechtingsproblemen heeft. Dat lijkt me verschrikkelijk moeilijk te verkroppen en heeft vast z'n weerslag op hoe jij je als moeder voelt.
Ik voel me momenteel vaak een tamelijk waardeloze moeder voor de kinderen. Ik heb ontzettend de neiging om me terug te trekken, ben prikkelbaar en zit soms gewoon heel hard te huilen. Ik word gek van hun geschreeuw, daar kan ik normaal al niet erg goed tegen maar nu voelt het echt alsof het dubbel zo hard aan komt.

Sawadee, wat naar dat jij ook bekend bent met depressies. Ik ben sinds ik in oktober longontsteking heb gehad niet meer gaan sporten. Elke keer pep ik mezelf op om te gaan en dan komt er weer een verkoudheid, keelontsteking, blaasontsteking, voorhoofdsholteontsteking tussen. En nu lukt het me helemaal niet meer om mezelf te motiveren. Ik verlang eigenlijk best naar weer lichamelijk goed in mijn vel zitten, zwemmen werkt voor mij een beetje als wandelen, van die cadans wordt ik rustig. Maar als ik er aan denk dan voel ik al lichte paniek en kruip ik liever gewoon weg op de bank.

Ik ben nu een beetje aan het proberen te bedenken welke dingen me nou wel helpen en welke dingen niet. Me terugtrekken helpt niet voor het sombere gevoel maar wel voor het overprikkelde gevoel. Ik heb behoefte aan rust maar juist ook aan afleiding. Ik vind het heel moeilijk de balans te vinden en ik voel me schuldig als ik uitrust en nog schuldiger als ik weer niets uit mijn vingers heb gekregen (in het huishouden bijvoorbeeld).
Voor mij helpt het werken ook, ik merk dat ik de dagen dat ik gewerkt heb weliswaar doodmoe ben, maar wel beter doorkom, ik slaap ook beter op werkdagen. Ik moet echt opletten dat ik daar een balans in vind want ik zie tegelijk verschrikkelijk op tegen de werkdagen. Mezelf vertellen dat ik faal helpt me niet echt vooruit. Dus dat laatste probeer ik niet meer zo te doen.
<<

Anoniem191

Bericht 11 Mei 2017 21:33

Re: Depressie

.
Laatst gewijzigd door Anoniem191 op 14 Mei 2017 14:55, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Novalee

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 940

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:28

Bericht 11 Mei 2017 22:12

Re: Depressie

*
Laatst gewijzigd door Novalee op 18 Mei 2017 08:17, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Lonely Goatherd

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2886

Geregistreerd: 01 Sep 2013 07:44

Bericht 12 Mei 2017 08:32

Re: Depressie

Voor mij is het inmiddels al wel lang geleden, maar ben destijds wel van mijn depressie afgekomen zonder medicijnen. Wat mij uiteindelijk het meeste hielp was therapie. Een tijd een-op-een en daarna nog negen maanden dagbehandeling. Met daarin vooral de cognitieve gedragstherapie die me handvatten gaf. Nou moet ik zeggen dat er ook andere dingen aan de hand waren, o.a. sociale fobie en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en dat zodra die beter werden ook de depressie minder werd, dus ik weet eigenlijk niet hoe dat zou hebben gewerkt als het echt puur alleen een depressie was. Ritme en regelmaat helpen, ik bleef destijds vaak tot midden in de nacht/'s morgens vroeg wakker, omdat als ik echt uitgeput was ik makkelijker en met minder verdriet in slaap kon vallen. Maar jij hebt natuurlijk al een ritme met kinderen, een baan etc. Dus ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik je kan 'aanraden'. Ik denk dat alle standaard adviezen als genoeg beweging, buitenlucht, gezond eten zeker een beetje helpen en daarnaast gesprekken met je therapeut. Misschien nog iets van yoga/mindfullness o.i.d.? Sterkte, het lijkt me heel moeilijk om je zo te voelen als je ernaast nog zoveel verantwoordelijkheden hebt en zoveel 'moet'. :hug:

Ohja, en praten. Met vrienden, familie, met je partner. Iedereen die steun kan bieden moet je daar echt voor gebruiken. Achteraf denk ik dat het heel moeilijk moet zijn geweest voor de mensen om mij heen om al die narigheid van mij te horen, maar het heeft me wel enigszins op de been gehouden uiteindelijk. Als ik het allemaal voor mezelf had gehouden, was ik er misschien wel niet meer geweest.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 12 Mei 2017 12:41

Re: Depressie

Thanks voor de uitgebreide reacties. Ik kan nu niet echt uitgebreid reageren. Ik heb een erg druk weekend voor de boeg waar ik enorm tegenop zie. Ik ga proberen wel zo veel mogelijk rust te pakken op de momenten dat dat kan. Mijn vriend steunt me heel erg en probeert me ook tegen mezelf te beschermen en dingen van me over te nemen. Erg fijn.
<<

Sawadee

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2524

Geregistreerd: 02 Jan 2016 15:21

Bericht 12 Mei 2017 16:08

Re: Depressie

Sterkte dit weekend! Ik probeer dit weekend ook nog even te reageren, hier ook erg druk.
<<

Zero

Bericht 13 Mei 2017 12:48

Re: Depressie

Pompoen :hug:

Ik heb ook nog steeds last van een depressie. Ik heb wel ups en downs, ik ga ook om de twee weken naar de psycholoog maar ik zit een beetje in een cirkeltje. Mijn leefsituatie verbeterd niet omdat ik door een burn-out niet kan werken, waardoor ik geen geld heb om nieuwe stappen te gaan maken of dingen te veranderen, waardoor ik teneergeslagen ben en de hele tijd moe en ziek ben - waardoor ik niet van mijn burn-out af kom.
En naar mijn idee zit ik nog lang niet bij de kern van het probleem, waardoor ik heel snel 'down' ben.
Ik heb wel veel steun van familie en vrienden en op mijn werk krijg ik ook heel veel begrip. Mijn collega's zijn ook mijn vrienden en doordat ik daar toch regelmatig ben heb ik ook echt wel goede dagen.

Mijn probleem is nu ook eigenlijk voornamelijk dat ik het doel in mijn leven een beetje kwijt ben. Klinkt super dramatisch, maar ik ben iemand die altijd een doel zet, er naar toe werkt en dan het doel haalt. En ik weet nu niet wat voor doel ik zou moeten zetten.
Ik heb laatst wel een reis cadeau gekregen en daar kijk ik wel naar uit. Is toch een lichtpuntje, ook al weet ik nog niet wanneer ik ga.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 14 Mei 2017 14:41

Re: Depressie

Nou ik heb het weekend overleefd. We hadden een bruiloft van goede vrienden van mijn vriend. Ik kende dus alleen het stel en we zouden het hele weekend blijven. Echt man wat heb ik daar tegenop gezien. Maar ik had met mijn vriend al afgesproken dat hij een beetje op me zou letten en dat we ons af en toe gewoon terug zouden trekken samen. Dat heeft wel goed gewerkt, vrijdagavond duurde wel veel te lang, toen waren we afhankelijk van anderen voor vervoer, ik was echt doodmoe. Maar zaterdag hebben wij na het gezamenlijke ontbijt een flinke wandeling gemaakt, ergens gegeten tussendoor en daarna terwijl het feest al was begonnen op ons dooie gemakje ons omgekleed. Tussendoor zijn we ook nog een tijdje op onze kamer geweest.
'S avonds heeft mijn vriend gezorgd dat we toch nog redelijk op tijd in bed lagen, ik vind het altijd moeilijk om naar bed te gaan terwijl het nog gezellig is. Ik was overigens mega dronken zaterdagavond. Niet dat ik nou zo vreselijk veel op had, maar die whiskey sloeg gewoon nogal hard in. Ik drink verder niet of nauwelijks overigens, want heb niet het idee dat het helpt, maar het was toch wel even lekker.

Vandaag hebben we een beetje geholpen, spullen gepakt en op ons dooie gemak ergens geluncht.
Ik ben nu doodmoe, maar van zo'n weekend krijg ik dan toch een klein beetje een prettig gevoel weer.

Helaas was het wel snel afgelopen want een vriendin belde, we gaan in juni naar haar huwelijk in het buitenland en zouden van donderdag t/m zondag op de locatie verblijven. Ze belde echter dat ze een fout hadden gemaakt en of wij met nog een ander koppel in een ander huis wilden gaan op 20 minuten rijden. Ik raakte echt in paniek, moest bijna huilen, voelde me gekwetst en wilde eigenlijk maar gewoon helemaal niet meer naar het huwelijk gaan. Uiteindelijk heb ik mezelf bij elkaar geraapt en haar gewoon verteld dat ik het eigenlijk niet zag zitten. Ook maar verteld dat ik niet goed in mijn vel zit. Ze ging kijken of ze iets anders kon bedenken en het heeft me wel opgelucht. Maar ik voel gelijk weer die sombere deken over me heen. Ik kan het erg gewoon niet bij hebben :-(.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 14 Mei 2017 19:11

Re: Depressie

Zero schreef:Pompoen :hug:

Ik heb ook nog steeds last van een depressie. Ik heb wel ups en downs, ik ga ook om de twee weken naar de psycholoog maar ik zit een beetje in een cirkeltje. Mijn leefsituatie verbeterd niet omdat ik door een burn-out niet kan werken, waardoor ik geen geld heb om nieuwe stappen te gaan maken of dingen te veranderen, waardoor ik teneergeslagen ben en de hele tijd moe en ziek ben - waardoor ik niet van mijn burn-out af kom.
En naar mijn idee zit ik nog lang niet bij de kern van het probleem, waardoor ik heel snel 'down' ben.
Ik heb wel veel steun van familie en vrienden en op mijn werk krijg ik ook heel veel begrip. Mijn collega's zijn ook mijn vrienden en doordat ik daar toch regelmatig ben heb ik ook echt wel goede dagen.

Mijn probleem is nu ook eigenlijk voornamelijk dat ik het doel in mijn leven een beetje kwijt ben. Klinkt super dramatisch, maar ik ben iemand die altijd een doel zet, er naar toe werkt en dan het doel haalt. En ik weet nu niet wat voor doel ik zou moeten zetten.
Ik heb laatst wel een reis cadeau gekregen en daar kijk ik wel naar uit. Is toch een lichtpuntje, ook al weet ik nog niet wanneer ik ga.


Vervelend dat het zo moeilijk is het cirkeltje te doorbreken. Zo'n reis kan natuurlijk wel echt een soort keerpunt zijn, maar alleen als je bij thuiskomst dan niet gelijk weer in een zwart gat valt. Wel fijn dat je zo veel steun hebt, mijn familie weet het niet, dat laat ik ook zo, ze kunnen daar weet ik inmiddels uit ervaring, niet echt mee omgaan. Er is altijd iemand zieliger. Ze weten ook niet dat ik in therapie heb gezeten trouwens.

Hoe zit het met jouw werk, ik weet waar je werkt, maar daarnaast had je ook nog je fotografie. Heb je het gevoel daarin vastgelopen te zijn?
Ik vind het heel erg moeilijk om mijn brood te moeten verdienen met mijn creatieve werk. Het roept allemaal dingen op waar ik moeilijk mee om kan gaan. Ik krijg het niet voor elkaar gewoon dus ben ik een 'gewone' baan gaan zoeken. Ik wil nog steeds heel graag als illustrator dingen doen. Maar dan wil ik vooral graag dingen doen omdat ik het leuk vind. En natuurlijk zou het vet zijn als ik er geld mee zou verdienen. Maar ik ben het zat me te laten leiden door wat hoort, wat moet en wat ik wil.
Alleen als je in de positie zit waarin je moet en je geen kant op kunt omdat je geen financiële middelen hebt om te onderzoeken wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn is het wel moeilijk.
<<

Zero

Bericht 16 Mei 2017 11:30

Re: Depressie

Mijn fotografie zit ook wel een beetje vast ja. Ik wil me voor volgend seizoen alleen nog gaan richten op bruidsfotografie, want van de rest word ik gewoon niet gelukkig en ook niet bepaald rijk, dus waarom zou ik dat dan nog doen...
Ik kan het nu overigens ook gewoon echt niet.
Ik probeer nu gewoon via instagram een beetje inspiratie te krijgen en uit te vinden wat ik nu eigenlijk leuk vind en goed kan.

En ja, mijn expo zit eigenlijk ook vast doordat ik gewoon geen nieuwe locatie kan vinden. Nu ben ik de laatste tijd ook niet meer zo op zoek - heb het eigenlijk gewoon opgegeven, maar als ik me een beetje beter voel dan moet ik daar toch echt weer achteraan. Al mn werk staat nu te verstoffen in de logeerkamer, dat is gewoon zonde.

Het liefst zou ik gewoon grotendeels werken voor de webshop zodat ik gewoon een beetje kan opbouwen, en daarna rustig kijken welke opdrachten ik wel of niet zou willen doen in de fotografie. Maar ja, meer dan 16 uur werken zit er op dit moment gewoon echt nog niet in.
Maar in oktober zal ik wel de keuze moeten maken, want dan eindigt de bijstand.



Jammer dat je familie zo reageert trouwens! :( De mijne reageert er goed op, ze snappen echt wel dat het niet lekker gaat en proberen zo goed mogelijk mee te denken met me. Mijn collega's willen volgende maand mijn huis komen verbouwen (ik heb ontzettend veel kapotte spullen en problemen en ik ben zelf niet zo'n fixer, dus hebben ze met een groep een heel plan op gezet om mijn huis aan te pakken, echt superlief!)
Dus ik mag niet klagen betreft de mensen om me heen. Maar er zijn toch zat momenten dat ik het gevoel heb dat ik er helemaal alleen voor sta.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 17 Mei 2017 21:22

Re: Depressie

Volgens mij is eenzaamheid evident aan depressieve klachten.
Ik ben weer bij mijn therapeut geweest. We proberen er achter te komen hoe ik die sombere deken van me af kan werpen. Een thema wat steeds terug komt is dat ik zo hard wil, ik wil van het gevoel af, ik wil er keihard aan werken, ik en continue aan het proberen dat rotgevoel niet te hebben.
En ik zie dus overal als een berg tegenop. Ik moest gewoon al huilen van 't idee weer naar mijn werk te moeten vandaag, en nu zou ik t liefst willen huilen omdat ik morgen aan het werk moet.
Zelfs de afwas is al tien bruggen te ver voor mijn gevoel en dat komt doordat ik voortdurend bezig ben met dat ik niet wil falen. Dat heb ik altijd wel, maar nu heb ik het nog 10x erger, misschien ook wel omdat me zo voelen voelt als enorm falen.
Ik moest ook echt huilen toen mijn therapeut zei dat hij me nog miet maar de psychiater wil sturen omdat ik al zo ver ben gekomen zonder medicatie. Het maakt me zo verdrietig dat ik keihard geknokt heb, zoveel gedaan heb om me beter te voelen en dat ik nou toch weer zo'n periode doormaak waarbij ik me rot voel en niet weet hoe ik het door moet komen.
<<

Caro

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8396

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:26

Bericht 18 Mei 2017 10:46

Re: Depressie

Ik vind het rot dat je dit moet doormaken Pompoen. Is werken dan nu nog wel het juiste voor je? Je ziet er iedere keer zó tegenop, van de andere kant houdt dat je misschien wel iedere keer beetje in de werkelijkheid ipv je terugtrekken in je eigen huis.

Ik heb echt geen tips, maar vind het gewoon ontzettend rot voor je.
<<

Anoniem250

Bericht 18 Mei 2017 11:17

Re: Depressie

Ik vind het heel rot voor je Pompoen. Ik hoop dat er snel weer licht komt onder de donkere deken. Weet je hoe het komt dat de depressie juist op dit moment is opgetreden. Was er een aanleiding? Veel sterkte!
<<

Anoniem278

Bericht 18 Mei 2017 12:42

Re: Depressie

och Pompoentje toch, wat naar en rot en blegh. De hele tijd met zo'n dikke zware zwarte wolk om je heen en dan maar blijven ademhalen en maar proberen om zonnestralen te voelen.

Ik weet niet goed wat ik moet schrijven, omdat een psychisch lijden zo persoonlijk is, zo individueel, dat wat ik schrijf misschien totaal niet goed voor jou zal voelen. Ik weet dat je niet van een 'witboek' houdt dus dat moet je zeker niet doen, maar zou het je kunnen helpen als je vriend een brief voor je schrijft met waarom het allemaal de moeite wel waard is en wat er allemaal goed is aan jou en aan jouw en jullie leven? Een brief die je in je tas kunt stoppen zodat je m élk moment dat je twijfelt, dat de donkerte groter wordt dan licht, dat het moeilijk is, kunt lezen. Zodat je altijd iets hebt waarop staat dat het beter gaat worden? Dat het licht wel weer terugkomt? Misschien niet met 500watt, misschien wisselend, maar spaar -en schemerlampen maken een huis ook veel mooier, lichter en sfeervoller.

Het enige andere wat ik nog kan zeggen is, ga zoveel je het aankunt naar buiten. Ga baby eendjes voeren, baby geitjes zoeken en aaien, kijk naar alle bloemen die er ineens zijn en de bloesem aan struiken. Niet omdat dat ineens geweldig is, maar omdat het iets zegt. Er is hoop. Waar niets leek te zijn, kan nog genoeg komen, groeien en ontwikkelen.
En het spijt me dat het zo eenzaam is. Ik ken wel eenzaamheid en dat is pijnlijk en maakt alles nog veel lastiger omdat dan niets het donker weerlegt of relativeert. Maar vergeet nooit, als het hier donker is, is het bij andere mensen op de wereld licht. Het wordt weer licht.
<<

Geel

Bericht 18 Mei 2017 12:54

Re: Depressie

Zo waar wat je zegt, Q. Ik had dit topic nog helemaal niet gelezen. Wat naar dat je je zo rot voelt Pompoen, wat voelt dat verlammend hè? Maar inderdaad, buitenlucht en beweging helpen (deels). Het lastige is alleen dat je nu de energie en wilskracht zo moeilijk kunt vinden om op te staan en naar buiten te gaan. Maar als je even twee minuten niet voelt en nadenkt, en in die tijd je jas aantrekt (of niet) en je sleutels pakt, ben je buiten. Sterkte!
<<

Teun

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8451

Geregistreerd: 31 Aug 2013 17:59

Bericht 18 Mei 2017 12:58

Re: Depressie

Hee Pompoen, wat ontzettend klote dat je je zo rot voelt. Helpt het je om te schrijven? Ik vond je blog destijds zo mooi, heel rauw en eerlijk. Heb je daar fut voor en zou dat ook nu een fijne uitlaatklep kunnen zijn? Ook al is het alleen voor jezelf in een dagboek. Dat helpt misschien ook om het een beetje te accepteren en er minder hard tegen te vechten dat je je zo voelt.

Wel fijn om te lezen dat je vriend je zo steunt en samen met jou zo'n druk weekend wat draaglijker maakt. Heel veel sterkte!
♥ feb 2016
♥ ♥ juli 2018
<<

Fiederilsje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6516

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:44

Bericht 18 Mei 2017 13:08

Re: Depressie

Oh Pompoen, ik weet niet goed wat ik kan zeggen :hug:
L2014 & H2017
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 18 Mei 2017 21:38

Re: Depressie

Thanks, jullie steun doet me goed, er over schrijven ook.

Vandaag had ik echt een rotdag, zelfs op mijn werk kon ik dat sombere gevoel niet van me afschudden. Ik had ook enorm moeite om me te concentreren af en toe.
@caro, het is niet echt een optie om me ziek te melden voor mijn gevoel, ik werk er nog niet zo heel lang en ik ben echt bang dat ik dan heel snel mijn baan weer kwijt ben. Dus ik probeer het maar zo lang mogelijk vol te houden. Op dit moment is het dubbel, ik zie er enorm tegenop maar tegelijk helpt het werken me wel de dagen door. Nou ja vandaag alleen dus niet.

Toen ik naar huis reed zag ik een vrachtwagen rijden en dacht ik even twee seconden: "wat zou er gebeuren als ik hier nu bovenop rijdt?", ik hoef niet dood of zo, maar gewoon als uitweg. Mijn vriend schrok er natuurlijk enorm van toen ik dat vertelde. Hij vindt het doodeng als ik zulke dingen zeg. Voor mij is het gewoon een gedachte die weergeeft hoe kut ik me voel, maar hij is bang dat ik zoiets dan echt zou doen. Heb hem wel een beetje gerust kunnen stellen, maar dan baal ik weer dat ik het gezegd heb en hem ongerust heb gemaakt. Maar wil er ook graag eerlijk over zijn.

Anyway, 't is duidelijk dat het niet lekker loopt.

@teun, misschien moet ik idd wel weer een blog gaan schrijven, ik wil alleen niet dat mijn ouders er iets van weten en dus kan ik het niet openbaar maken, terwijl dat juist een soort extra drijfveer is om het te doen of zo. Worstelde ik al mee toen ik na A. 'S overlijden de blogs schreef.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 18 Mei 2017 21:40

Re: Depressie

Oh en naar buiten gaan probeer ik ook, ik heb moestuinbakken en zit elke dag er een beetje mee te rommelen. Het doet me goed om die kleine sprietjes uit de aarde omhoog te zien komen en plantjes liefdevol te laten groeien.
<<

Anoniem278

Bericht 20 Mei 2017 08:04

Re: Depressie

Is een meer anoniem blog geen optie? Of komen ze daar ook achter?

Fijn dat jij ook zo geniet van je (moes) tuin. En ik las dat je gister in ieder geval jezelf heel blij voelde door een lieve knuffel van je zoontje, ik ben blij dat je dat in ieder geval nog kunt ervaren.

Ik denk dat niemand de zwaarte en donkerte van een depressie mag onderschatten. Zelfs al wil je jezelf niet bewust isoleren van je wereld, dat gevoel isoleert je omdat er nauwelijks iets doorheen kan komen. Ik hoop dat je heel vaak mag horen en lezen dat het ook weer lichter wordt, al heb je daar nu weinig aan, maar het besef dat dit niet voor altijd is, is heel belangrijk.

Wat betreft je gedachten bv over 'als ik nu tegen een vrachtauto....', ik denk dat je die vooral ook in therapie moet bespreken. Ik ben persoonlijk heel erg voor openheid over dit soort gedachten, ik ben daar zelf ook heel open over en heb er al diverse keren over geschreven, maar juist mensen die dichtbij staan bescherm ik hiertegen. Omdat zij niet objectief kunnen zijn maar alleen doodsbang om je te verliezen.
Heb je het al eens aangegeven in therapie? Niet als 'ik heb een plan' maar als 'het is zo donker dat dat soort dingen in mij opkomen omdat ik het zo zwaar heb'?
Want ik vind eens in de twee weken therapie, met hoe het nu met je is, wel weinig. Ik gun je ruimte om alles wat je bezighoudt te bespreken.

:hug:
Volgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers