Op vakantie zonder kinderen

04 Okt 2017 07:05 door Anoniem245

Pitty, baby's die met 6 weken naar de opvang gaan, vind je dat dan ook onmenselijk? Volgens mij heeft hechting veel meer voeten in de aarde dan alleen de nabijheid van papa en mama.

On topic, mijn zoon gaat mee op vakantie. Nachtjes en misschien een weekend zonder zoon geen probleem, maar als ik op vakantie ga gaat hij mee. Hij hoort bij mij en dus vind ik het zelf niet meer dan normaal dat je hem mee neemt. Wat is de meerwaarde eigenlijk als je je kind thuis laat? Ik zou het niet "leuker" vinden zonder kind, ik zou steeds dingen zien die hij ook leuk zou vinden.

04 Okt 2017 07:17 door Marin

Kira er zijn wel dingen die je beter of handiger kunt doen zonder kind er bij. Dat merk ik nu ook. Ik vind het fantastisch om voor het eerst met O te zwemmen, hem naar de bladeren van palmbomen te zien kijken etc. Op een vakantie als deze piekeren we er niet over om 'm thuis te laten bij opa en oma (nou zijn ze ook hier, dat scheelt haha). Maar wij houden ook heel erg van lekker uiteten gaan, wijn proeven en verre reizen maken. Ik weet niet of we dat laatste zouden doen de komende paar jaar. Ik denk het eigenlijk niet. Want dat vind ik toch wel ver. Maar een weekje naar Italië bijv zou ik toch wel doen. Het kan allemaal prima met een kind maar - als je het geen probleem vindt om kind bij opa en oma te laten en zij vinden dat ook goed- dan is dat toch een mooie oplossing?

Ik snap jouw standpunt ook heel goed hoor, dat hij er echt bij hoort en dat je dingen samen met hem wilt doen (scheelt misschien ook dat jullie eigenlijk altijd samen met z'n tweetjes bent geweest?). Ik denk dat ik beide heel fijn zou vinden.

04 Okt 2017 08:36 door Anoniem301

Marsy ik vind de vergelijking met de opvang zeker niet opgaan. Ten eerste gaan er volgens mij niet veel kinderen 5 dagen en ten tweede zie je je kind in de avond nog en hij jou en ben je er ook voor ze in de nachten mochten ze wakker worden. En in de ochtend natuurlijk ook weer. 8 of 9 uur per dag weg of een hele week elkaar niet zien, knuffelen en aanraken vind ik een groot verschil.

04 Okt 2017 08:47 door Marsy31

Het gaat ook om míj Carrie. Ik zou het moeilijker vinden mijn zoon jarenlang een paar dagen per week en de ret avonden e zien dan 1 week even weg. Voor mijn zoon denk ik dat hij de week van zn leven heeft bij opa en oma maar ik zou zoiets pas doen als hij ouder is. Volgend jaar kom ik naar Nederland voor congres en hopelijk kan hij mee, dan willen man en ik ook paar dagen samen weg, het is nu zo heftig met de kleine dat we dat dan echt verdiend hebben. Dan is hij 1.5 en vind ik het kunnen. Hij is dan wat betreft voeding etc niet afhankelijk van mij. Maar eerste jaar vind ik ook wat te vroeg hoor.

04 Okt 2017 08:51 door Raven

Op vakantie zonder kinderen zou ik niet snel doen.
Maar ik snap ook dat er mensen zijn die er wel behoefte aan hebben.
Al vind ik 6 maanden nog wat jong. Als een kind ouder is vind hij of zij het ook misschien wel supergaaf om naar opa en oma te gaan voor een week.

@Marin wijnproeven gaat ook prima met kinderen. Mijn ouders namen ons gewoon mee zes stuks. De jongste was een jaar of 6 en we kregen lekkere druivensap die wij mochten proeven.

04 Okt 2017 08:55 door Marin

Ja hoor dat hebben wij laatst ook in Frankrijk gedaan met baby op de arm, ging prima. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om een reisje samen te maken op den duur. Ik kan me de behoefte daarvoor heel goed voorstellen, omdat ik het ook heel fijn vind om leuke dingen met m'n man te doen zonder kind. (naast dat ik het vanzelfsprekend ook heel leuk vind om dingen als gezin met kind te doen)

04 Okt 2017 09:07 door Anoniem301

Marsy31 schreef:Het gaat ook om míj Carrie. Ik zou het moeilijker vinden mijn zoon jarenlang een paar dagen per week en de ret avonden e zien dan 1 week even weg. Voor mijn zoon denk ik dat hij de week van zn leven heeft bij opa en oma maar ik zou zoiets pas doen als hij ouder is. Volgend jaar kom ik naar Nederland voor congres en hopelijk kan hij mee, dan willen man en ik ook paar dagen samen weg, het is nu zo heftig met de kleine dat we dat dan echt verdiend hebben. Dan is hij 1.5 en vind ik het kunnen. Hij is dan wat betreft voeding etc niet afhankelijk van mij. Maar eerste jaar vind ik ook wat te vroeg hoor.

Je spreekt over je. “Als je je kind” geen idee dat het over joú ging. Vind ik de vergelijking nog steeds niet kloppen of het nou over jou gaat of over een ander.

04 Okt 2017 09:07 door Fiwen

Ik zou het absoluut niet willen en niet kunnen. Ik vind dat een kind de eerste jaren grotendeels bij (een van) de ouders hoort te zijn. Natuurlijk kunnen er altijd omstandigheden zijn waardoor dat niet lukt maar dan kun je niet anders, maar om het bewust zo op te zoeken... Tja daarin ben ik het toch wel met Pitty eens, dat vind ik eigenlijk niet kunnen. Ik zal er nooit iets over zeggen als iemand het wel doet maar ik heb er wel mijn mening over.

En ik heb het hier niet over kinderen die een aantal dagen per week naar de opvang gaan of een keer een nachtje gaan logeren, want wat Carrie ook al zegt dat is een aantal uren op een dag en buiten die uren is het kind gewoon bij een van de ouders. Maar echt over meerdere dagen en nachten achter elkaar.
Natuurlijk zullen ze heel veel liefde krijgen en niks te kort komen bij opa en oma, maar opa en oma zijn niet mama en papa en je kunt me echt niet wijs maken dat een kind daar totaal niks van merkt. Ze zijn op die leeftijd nog zo hulpeloos en je kunt het ze ook absoluut niet uitleggen wat er gaat gebeuren of geruststellen dat papa en mama echt wel terug komen.

04 Okt 2017 09:18 door Elliot

Radler schreef:
Elliot schreef:Mm Marin misschien begrijp ik je verkeerd maar jij zegt net toch dat je daar vooraf best een redelijke inschatting van kan maken? Ik begreep daaruit dat je bedoelde dat dat gewoon kan, punt. Niet dat jij merkt dat jouw inschatting goed uitpakte. Dat zijn twee verschillende dingen.

Maar goed, ik houd erover op, we blijven langs elkaar praten denk ik

Maar het enige wat Marin zegt is toch dat zijzelf een goede inschatting had gemaakt...?

Daarom zeg ik, ik begrijp het misschien verkeerd. Ik vatte het op alsof zij bedoelde dat je dat gewoon vooraf kunt inschatten. Niet dat ZIJ dat goed had ingeschat, maar dat iedereen dat zou moeten kunnen.

04 Okt 2017 17:29 door Anoniem245

Marin, dat ik eigenlijk altijd alleen ben geweest met C maakt denk ik voor mij niet heel veel uit. Ik ging vroeger ook altijd mee met mijn ouders en die piekerden er ook niet over om met zijn tweeën te gaan en mij thuis te laten. Denk dat het daar meer door komt.
Later schrijf je dat je ook graag leuke dingen doet met je man, logisch

maar dan zou ik een weekendje weg gaan bijvoorbeeld, of drie dagen. Maar geen complete vakantie. Die vakantie ervaring zou ik juist met mijn kind willen delen.
Maar ik keur het niet af hoor, ik hoop niet dat ik zo over kom.
On topic, ik denk ook niet dat je dat vooraf in kunt schatten. Ik twijfelde de dag voor C geboren werd nog of ik een goede moeder zou zijn, en een dag erna zorgde ik voor hem of ik nooit anders gedaan had. Ik wilde ook weinig (niks) uit handen geven, laat staan op vakantie zonder hem. Zo'n dingen overvallen je, dat kun je niet weten.
Hij is wel toen hij 7 weken was voor het eerst bij mijn schoonouders wezen logeren en toen hij bijna 2 was een weekendje bij mijn moeder toen ik met de muziek weg moest. Dat laatste vond ik toen al makkelijker.

04 Okt 2017 17:35 door Isolt

Fiwen schreef:Ik zou het absoluut niet willen en niet kunnen. Ik vind dat een kind de eerste jaren grotendeels bij (een van) de ouders hoort te zijn. Natuurlijk kunnen er altijd omstandigheden zijn waardoor dat niet lukt maar dan kun je niet anders, maar om het bewust zo op te zoeken... Tja daarin ben ik het toch wel met Pitty eens, dat vind ik eigenlijk niet kunnen. Ik zal er nooit iets over zeggen als iemand het wel doet maar ik heb er wel mijn mening over.

En ik heb het hier niet over kinderen die een aantal dagen per week naar de opvang gaan of een keer een nachtje gaan logeren, want wat Carrie ook al zegt dat is een aantal uren op een dag en buiten die uren is het kind gewoon bij een van de ouders. Maar echt over meerdere dagen en nachten achter elkaar.
Natuurlijk zullen ze heel veel liefde krijgen en niks te kort komen bij opa en oma, maar opa en oma zijn niet mama en papa en je kunt me echt niet wijs maken dat een kind daar totaal niks van merkt. Ze zijn op die leeftijd nog zo hulpeloos en je kunt het ze ook absoluut niet uitleggen wat er gaat gebeuren of geruststellen dat papa en mama echt wel terug komen.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik lees op dit moment het boek Ouderschap vanuit je hart. Daarin wordt beschreven hoe een baby relaties aan gaat. In het eerste jaar kunnen ze zich maar richten op twee personen. Baby's herkennen je aan geur en geluid. Van de teveel andere mensen om de baby heen krijgen ze stress en moeilijkheden met de binding.

04 Okt 2017 17:45 door Anoniem231

Isolt hoe zit dat dan met broertjes en zusjes? Mijn dochter heeft bv altijd te maken met mij en mijn zoon. In mindere mate met mijn man want hij werkt gewoon. Hoe zit dat dan? Heeft ze een relatie opgebouwd met haar broer en blijft mijn man dan achter? Probeer mij er even een beeld van te vormen.

04 Okt 2017 18:50 door Anoniem249

Ligt er natuurlijk heel erg aan wat voor vakantie je gewend bent. Als je een of twee weken op de camping of aan het zwembad liggen als normale vakantie ziet, dan kun je je kind inderdaad net zo makkelijk meenemen. Maar als je normaal gesproken bergen beklimt in Nepal, is dat toch wat lastiger.

Ik vind het altijd heel interessant dat mensen zodra ze kinderen hebben, andere mensen met kinderen zo veroordelen. Het gaat er toch om wat iemand anders wil, bij diegene past etc. Als die er ok mee is om een kind thuis te laten en heeft goede oppas wie ben jij dan om daar een mening over te hebben? Net als met werken, dat je als goede moeder geen 5 dagen in de week mag werken, says who?!

04 Okt 2017 19:28 door Isolt

Pollepel schreef:Isolt hoe zit dat dan met broertjes en zusjes? Mijn dochter heeft bv altijd te maken met mij en mijn zoon. In mindere mate met mijn man want hij werkt gewoon. Hoe zit dat dan? Heeft ze een relatie opgebouwd met haar broer en blijft mijn man dan achter? Probeer mij er even een beeld van te vormen.

Ja de kans dat hij daar dan een beter op reageert is er. Maar de baby herkent ook de mensen waarvan hij als eerste de ogen heeft gezien. Daarom is het ook goed om gelijk na de geboorte met z'n drieën de tijd te krijgen. Moeder, vader en de baby. En dat na een tijd de verloskundige en kraamzorg met alles verder gaan. Dat moet natuurlijk wel kunnen. Ik vind het een heel interessant boek. Qua oppas raden ze aan om eerste zo dicht mogelijk bij de moeder te blijven en dat is vaak de moeder van de moeder of zus van de moeder. Deze hebben vaak een vertrouwd stemgeluid en qua geur komen ze ook overeen.

04 Okt 2017 19:43 door Taeda

Marsy31 schreef:Het gaat ook om míj Carrie. Ik zou het moeilijker vinden mijn zoon jarenlang een paar dagen per week en de ret avonden e zien dan 1 week even weg. Voor mijn zoon denk ik dat hij de week van zn leven heeft bij opa en oma maar ik zou zoiets pas doen als hij ouder is. Volgend jaar kom ik naar Nederland voor congres en hopelijk kan hij mee, dan willen man en ik ook paar dagen samen weg, het is nu zo heftig met de kleine dat we dat dan echt verdiend hebben. Dan is hij 1.5 en vind ik het kunnen. Hij is dan wat betreft voeding etc niet afhankelijk van mij. Maar eerste jaar vind ik ook wat te vroeg hoor.

Dit snap ik niet zo goed. Je bent aan de ene kant voorstander om je kind in een vertrouwde omgeving bij jou of je partner te laten zijn. Maar met anderhalf jaar wil je je kind wel laten logeren bij opa&oma, mensen die door de afstand voor je kind onbekend zijn. Een kind van die leeftijd kun je nog niet uitleggen dat het zijn opa&oma zijn die leuke dingen met hem gaan doen. Ik zou er daarom niet voor kiezen om hem dan al bij hen te laten slapen zonder zelf in de buurt te zijn.

Toevoeging: Door de heftige situatie snap ik dat je er graag tussenuit gaat met je man, alleen ik zou voor een andere opvang gedurende die dagen zoeken.

04 Okt 2017 19:47 door Susan

Claire**** schreef:Ik vind het altijd heel interessant dat mensen zodra ze kinderen hebben, andere mensen met kinderen zo veroordelen. Het gaat er toch om wat iemand anders wil, bij diegene past etc. Als die er ok mee is om een kind thuis te laten en heeft goede oppas wie ben jij dan om daar een mening over te hebben? Net als met werken, dat je als goede moeder geen 5 dagen in de week mag werken, says who?!

Dat vind ik dan weer een beetje flauw. Het is een forum, daar geven mensen nou eenmaal hun mening, als je hier zo'n onderwerp aansnijdt en vraagt wat anderen zouden doen dan kun je wel verwachten dat mensen ook daadwerkelijk gaan zeggen wat ze ervan vinden. Natuurlijk kun je het dan heel correct houden bij wat je zelf zou doen, maar als je dan uitlegt waarom je het niet zou doen of juist wel zou doen dan is dat toch vaak gewoon je standpunt over die situatie in het algemeen. Dat wil niet zeggen dat mensen die hier hun mening geven in het dagelijks leven anderen 'zo' aan het veroordelen zijn. Misschien denken ze er wel het hunne van als iemand iets doet wat lijnrecht tegenover hun eigen leefwijze staat, maar daar zijn ze vrij in, bovendien denk ik niet dat dat aan ouders is voorbehouden.

04 Okt 2017 20:22 door Anoniem281

Wow wat een reacties. Ik reageer gewoon even op de OP:

Ik zou niet een week op vakantie kunnen zonder m'n zoon en zeker niet zo ver weg. Los van 't feit dat ik 'm teveel zou missen, zou ik ook niet een ander een week willen 'opzadelen' met de fulltime zorg van zo'n kleintje. Mijn Tobias is anderhalf en hoewel hij suuupermakkelijk is qua slapen en eten, hij heeft zo reteveel energie! Dat moet de opvang wel aan kunnen.

04 Okt 2017 21:07 door Anoniem249

Susan schreef:
Claire**** schreef:Ik vind het altijd heel interessant dat mensen zodra ze kinderen hebben, andere mensen met kinderen zo veroordelen. Het gaat er toch om wat iemand anders wil, bij diegene past etc. Als die er ok mee is om een kind thuis te laten en heeft goede oppas wie ben jij dan om daar een mening over te hebben? Net als met werken, dat je als goede moeder geen 5 dagen in de week mag werken, says who?!

Dat vind ik dan weer een beetje flauw. Het is een forum, daar geven mensen nou eenmaal hun mening, als je hier zo'n onderwerp aansnijdt en vraagt wat anderen zouden doen dan kun je wel verwachten dat mensen ook daadwerkelijk gaan zeggen wat ze ervan vinden. Natuurlijk kun je het dan heel correct houden bij wat je zelf zou doen, maar als je dan uitlegt waarom je het niet zou doen of juist wel zou doen dan is dat toch vaak gewoon je standpunt over die situatie in het algemeen. Dat wil niet zeggen dat mensen die hier hun mening geven in het dagelijks leven anderen 'zo' aan het veroordelen zijn. Misschien denken ze er wel het hunne van als iemand iets doet wat lijnrecht tegenover hun eigen leefwijze staat, maar daar zijn ze vrij in, bovendien denk ik niet dat dat aan ouders is voorbehouden.

Ik bedoelde niet alleen op het forum, ik merk het ook in m'n omgeving. En ook vooral dat moeders zich snel aangesproken voelen over hun opvoeding/ het op zichzelf betrekken. Als je bijv zegt wat een leuk wollen vestje heeft hij/zij aan. "Ja het ademt gewoon hoor dus het is niet te warm en niet gevaarlijk". Ehh ok, prima bedoelde er verder niks mee.

04 Okt 2017 21:22 door Anoniem249

Taeda schreef:
Marsy31 schreef:Het gaat ook om míj Carrie. Ik zou het moeilijker vinden mijn zoon jarenlang een paar dagen per week en de ret avonden e zien dan 1 week even weg. Voor mijn zoon denk ik dat hij de week van zn leven heeft bij opa en oma maar ik zou zoiets pas doen als hij ouder is. Volgend jaar kom ik naar Nederland voor congres en hopelijk kan hij mee, dan willen man en ik ook paar dagen samen weg, het is nu zo heftig met de kleine dat we dat dan echt verdiend hebben. Dan is hij 1.5 en vind ik het kunnen. Hij is dan wat betreft voeding etc niet afhankelijk van mij. Maar eerste jaar vind ik ook wat te vroeg hoor.

Dit snap ik niet zo goed. Je bent aan de ene kant voorstander om je kind in een vertrouwde omgeving bij jou of je partner te laten zijn. Maar met anderhalf jaar wil je je kind wel laten logeren bij opa&oma, mensen die door de afstand voor je kind onbekend zijn. Een kind van die leeftijd kun je nog niet uitleggen dat het zijn opa&oma zijn die leuke dingen met hem gaan doen. Ik zou er daarom niet voor kiezen om hem dan al bij hen te laten slapen zonder zelf in de buurt te zijn.

Toevoeging: Door de heftige situatie snap ik dat je er graag tussenuit gaat met je man, alleen ik zou voor een andere opvang gedurende die dagen zoeken.

Dat valt wel mee hoor. Wij hebben ook deze situatie en toen het kindje ons voor het eerst in het echt zag was t meteen heel vertrouwd omdat je elkaar wel meerdere malen per week facetime't. Hij herkende ons ook gewoon gelijk en pakte gelijk het spelletje wat we veel spelen via facetime.

05 Okt 2017 07:01 door Anoniem231

Dan heb je geluk. Mijn neefje en nichtje willen niets van mijn schoonouders weten. Hun opa en oma zien ze 6x p.j. maar herkenden ze op die leeftijd niet. Nu nog steeds is er geen band tussen hun. Pas als ze voor de 2de keer in een maand komen, maken ze contact. Dat is de volgende keer weer weg als er een paar maanden tussen zit.
Erg jammer voor mijn schoonouders.

05 Okt 2017 07:14 door Marsy31

Daarom laat ik die verwachting dus ook los maar zou, als het kán, het wel doen. Maar kan niet vooruit kijken dus wie weet wordt het helemaal niks. Ik zou dus ook alleen doen als het gevoel erbij goed is. Vanzelfsprekend laat ik hem niet achter als hij zich niet 200% op zn gemak voelt. En we gaan dan ook maand en zouden pas aan einde, als jetlag voorbij is en hij 24/7 bij opa en oma is geweest.

05 Okt 2017 08:06 door Parel

Mijn oudste dochter (bijna 6) weet heel goed wat vakantie onthoudt, en hoe leuk ze dat vind.
No way dat zij blij wordt van een week bij opa & oma, waar het leven gewoon door gaat, als ze weet dat wij de tijd van ons leven hebben op vakantie. Daar zou ze oprecht echt heel verdrietig van worden.

05 Okt 2017 08:37 door Anoniem313

Claire**** schreef:Ik vind het altijd heel interessant dat mensen zodra ze kinderen hebben, andere mensen met kinderen zo veroordelen. Het gaat er toch om wat iemand anders wil, bij diegene past etc. Als die er ok mee is om een kind thuis te laten en heeft goede oppas wie ben jij dan om daar een mening over te hebben? Net als met werken, dat je als goede moeder geen 5 dagen in de week mag werken, says who?!

Daar zijn geen kinderen voor nodig hoor, kunnen mensen zonder kinderen ook heel goed - met kinderen komt er alleen een heel nieuw domein van mogelijke oordelen bij. En aangezien iedereen gewoon het beste wil voor z'n kind en er heel veel van houdt, zijn mensen er vaak zeer gevoelig voor.

05 Okt 2017 10:35 door Geel

Ja, wat Caulfield zegt.

En ik vind dit topic ook wel wat confronterend, omdat ik ook iemand was die zich van tevoren dingen had voorgenomen, die totaal anders liepen. Wanneer dat gebeurt, hoor je steeds de echo van wat je zei ("Ik word niet zo hoor" of "ik blijf gewoon zus hoor"), voel je je vervolgens een mietje, en kun je je moeilijk overgeven aan het nieuwe scenario. Wat ook weer belemmerend werkt.

Ik heb me de eerste maanden bijv. een enorme faalhaas gevoeld dat ik niet lekker met een vriendin én met kind thee ging drinken in de stad, omdat ik thuis wilde blijven om M. zo weinig mogelijk prikkels en zo veel mogelijk ritme te geven. Ik zou toch zo'n relaxte moeder worden die gewoon lekker haar eigen leven bleef leiden? (Vroeg zowel mijn omgeving als ikzelf.) Zeker, totdat verborgen reflux roet in het eten gooide. Je wordt niet alléén moeder. Er is ook nog een kind dat behoeftes heeft. Die kunnen heel simpel en makkelijk zijn, maar ook heel ingewikkeld en uitputtend. Dat is een kant waar je weinig over kunt inschatten. Marsy is daar een goed voorbeeld van.

Verder kun je jezelf heus best goed inschatten, maar niet iedere inschatting klopt wanneer die baby ineens van jóu is, uit jóuw lijf komt. Hoe zullen je hormonen zich gedragen? Hoe ga je om met de aanspraak die het kind op je maakt? Wat doet de slapeloosheid met je hersenen? De een kan dat met een redelijk emotionele afstand overzien en doormaken, de ander verliest zichzelf erin.

Persoonlijk zou ik een baby tot zes maanden geen hele week zonder de ouders laten, inderdaad i.v.m. hechting. Maar dat weet ik nu. Van tevoren wist ik vrij weinig van wat hechting inhield en wat dat betekent voor ouders en kind. Dus TO moet dat gewoon lekker op haar eigen tijd en tempo ontdekken. En wie weet denkt ze er dan precies hetzelfde over als nu. En misschien ook niet.

05 Okt 2017 10:39 door Caro

Goed verwoord Geel!

Welkom op Zeg maar Yes!

Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Re: Op vakantie zonder kinderen

Wie is er online?