Niet willen slapen bij mij...
Hopelijk hebben jullie een momentje om mijn verhaal te lezen over mijn dochter (2,5 jaar).
Sinds we vorige maand dochters speen de deur uit hebben gedaan, is het volgende aan de hand. Ze gaat moeilijker slapen, logisch, want het speentje was echt haar inslaap-trucje. Vrij snel ging het slapen 's avonds goed.
's Middags is een ander verhaal. De eerste weken ben ik degene geweest die haar in bed legde, omdat vriend doordeweeks werkt en in het weekend steeds wat had rond haar slaaptijd. Vanaf het moment dat de speen weg ging, was het uitproberen. Springen in bed, uit bed, gillen, huilen, lachen, ze trok echt alles uit de kast om niet te gaan slapen. Ik probeer zelf zo consequent mogelijk te zijn, vast ritueel, zo ontspannen mogelijk, en heb ook al van alles geprobeerd: erbij blijven, op de gang zitten, negeren, zingen, toespreken, boos worden, zo kalm mogelijk zijn, uitleggen etc. Tot op heden is het nog niet gelukt om haar aan het slapen te krijgen. Nu zou je zeggen, misschien is ze er overheen, daar heeft ze wel de leeftijd voor. Maar... ze slaapt wel bij de opvang, bij de oppas en als papa haar in bed legt! Vrijwel zonder problemen ook. Ook als ik met haar wandel in de wandelwagen of in de auto valt ze in slaap in de middag. Ze heeft het slaapje dus echt wel nodig.
Vriend vindt dat ik niet moet opgeven, omdat ze het echt nodig lijkt te hebben. Maar ik zit inmiddels met handen in het haar en dat hele middagslaapgebeuren is echt een grote frustratie geworden. Wat ik dan weer niet moet laten blijken want dat merkt dochter dan gelijk weer. Wat is hier aan de hand? Ik kom er niet uit..