Maar hoe kunnen mensen het raden? Dan moet je toch ook hints geven?

Waarom dan? Diegene die onze meisjesnaam heeft geraden vond de naam gewoon bij ons passen. Gelijk heeft ze!;-)

Hoezo? Bij mij heeft een collega het ook geraden, die noemde gewoon random namen op en daar zat D. ook tussen. Ik heb het toen gewoon niet bevestigd, maar ze had geen hints van me gekregen over het soort naam of wat dan ook.

Niemand wist de namen, wel had ik de naam van J. al jaren in mijn hoofd, alleen de schrijfwijze was anders.

Na 3 jaar krijg ik nog wel de vraag hoelang wij de namen al in ons hoofd hadden.

Ik vind het juist leuk om de naam pas na de geboorte te horen.
Vooraf vind ik niet leuk, dan weet iedereen werkelijk alles al.
Laten verrassen is gewoon veel leuker.

De naam van de oudste was geraden door een vriendin maar niet bevestigd. Heel toevallig raadde ook zij weer de naam van de jongste.
Maar niemand wist het.

Bij de eerste wist niemand de naam. Al hadden een paar familieleden het we kunnen weten doordat man zich een keer versprak. Binnenshuis gebruikte we de naam wel en toen ging het dus een keer fout, maar niemand had het door.

Bij de tweede wist alleen onze zoon (2) de naam. Hij heeft alleen op de avond voor de bevalling bijna de naam genoemd toen opa plots vroeg hoe z'n zusje ging heten. Niemand anders dan wij hadden hem die vraag gesteld dus niet in zulk soort situatie gekomen daarvoor. Maar hij hield z'n mond en anders was het jammer. Waarschijnlijk hadden ze het toch niet verstaan want hij kon de beginletter van haar naam toen nog niet uitspreken.

Echt niemand wist de naam. Ja, een vriendin wist R zijn tweede naam, we hebben hem vernoemd naar een overleden vriend van T, haar vriend destijds.
Dat wilden we met haar overleggen aangezien ze toen ook zwanger was van haar huidige vriend en haar niet het idee wilde geven eventueel een naam in te pikken

Bij de oudste wist niemand de namen (we wisten het geslacht niet). Het enige wat ze wisten was dat we niet gingen vernoemen en dat het 1 naam zou worden. Bij de jongste hebben we ook niet vernoemd.

Bij de jongste heeft alleen mijn schoonmoeder de meisjesnaam goed geraden. Die dacht dat het een meisje zou zijn met die naam. We hebben pas na de geboorte gezegd dat dat de naam was geweest als de jongste een meisje was.

Hier hadden mensen ook de naam geraden, ze wisten dat we Nederlandse namen leuk vonden en dan kan je het altijd raden.

Wij hadden de naam aan niemand verteld. En goede vriendin wilde alleen iets laten maken met de naam van onze dochter erop, dus vroeg of we de naam in een envelop aan haar mee wilden geven, zodat iemand anders dat mee aan de slag kon. Ik vertrouwde haar voor 100% dat ze niet zou kijken. Anders had ik het eigenlijk ook niet heel erg gevonden.
Ik vond het wel een momentje om haar die envelop met de naam te geven. Toen stond de naam dus echt vast.

De tweede naam wist trouwens wel iedereen. Mijn moeders achternaam is haar tweede naam geworden. Ik had altijd gezegd dat als ik een meisje zou krijgen dat dat de tweede naam zou zijn, dus daar hebben we niet geheimzinnig over gedaan.

Wat betreft raden... ik heb ooit per ongeluk de naam van de zoon van mijn baas geraden. Hun oudste zoon had een naam dat ik een riddernaam vond. Wat mij betreft paste daar maar één andere (ridder)naam bij. Dat zei ik dus tegen hem en heb dat ook constant tegen alle collega's gezegd. Wist ik veel dat ze dat echt als naam hadden. Toen de baby geboren was en de naam bekend was, werd ik ook echt gebeld hoe ik in hemelsnaam de naam had kunnen raden. Overigens, als ik echt had geweten dat dat de naam was, had ik het ook niet met de collega's over gehad.

Ik ben nu wel heel benieuwd naar de riddernamen.

Een kennis had het niet over de baby, maar noemde die gewoon bij naam. Ik flapte er al uit "is ze al bevallen dan?", terwijl ik zijn vriendin een halve minuut geleden nog duidelijk zwanger langs had zien lopen. Ik vind dat no-nonsense wel erg tof eigenlijk, maar ik raakte er ook een beetje van in de war.

Karel ende Elegast?

Arthur en Floris?

De naam van onze dochter was bij niemand bekend voordat ze geboren was. Familie was wel volop aan het raden, omdat de beginletter bekend was, maar niemand heeft de naam geraden.

Ik zat te denken aan de categorie Julius, maar dat is meer een Romeinse naam.

Hier weet ook niemand het al ben ik wel bang om me steeds te verspreken. Thuis noemen we de baby ook gewoon 'de baby'.

Een collega zat wel een keer namen te raden en ze zat echt in juiste hoek. Ze noemde allemaal namen op waar we over getwijfeld hebben, gewoon omdat ze die vond passen bij ons. Toen wou ze niet meer verder raden want ze zag aan mijn gezicht dat ze in de goede richting zat. Ik heb ook totaal geen pokerface haha.

Mijn moeder had een vermoeden, mijn zusjes zaten wel veel te gissen maar hebben het niet geraden. Ondanks dat ik deze naam al op mijn twaalfde of zo al uitgeroepen had als lievelingsnaam. Ik heb het ze ook nooit verteld.

Er was één iemand die het wist voordat N. geboren werd. Dat was een goede vriendin van ons, inmiddels mijn beste vriendin. Zij stond op het punt te vertrekken naar het buitenland voor een aantal maanden. Tijdens een soort afscheidsborrel met vrienden (ik was al naar huis geloof ik, was hoogzwanger), bleef ze een beetje mijn vriend pesten door te vragen naar de naam. Hij heeft het haar toen maar verteld, omdat ze het zo jammer vond dat ze op dit moment juist wegging en dus de eerste maanden van de baby zou missen. Ze heeft netjes haar mond verder gehouden, Ik hoorde pas een paar jaar geleden dat zij het al wist voor de geboorte. Had het op dat moment niet kunnen waarderen denk ik, maar vind het nu achteraf wel lief dat vriend het haar toch heeft verteld.

P** heet de oudste. (Niet eens echt zo'n riddernaam, maar toch vond ik dat, haha) F** was de naam die ik had geraden.

Een riddernaam, Hahahaha!
Grappig, hier was F ook wel een kanshebber bij een tweede. Toch het soort naam dan denk ik waar je ban houdt.

De naam van jouw oudste is dus hetzelfde, Sam?

Haha ik hou ook van riddernamen. Ik heb toevallig net Arthur op de lijst gezet voor een tweede. En Pep staat daar al op.

Ik had het aan mijn collega’s verteld dus zij wisten het ruim van te voren. Vond het wel fijn dat ik me bij heb niet hoefde in te houden want ik versprak me vaak bijna. 1 vriendin wist het omdat zij twee maanden na mij was uitgerekend en we niet dezelfde naam wilden. Beiden namen hadden 6 letters en begonnen met de S en eindigden op een A dus we wilden het even zeker weten uiteindelijk hadden we toch beiden een andere naam.
Bij een volgende zou ik er misschien wel weer voor kiezen om het met sommige mensen te delen. Beviel me prima zo.

Dan interpreteer ik “naam raden” misschien anders
“Pietje?”
“Nee”
“Euhm Jan”
“Nee maar je bent in de buurt”
“Johan”
“Ja, geraden!”

Ja klopt!

@Marin, we hebben denk ik hetzelfde soort lijstje ;)
Ollie was ook een favoriet hier.

Grappig dat bepaalde namen dan toch echt bij elkaar lijken te horen.