27 Apr 2017 04:23 door Marsy31
Sorry, lange post.
Man Fedora, wat zit je complex in elkaar. Het is constant heen en weer en gewoon bijna niet te volgen. Je roept vanalles, trekt het weer terug, verandert het. Ik raak steeds het spoor bijster en ik weet dat je dat weet, want dan beaam je het enzo, maar het zegt gewoon wel veel over je leven.
Je bent dus doodongelukkig geweest, maar als ik lees wat je hebt doorstaan en vooral ook hoe jij constant je mening over alles veranderd en verbuigd, zelfs over jezelf en je keuzes (ene keer hou je niet meer van je vriend en heeft hij ervoor gezorgd dat je nu niet werkt en geen vrienden hebt, andere keer trouw je met hem en is het de liefde van je leven. Dan wil je wel werken, dan niet. Dan heb je geen geld, dan weer wel. Dan wil je afvallen, dan benoem je wat je allemaal voor ongezonds binnen krijgt. Ongelukkig/gelukkig, onzeker/zelfverzekerd, vul maar aan..). Dus dat je keuze van middelbare school zo is uitgevallen, ergens verbaast het me niet. Ik denk dat jij soms vergeet dat het JOUW leven is en niet andere mensen om jou heen verantwoordelijk zijn voor jouw geluk. Correct me if I'm wrong.
OT: ik weet dus mijn CITO score niet meer, maar ik kon kiezen tussen HAVO in de stad of MAVO in ons dorp. Van de MAVO was mijn vader de directeur dus heb serieus overwogen naar de stad te gaan en HAVO te doen maar was beetje luie leerling en deed liever MAVO met 2 vingers in m'n neus en dan minder reistijd en meer vrije tijd, dan de andere optie.
Dus kwam ik bij papa lief op school. En dat vond ik geweldig. Mijn vader is een hele populaire directeur geweest dus 'de dochter van' was in mijn voordeel. Hij was ook mijn wiskunde leraar - ideaal - bijles thuis want ik was niet goed.
Uiteindelijk dus van MAVO-MBO-HBO-Master-Doctoraat gedaan. En eigenlijk onwijs ideaal. MBO was in communicatie en marketing. HBO SPH, Master psychologie en doe nu doctoraat in tweetaligheid. Ik heb dus veel kennis op verschillende vlakken en vind ik heel leuk.
Mijn middelbare school tijd was verder doorsnee. Ik werd ook wel eens periode gepest, dat was natuurlijk naar en veel tranen, maar het was nooit voor altijd. Ik kreeg een ontzettend te gekke vriendengroep (dankzij de spice girls nog wel) van 4 meiden en 4 jongens. Ik was niet een knap meisje, eigenlijk zelfs beetje lelijk, en mijn vriendinnen waren van die mooie meiden. Maar ik vond het heerlijk, nooit echt jongens problemen gehad. Ik was laatbloeier en heb dat rond mijn 18e, 19e helemaal ingehaald. Ik had wel hele nare thuissituatie door moeder en hele zieke zusjes, dus was veel weg.
Wat betreft leraren.. Daar heb ik me toch een verhaal:
Mijn vader was dus de directeur. Hij kreeg die promotie ongeveer 5 jaar voordat ik daar op school kwam. Toen die promotie werd uitgegeven, wilde de Duitse leraar de promotie ook graag. Mijn vader kreeg het uiteindelijk. Ik noem Duitse leraar even G. Besef wel dat ik een 15 jarig, klein, onzeker pubertje was, dus nog niet voor mezelf opstond zoals ik nu zou doen. Het heeft me echter wel gevormd dat ik me nooit meer zo door iemand laat behandelen.
G had bloedjehekel aan mijn vader, maar behalve wat valse opmerkingen tijdens vergadering en mijn vader die gewoon gerespecteerd en geliefd was dus daar niet echt last van had, had mijn vader daar geen last van. Maar toen kreeg ik G voor Duits in eerste klas. Hij heeft mij schandalig behandeld en mishandeld. En dan merk je hoe bizar het systeem in elkaar zit.
Ik zat vooraan in de klas, mijn boek had hij verscheurd, toetsen mocht ik niet maken. Non stop opmerkingen elke les.
Mijn vader hield een dossier bij met alles wat hij deed. In het schoolsysteem, toendertijd (weet niet hoe nu is eigenlijk), moest de directeur eerst een mondelinge waarschuwing geven. G ontkende natuurlijk alles en omdat ik de directeurs dochter was, werd het gecompliceerder. Ik hoefde van mijn vader niet naar de les, maar slimme G had daar aantekeningen van gemaakt en, omdat ik minderjarig was toen nog, was het spijbelen, zelfs al gaf mijn vader toestemming. Dus ik ging terug.
De mondeling waarschuwing werd ongeldig verklaard door belangenverstrengeling, dus moest het nog eens maar dan met een getuige. De klas was gewaarschuwd door G dat als zij zouden 'liegen', ze dat in hun cijfers terug zouden zien (al was het de waarheid dat ze spraken). Het was dus wachten tot hij weer iets deed wat ik kon bewijzen dat gebeurde in de les en de officiele 2e mondelinge waarschuwing kon komen. Dit duurde een paar weken, toen kon ik laten zien dat er toets gemaakt was en ik niet mocht. Daar kon hij niet omheen. Intussen had hij ook het bord tegen mijn hoofd geslagen toen ik vooraan moest komen om iets op te schrijven.
Toen moest er schriftelijke waarschuwing komen. Die is gekomen na weer een paar weken: hij vroeg me de stekker van projector in stopcontact te doen, stapte snel naast me en stopte mijn vingers in het contact (ja echt). Ik kreeg maar lichte schok, maar was niet te bewijzen. Toch heeft mijn vader dit als schriftelijk ingediend. Begrijp intussen wel: mijn vader was in staat hem te vermoorden. Mijn God, wat hebben andere leraren hem ervan moeten overtuigen om hem niet verrot te slaan. De enige manier om hem weg te krijgen, was de regels volgen.
De arbeidsinspectie was op de hoogte van alle pesterijen, maar hadden de mondelinge en schriftelijke verklaringen nodig.
Uiteindelijk is het in stroomversnelling gegaan toen G op een dag razendsnel plakband als grapje om mijn hoofd en haar gehad gedaan en... het er net zo hard weer afscheurde. Ik denk dat hij onderschat heeft wat er zou gebeuren, maar hij trok letterlijk plukken haar uit mijn hoofd ermee. Ik ben hem aangevlogen, leerlingen zijn de klas uitgerend en hebben de biologie leraar gehaald, die heeft mijn vader gehaald, ik kwam mijn vader op de gang toegerend en het was door de biologie leraar dat mijn vader G niet compleet in elkaar heeft geslagen. G is toen op staande voet op non actief gezet en nooit weer terug gekomen. Dit alles heeft bijna heel schooljaar geduurd. Ze praten er nu nog over op die school haha.
6 jaar na deze ervaring heeft G zelfmoord gepleegd, dat was wel even slikken, wat moet hij ongelukkig zijn geweest.
Ik heb me wel lang afgevraagd waarom klasgenoten niks zeiden, maar zij moeten ook bang zijn geweest. En ironisch genoeg ben ik nu vloeiend in Duits omdat ik zo lang in Oostenrijk heb gewoond. Mijn vader heeft zich vreselijk schuldig gevoeld, maar ik was er vrij snel ok mee, ik wilde gewoon dat hij weg ging en hij ging weg. Verder was het een heerlijke school met echt fijne leraren.