Minder leuk aan je kind?

Wat is minder leuk aan je kind?

Dat ze vrijwel constant aandacht nodig heeft en contact met je wil en dat ze heel manipulatief en/of hysterisch wordt als je even wat anders wil of moet doen en je haar vraagt om even zelf te spelen. Deels zal dat de leeftijd zijn maar ook enorm karakter vrees ik.

Het hoge gegil. En er was een tijd dat hij echt gruntte. Dat ging door merg en been en vond ik gewoon niet leuk.

Momenteel is z'n favoriete bezigheid om te kruipen met twee blokjes in z'n handen. Ik word er echt knettergek van, wat een lawaai de hele tijd.

En volgens mij is de eenkennigheid begonnen, of in elk geval de fase waarin hij mama niet uit het oog wil verliezen. Ik kan nog niet naar de wc of de keuken lopen of hij komt al hard huilend achter me aan. Maar hij moet er door heen.

Dochter; haar onvoorspelbaarheid en hang naar routine. Ik vind dit heel lastig om mee om te gaan. Ze heeft zoveel vaste patronen nodig. En ze heeft heel erg haar slaap nodig. Slaapt ze een keer een uur korter dan hebben we de hele dag gehuil

Zoon; zijn koppigheid. Nee is nee. Afleiden heeft geen zin. Tis nee.

Mwah weinig eigenlijk. Haha vet skraal antwoord als iedereen wel minpunten bedenkt aan haar kind ik vind z'n tv obsessie niet zo leuk, maar geloof dat t meer onze schuld is zegmaar. Verder kan k eigenlijk niks noemen.

Haar enorme driftbuien en al t bijbehorende gedrag.

Wat ik mega irritant aan Juul vind is dat hij alles op zijn manier wilt doen.. hij is nét 5 maar soms lijkt het alsof ik het met een volwassen iemand aan t ‘uitvechten’ ben.

Zijn vermogen om mensen voor zijn karretje te spannen. Echt dit vind ik zo dodelijk irritant!! Voorbeeld, zijn knuffel ligt boven en die wilt hij, dan vraagt hij of ik die wil pakken, maar het antwoord is altijd nee, pak het even zelf. Nou dat vertikt hij en dan gaat hij heel irritant zeuren zeuren zeuren, boos, frustratie, heel hard huilen. Met dat gedrag zuigt hij me helemaal leeg en dan moet ik echt zo mijn best doen hem niet echt heel hard aan te pakken.

Soms blijft hij te lang hangen in zelfmedelijden. Hij stept naar school en soms bedenkt hij zomaar dat ik hem moet tillen (gaat niet eens, te groot en zwaar en een step, nee doei!) nou dan huilt en schreeuwt hij zijn longen eruit, zit helemaal onder het snot en kwijl en als we dan thuis zijn eindelijk durft ie zogenaamd niet meer te lopen en blijft letterlijk als een bezetene los te gaan in de gang omdat hij die woede nog heeft omdat hij niet getild is. Gewoon drammen.

En deze: een vriendje komt spelen, en hij zit heel chill op de bank, liefst met de ipad maar die krijgt hij niet altijd en dan blijft hij rustig zitten staren. Zó erg vind ik dat

Mijn dochter kan zich als een dramaqueen gedragen als iets niet lukt of mag. Ze wordt zo woest als iets niet lukt (zoals figuurtjes door een vormpje doen). Daar hebben wij ook beiden een handje van dus zal wel in het karakter zitten haha. Als iets niet mag wordt ze ook heel erg boos en gaat ze smijten met spullen. Hoop een leeftijdsdingetje.

Dat ze altijd afgeleid is.
Kijk mama is er weer (crèche) uh boeiend ik zie tich andere dingen.
Of wil ik haar flesje geven/eten geven zit papa op tablet of tv staat aan ..ik wil daarna kijken of oh daar is mijn speelgoed dat is interessant. Altijd om haar heen kijken en alles interessant vinden behalve mij hallo ik ben je mama !

Van m’n oudste (5): dat hij altijd geluid maakt en verschrikkelijk veel praat. Hij is een onophoudelijke stroom prikkels.
Van m’n jongste (1): dat hij vaak zo enorm kan mekkeren en dreinen als ik iets voor mezelf wil doen. Maar goed hij is 1.

HIj heeft soms veel aansporing nodig om iets te doen.
Kan soms ontzettend irritant doen en vindt zichzelf dan heel grappig.
Concentratie blijft moeilijk, vooral als hij iets niet leuk vind.
Als hij geen filmpjes kijkt maakt hij constant geluid, zingen, fluiten, tikken, gekke geluiden.
Hij tikt overal op, hij drumt dus ik word echt soms gek hier.

Dochter kan zó ontzettend brutaal zijn. En bij vlagen heeft ze overal, écht óveral een weerwoord op. En dat ze haar broer bij alles afsnauwt, maar dat hij de allerliefste is als het in haar straatje past.

Zoon kan enorm hysterisch worden als hij denkt dat wij hem niet begrijpen. Terwijl het juist andersom is en we alles heel duidelijk uitleggen. Het komt gewoon niet binnen.

De jongste van de 2 die kan zo piepen en die vind zichzelf in vergelijking met andere altijd "zielig" zij heeft altijd het gevoel dat zij er bekaaid/minder vanaf komt.

De oudste van de 2 kan zo ongelooflijk uit het niets ineens zo boos tegen mij praten.. en dan daarna is het weer klaar, maar vind het zo irritant dat ze niet gewoon normaal tegen me kan praten dan. En het is niet eens zo dat ik boos deed tegen haar, gewoon bij een simpele vraag kan ze zo stom reageren.

Mijn zoontje gaat tegenwoordig bij bezoek of als er bezoek bij ons is, om mijn been hangen als een koalabeertje. Oja, en hij nooit ‘iets’ doet op het consultatiebureau. Maar daarover heb ik mijn verwachtingen bijgesteld.
Dochter is gewoon altijd heel aanwezig, dat is wel eens vermoeiend.

Mijn oudste kan heel erg zeuren en druk doen. En mijn jongste begint snel te huilen en is voor niks te paaien. Als hij iets niet wil gebeurd het ook echt niet.

De peuterpubertijd
Er heeft altijd al een koppie op gezeten, maar het wordt nu wel echt steeds wat erger.
Oh, en ik hoop dat ze nog eens zelf leert spelen, dat zou wel chill zijn.

Soleil schreef:Mijn zoontje gaat tegenwoordig bij bezoek of als er bezoek bij ons is, om mijn been hangen als een koalabeertje. Oja, en hij nooit ‘iets’ doet op het consultatiebureau. Maar daarover heb ik mijn verwachtingen bijgesteld.
Dochter is gewoon altijd heel aanwezig, dat is wel eens vermoeiend.

Allebei herkenbaar

Mijn oudste praat vaak als Donald duck volume 100. Ik hoor hem altijd over al bovenuit met dat gekke stemmetje.

De jongste is een jantje lacht jantje huilt. Heel irritant dat je bijna nooit weet of het echt is nep is.

Mijn oudste (5) kan overdreven hard en veel lachen. Hij heeft dan echt de slappe lach om iets belachelijk en kan daar ook echt veel te lang mee doorgaan dat het echt irritant wordt. Het klinkt misschien leuk, maar vaak is het dat niet.

Mijn jongste (1,5) kan soms een enorme dramaqueen zijn. Dan gaat ze echt gillen, oorverdovend krijsen terwijl er niets aan de hand is. Gelukkig komt dat maar zelden voor.

Zoon dat hij nog niet zindelijk is en dochter nog niet loopt maar dat ligt echt aan mij.

Dochter oefent goed maar ik vind het gewoon zo fijn om even snel naar de winkel te kunnen fietsen en ze kan lopen ipv te voet gaan omdat ik de kinderwagen nodig heb. Ze is te zwaar om te tillen.
En die luiers van zoon, vooral de poepluiers ben ik gewoon beu. Gewoon om niets want het is natuurlijk wel erg makkelijk ipv continu rekening houden met de mogelijkheid om te plassen. Maar het kost gewoon een hoop geld en ik moet iedere keer de luiers en dozen doekjes halen en dan ook nog de luiers wegbrengen.

Nou even serieus, ik merk aan zoon dat hij verandert, hij wordt rustiger. Ik ben echt ontzettend blij met hem en hij is echt een schat. Maar ik vind minder leuk dat hij introvert is, net als ons. Wij zijn beide gepest en hebben weinig vrienden gehad. Ik ben dus bang dat hij dat ook mee gaat maken en ik wil hem gewoon beschermen.

Mijn dochter heeft nog niets. Komt misschien wel als de fase komt met ik ben 2 en zeg nee. Toen kon ik zoon achter het behang plakken dus denk dochter ook.

De oudste bemoeit zich overal mee, op een irritante wijze manier (als mijn man, tegen mij, zegt dat het druk was op zijn werk zegt mijn zoon "ja heit, was het druk?")

De jongste zit ook middenin de peuterpuberteit, niks aan.

Oudste: is een drammer, moet haar zin direct hebben en gaat anders huilen (krijgt haar zin absoluut in de meeste gevallen niet, maar schijnt dat na 4 jaar nog niet te weten).

Jongste: is zeer aanhankelijk. Kruipt steeds bij je op schoot, wil constant knuffelen. Maar dat is ook wel weer lief...

Bij het naar bed brengen wil ze altijd zoveel kusjes de laatste tijd en dan na het 10e kusje zeg ik ‘nog 1 kusje dan en dan is het op ‘ok mama nog 1 kusje ja’ nou dat doe ik dan en dan gaat ze hysterisch huilen als ik weg wil lopen.

Verder vind ik het niet leuk als ze (in het openbaar) gilt. Soms zegt ze ook ‘au au au’ terwijl ze gilt en ik doe dan helemaal niks. Echt leuk in de supermarkt.

Haha Carrie dat vind ik dan weer wel heel lief van die kusjes.

Mijn kind gooit met haar eten of bordje. Laatst een schaaltje yoghurt in de kerstboom. Wat een zooi zeg. Ik kan daar zó boos om worden. En als ze moe/boos is kan ze krabben of slaan. En andere kindjes mogen niet met haar speelgoed spelen, in haar eigen territorium is ze soms nogal een bazig typje.

Als iets haar niet in 1x lukt ze dat echt niet leuk vindt (herkenbaar!), ze momenteel niks wil delen met anderen, alles is van S en dat ze heel moeilijk alleen kan spelen. Ze heeft een hele leuke fantasie, maar wil vrijwel altijd dat wij met haar spelen.