Inmiddels alweer een week geleden, maar hierbij mijn bevallingsverhaal.
5-9
Op donderdag ochtend om half elf mijn bed uit. En eigenlijk niks aan de hand. Ben onder de douche gestapt en toen had ik rond 11 uur ineens wat menstruatieachtige krampen. Dit hield eigenlijk de hele dag zo aan. Maar omdat het allemaal nog niet zo heftig was twijfelden we heel erg of het weeen waren. Wel kwam het om de 5 minuten zo ongeveer.
S middags zijn we nog even langs mijn vriends tante geweest om een stoel te halen. Rond 5 uur savonds toch maar besloten om voor de zekerheid even naar het ziekenhuis te bellen. En ja, we mochten langs komen.

10 minuten later stonden we in het ziekenhuis. Daar werd ik aan het ctg gelegd. Maar eigenijk was daar weinig op te zien.
Wel werd de pijn toen wat erger en werd ik voor het eerst getoucheerd. Ik bleek 1 cm ontsluiting te hebben. Omdat er op de ctg niks te zien was aan weeeen activiteit werd er besloten om 2 uur later nog eens te kijken of ik al meer ontsluiting zou hebben. En gelukkig bleek dit het geval te zijn. Twee uur later had ik 2-3 cm ontsluiting, minder dan ze hadden verwacht, maar toch wilden ze over een uurtje mijn vliezen gaan breken. En weer een uur later werden mijn vliezen gebroken. Grappig, want ik dacht dat altijd dat daar een hele stroom aan vocht uit zou komen, maar dit was echt maar heel minimaal.

En vanaf toen ging het snel met de weeën. Om 11 uur hield ik de pijn niet meer en heb ik gevraagd om een ruggenprik had toen ook nog maar 5 cm ontsluiting dus het kon nog. Alles klaar gemaakt daarvoor, infuus aangelegd etc. Moest alleen nog wachten op de anesthesist. Drie kwartier later had hij tijd. Voor de zekerheid nog eens getoucheerd, bleek toen 8cm ontsluiting te hebben en kreeg geen ruggenprik meer. Boos dat ik was joh! Maar eigenlijk kreeg ik toen direct een wee met enorme persdrang en had ik volledige ontsluiting. Om 10 over 12 mocht ik beginnen met persen en om 0.23 uur is onze dochter geboren! Heb er wel 7 hechtingen aan over gehouden. Volgende ochtend om half 11 mochten we alweer lekker naar huis toe.

Ik kijk wel op een positieve manier terug op de bevalling. Voor mijn gevoel is het allemaal erg snel gegaan. Nu zijn we inmiddels alweer een weekje thuis en beginnen we aardig te wennen aan de status: 'papa en mama'. Ik heb een erg snel herstel en liep op de derde dag alweer buiten met de hond (mocht niet eerder van de kraamhulp).