Liefde, seks & relatie biechttopic #2

Ik weet even niet zo goed wat ik aan moet met de volgende situatie:

Vorige week waren we bij schoonvader op bezoek, schoonzusje woont hier bij in. Vlak voordat man en ik weer door gingen zei schoonzusje (ze is kapper):'vanavond komt S om geknipt te worden.' S. is een ex van mijn man, waarmee hij bijna 10 jaar geleden mee vreemd ging. We zijn toen ook een aantal jaren uit elkaar gegaan, maar uiteindelijk toch weer samen gekomen. En onze relatie zit nu goed, we zijn ouder, verstandiger en willen echt samen oud worden. Maar toch heb ik het er erg moeilijk mee dat S. daar blijkbaar komt, meer omdat ik met haar niet meer geconfronteerd wil worden. Die mening deelt mijn man ook, hij zit er ook totaal niet op te wachten dat S. bij zijn vader thuis zit. Het overviel ons een beetje dus we zijn naar huis gereden en hebben het er over gehad. Man was er zelfs wat boos over en ook de manier waarop schoonzusje het zei kwam ons wat provocerend over. Dus man heeft een berichtje gestuurd naar zijn zusje dat hij het niet nodig vind dat S. daar komt, omdat wij daar ook elk moment langs kunnen komen en er niet op zitten te wachten om daar geconfronteerd te worden met S. Nou, schoonzusje was gelijk erg aanvallend en grof naar man en zei dat het knippen haar brood was en dat wíj niet meer welkom zijn bij schoonvader als zij thuis is. Gewoon te belachelijk voor woorden, ze stuurde daarna ook mij een bericht dat ik een jaloers ding (?) ben en ze niks meer van ons wil weten.
Een soortgelijke situatie hebben we jaren geleden eerder al eens gehad, toen S. Op visite kwam bij schoonouders en ook nog een tas kleren had voor schoonzusje. Toen hebben man en ik er wel ruzie door gekregen, ik voelde me toen best gekwetst en genegeerd.

Daarom dat ik dus ook niet weet wat we er nu mee aan moeten. Schoonzusje betrekt haar vader er ook heel erg bij, als dingen niet volgens haar zin gaan probeert ze heel erg op zijn gevoel in te spelen..

Nouja ze is kapper. Komen alle klanten bij haar thuis?

Als S. ook op visite komt en kleding meebrengt voor schoonzusje, dan lijkt het me dat ze wellicht een band hebben en hebben jij en je man je gewoon te schikken, aangezien schoonzusje daar woont. Of dat nou leuk is of niet. Het is 10 jaar geleden, als je zegt ouder en verstandiger te zijn geworden, dan moet dit toch niet zo'n issue zijn?

Ik snap dat het wrang zit, maar om eerlijk te zijn, vind ik wel dat zowel schoonzus als schoonvader eigenlijk gewoon zelf moeten kunnen bepalen met wie ze omgaan. Jullie kunnen mijn inziens enkel vragen of ze er rekening mee willen houden dat jullie niet met haar geconfronteerd willen worden om alle duidelijke redenen. Maar hun vriendschap (?) heeft niks met jullie relatie te maken, even heel zwart/wit gesteld.

En natuurlijk hoeft schoonzus er niet zo ‘in Your face’ mee te doen. Dat vind ik eigenlijk gewoon kinderachtig gedrag.

Wat Reva in veel minder woorden zegt, dus :-)

Ik begrijp je emotie erbij wel, maar ik weet niet of het terecht is dat jullie haar 'verbieden' haar over de vloer te laten komen.

Mijn ex-schoonzusje komt ook nog bij de hele familie over de vloer om te knippen. Het is gewoon haar werk. Dat een relatie uitgaat, maakt niet verplicht alle banden compleet te verbreken.

Mijn zus en zwager zijn ook nog bevriend met mijn ex-vriend. Ik kan er niet zo over in zitten. Kan niet verlangen, als het me dwars zou zitten, dat zij contact verbreken. In die jaren is er een vriendschap ontstaan, tja.

Ik vind wel dat het inderdaad niet 'in your face' hoeft.

Wat Reva zegt. Ik vind niet dat je je schoonzusje kan verbieden met wie ze omgaat. Het zou netter zijn als ze rekening met jullie hield, en ergens doet ze dat natuurlijk ook want ze geeft het van te voren al aan. Maar je kunt njet voor een ander verbieden wie er over de vloer komt.

Hier een soortgelijke situatie. Mijn schoonzus is nog steeds bevriend met de ex van mijn vriend. Zij komt daar op verjaardagen, wij niet. Zij heeft de keuze gemaakt haar uit te blijven nodigen. Mijn vriend heeft de keuze gemaakt er dan niet te zijn. Kun je moeilijk over doen, maar het is wat het is.

.....

Huh?
Ik kwam trouwens tot voor kort ook vaak bij mijn ex schoonzusje over de vloer, ik paste op de kinderen en kwam er op verjaardagen. Mijn ex kwam ik er op die verjaardagen in het begin nog wel eens tegen, de laatste jaren niet meer omdat hij naar de andere kant van het land verhuisd is. Mijn vriend kwam trouwens ook regelmatig samen met mij bij ex-schoonzusje over de vloer maar als mijn ex er was, dan weer niet, dat vond hij toch heel awkward. Tegenwoordig zie ik ‘r zelden meer, ze is ook naar een andere kant van het land verhuisd en oppassen doe ik niet meer. Aan de ene kant jammer maar aan de andere kant is het goed zo.

Ik weet niet wat er onder de stipjes heeft gestaan, maar als jij/jullie dit anders zien dan de reactie gevers dan is dat toch gewoon zo?

Het lijkt me prima dat je schoonzus haar nog knipt, maar het is wel een beetje provocerend hoe je schoonzus dat dan tegen jullie zegt. Ze had ook gewoon niets kunnen zeggen, nu is het net of ze even een reactie wilde uitlokken.

Ik kom zelf nog wel bij mijn ex-schoonouders over de vloer, maar dat komt doordat zij wel de opa en oma zijn van mijn zoon. Het is wel voornamelijk als ik mijn zoon breng of haal (als ze oppassen) of eens een tekening brengen.

Fiederilsje schreef:Ik weet niet wat er onder de stipjes heeft gestaan, maar als jij/jullie dit anders zien dan de reactie gevers dan is dat toch gewoon zo?

Iets wat ik had willen biechten, maar per ongeluk toch onder m’n eigen naam had gepost. Foutje!

Ik heb aangegeven te willen scheiden. Man is er kapot van, uiteraard. En nu boos, dat ik hem nooit de kans heb gegeven om eraan te werken. Klopt, ik heb ‘m nooit écht goed verteld wat er was en loop er al héél lang mee.
Had voor mezelf de knoop doorgehakt, maar nu smeekt ie om relatietherapie. Ik twijfel nu heel erg. En zou alleen toestemmen, omdat ik hem geen pijn wil doen én natuurlijk voor de kindjes... Maar voor mezelf hoeft het niet meer. Toch doen of is dat bij voorbaat al geen goede basis?

Oh jeetje, ik snap je man wel, ik zou ook heel erg boos zijn. Waarom heb je nooit duidelijk gezegd wat er is? Als hij het niet weet kan hij het ook niet veranderen natuurlijk.
Ik vind eigenlijk dat hij een eerlijke kans verdient maar miss is het voor hem trekken aan een dood paard en geef je hem daarmee alleen maar valse hoop.
Sterkte met alles.

Ik snap het ook en het is volkomen terecht en ik voel me verschrikkelijk. Wel heb ik aangegeven waar ik niet blij mee was enzo en wat ik graag anders zou zien, maar ik heb nooit écht aangegeven dat voor mij de maat bijna vol is.

Wat heb je te verliezen door het nog een kans te geven?

Eens met June, scheiden kan altijd nog!

Is er een reden waarom je er al die tijd zelf mee bent blijven lopen en het gesprek niet bent aangegaan? Als ik het verhaal zo lees snap ik niet goed waarom je niet openstaat voor therapie. Jij hebt een keuze gemaakt, maar je hebt jouw man hier eigenlijk helemaal buiten gehouden. Het is net zo goed zijn huwelijk. Ik vind dat je het eigenlijk een beetje aan hem verplicht bent om het een kans te geven, dat is mijns inziens onderdeel van de geloftes die jullie tegen elkaar hebben uitgesproken. Dat is natuurlijk heel moeilijk omdat jij hem zo te lezen al hebt 'losgelaten', het is voor jou al voorbij. Maar voor hem komt het nu als donderslag bij heldere hemel.

Ik vind het ook vrij hard. Je zegt zelf al dat je toegeeft dat je het nooit echt hebt aangegeven en je man wordt van de ene op de andere dag wakker en opeens wil zijn vrouw scheiden. Vind het ook niet heel erg netjes van je eigenlijk. Scheiden doe je niet zomaar, en de nasleep kan voor iemand heel tekenend zijn voor de rest van je leven. Zeker als je er niet goed mee omgaat als partner die wil scheiden. Dat wil je toch niet voor je man? Je hebt jarenlang lief en leed gedeeld, dan gun je iemand toch meer dan dit?

Ik weet niet waarom de maat vol is, of hij bij wijze van iedere week met een ander het bed in dook of dat je het zat bent dat hij niks in huis doet. Vind dat nogal een verschil.

Dus ik zou voor iedereen binnen je gezin nu het besluit nemen j ebest te gaan doen, ga de therapie aan en als het niet helpt jullie bij elkaar te houden dan helpt het wellicht wel om goed uit elkaar te gaan. Zonder wrok of ruzie. Want dat zal ook JOUW leven een stuk makkelijker maken na de scheiding.

Ik vind dat Caro en Elliot het goed hebben verwoord. Je man verdient een kans dingen aan te passen, indien mogelijk. Ook belangrijk voor de kindjes lijkt me zo.

Ik ben gescheiden zonder eerst relatie therapie te volgen. Ik heb keer op keer aangegeven niet gelukkig te zijn en daar iets aan te willen doen. Ex zag steeds het belang hier niet van. Totdat ik aangaf dat mijn gevoel voor hem tot onder het vriespunt was gedaald en ik wilde scheiden. Toen wilde hij ineens nog relatie therapie proberen, dat heb ik dus niet meer gedaan. Ik wist 100% zeker dat ik niet meer met hem verder wilde en vond relatie therapie valse hoop geven. Het was zeker geen mooie situatie, en de ander heeft ook gewoon recht op zijn gevoelens hierover, maar relatie therapie was voor mij over mijn eigen grenzen heen gegaan(al die tijd was ik niet belan
belangrijk genoeg, tot het blijkbaar ineens echt menens was)

Niemand zegt hier dat je altijd verplicht bent om relatietherapie te doen, Gijs. Blijkbaar voel jij je aangesproken, maar volgens mij is dat nergens voor nodig. Je schrijft zelf al dat je heel vaak hebt besproken wat je dwars zat.

Ik ben het met bovenstaande berichten eens dat als je al die tijd niks hebt gezegd en dan ineens je boeltje pakt, dat ik van mening ben dat je je partner dan nog wel een kans verschuldigd bent. En je kinderen al helemaal.

Biechtje schrijft wel dat ze hem al meerdere keren heeft aangegeven waar ze mee zat en wat ze graag anders zou zien. Ik vraag me af waarom haar partner hier pas iets mee zou willen doen als het echt niet meer anders kan? Zou zoiets niet al belangrijk moeten zijn voordat je op dat punt komt?

Dat is eigenlijk meer mijn punt...

Ik heb me heel vaak afgevraagd waarom mijn ex ineens alles aan kon passen toen ik zei dat ik weg ging. En waarom het in de 4 voorgaande jaren niet heeft gekund terwijl ik zo vaak aan had gegeven dat graag te willen.
Ik had zelf vaal gezegd als er niks verandert kan ik alles net zo goed alleen doen, maar daar is ook nooit naar geluisterd.
Ik ben nu ruim 3 jaar geleden weg gegaan, en mijn ex ziet nog steeds niet in wat anders had gemoeten. Had geen therapie tegenop gekund.
Maar ja, al helemaal als je kinderen hebt, moet je wel alles geprobeerd hebben. En als dat therapie daar aan kan bijdragen dan zou ik dat ook doen. Al heb ik dat nooit gedaan, dat had echt jaren eerder gemoeten. Soms is het zover dat je niet eens meer kunt spreken van liefde, en dan?
Lastig.

Het gras is niet groener bij de buren verkijk je daar niet op. Wat naar dat je je zo voelt in je relatie en ik snap wel de boosheid van je man. Hij krijgt het maar medegedeeld zonder enige eigen stem hierin. Jij bent al een lange tijd ongelukkig dus zonder dat hij het weet? Ik zou zeker overwegen om nog in therapie te gaan ook omdat er kinderen in het spel zijn. Uiteraard wel alleen indien dit nog zinvol is. Jij kent hem het beste. Sterkte met deze situatie.