Nou Fred, dan heb je denk ik inderdaad het beeld niet helder. Mijn moeder doet zijn hele huishouden naast haar eigen huishouden, werkhuisjes en vrijwilligerswerk. Ik help hem waar ik kan, wat neer komt op zo´n beetje minimaal 3 keer per week, naast mijn eigen gezin, huishouden, werk en iets van sociale leven wat ik nog heb. Mijn broertje is er nagenoeg elk weekend en sowieso elke maandag en zorgt voor het eten zodat hij met zijn dochters naar zwemles kan.
En hijzelf werkt niet fulltime hoor. Sinds een paar weken werkt hij 2 dagen per week, al met al is hij ruim een jaar thuis geweest zonder baan.
Ik denk dat alleen al deze mensen hun stinkende best hebben gedaan om zijn gezin draaiende te houden, want iedereen weet dat het niet makkelijk is. Zijn prioriteiten liggen alleen helemaal verkeerd. Wij kunnen zijn kinderen niet opvoeden, wij kunnen er niet altijd zijn voor die meisjes. We doen wat we kunnen, meer kan ook niet.
Oh en die vrouw in kwestie woont gewoon lekker bij haar vent die ook niet de verstandigste is in dit hele verhaal, en houd zo alle paadjes lekker warm mocht hij haar er ooit uit zetten. Mag jij raden wie haar met open armen ontvangt en er geen probleem in ziet die vrouw in huis te halen inclusief 3 kinderen.

Dan profiteerd hij inderdaad aardig veel van jullie goedheid. Dat had ik niet helemaal meegekregen. Sorry daarvoor.

Geeft niks. Je kunt ook niet alles weten.

Ik vind het verhaal steeds schrijnender worden. En wat een hersenloos wijf is die andere zeg. Dit doe je toch niet, ook niet voor je eigen kinderen maar toch ook niet voor die kleine meisjes?

Kijk, ik wil oprecht echt geloven dat hij zich 'verliest' in die vrouw omdat dat makkelijker is dan de waarheid onder ogen te zien. Dat gedeelte kán ik nog ergens begrijpen, maar wat ik niet begrijp is dat hij er zo naar handelt en zo zijn kinderen benadeelt. Dat begrijp ik echt niet.

En wat ik al totaal niet begrijp is dat die nieuwe vrouw zo'n positie in zou willen nemen. Dan heb je echt geen respect, voor wie dan ook.

Arme meisjes.

Ik sta er net zo in. Uit wanhoop op verdriet mag hij alles wel doen. Maar die meisjes horen ten alle tijden zijn prioroteit te zijn. En dat zijn ze niet. Verre van.

Wat verdrietig. Klinkt alsof hij totaal de realiteit (inclusief dochters - ook confronterend?) aan het ontvluchten is ofzo. Wat ontzettend frustrerend en moeilijk om te zien gebeuren. Ik zat ook haast aan een interventie te denken, met de hele familie hem zeggen dat jullie er voor hem zijn, voor hem klaarstaan maar dat wat hij nu doet niet kan en dat hij verantwoordelijkheid naar zijn dochters heeft, maar dat kan of een eye-opener of een mega explosie. Moeilijk. Heel veel sterkte.

Juist en dat is precies wat ik bedoel. Sterkte Popcorn, hoop dat er snel een goede oplossing komt en dat hij wakker wordt.

Even een biechtje tussendoor:

Mijn vriend en ik gaan over ruim een week uit elkaar. We hebben geen ruzie, maar het werkt uiteindelijk niet. Het is een gezamenlijke keuze. Qua toekomst beeld hebben we gewoon te veel verschillen en zijn autisme, met mijn verlatingsangst botst teveel. Ik ben al meer dan drie jaar met hem samen en sinds januari waren we aan het 'proef' samenwonen. Gelukkig heb ik mijn eigen studio nog, dus ik kom niet op straat te staan of zo.

Maar ik vind het zo moeilijk. Ik hou zoveel van hem en het liefst zou ik door vechten het te laten werken, maar ik weet ook dat dat geen zin heeft omdat we dat al regelmatig hebben geprobeerd. Het voelt alsof voor de zoveelste keer hetgeen dat ik wil in de toekomst weggevaagd wordt. Twee keer 5 HAVO moeten doen, HBO opleiding lukt niet, relatie uit, chronisch ziek, geen baan, weer relatie uit Ik heb ook echt wel veel bereikt hoor, maar ik word er zo verdrietig van als ik bedenk dat het samenwonen, trouwen, kindjes etc. weer een ver van mijn bed show is. Ik weet ook dat het een goede basis nodig heeft om dat te hebben, maar toch. Wat nu als ik gewoon niet geschikt ben voor relaties die stand houden?

Ik heb ook echt grote moeite met alleen zijn en mezelf vermaken, daar zie ik ook echt tegenop. Straks zal ik weer heel erg op mezelf aangewezen zijn. Nu weet ik 'oh hij is om half 4 thuis' bij wijze van... Dan is het te doen, maar ik wil niet zo afhankelijk zijn. Hoe ga ik dat beter leren? Het mezelf vermaken? Het goed hebben met mezelf? Ik weet het oprecht niet.

Ik wilde graag even van me afschrijven en hoop dat jullie tips hebben. Overigens kan ik gelukkig met mijn vrienden en ouders er wel over praten, een beetje, hij heeft het zijn familie nog niet verteld.

Het is een biechttopic, daar hoeven geen biechtjes even tussendoor. Daar is het topic voor en jouw biecht is even belangrijk als die van een ander.

Wat naar dat jullie uit elkaar gaan omdat het toch niet werkt. Wel goed dat je nog je eigen plekje achter de hand gehouden hebt. Het is natuurlijk ook een lastige combinatie. Onzekerheid en hechtingsproblematiek daar heb je juist een dubbel sociaal vaardige en empathische partner voor nodig en juist op dat gebied schiet hij tekort. Ik zou proberen niet in een deprimerende spiraal van gedachten te duiken wat er allemaal nog meer mis is gegaan in je leven en "Dit nu ook weer". Deze relatie is over, punt. Dat an sich is reëel verdrietig genoeg om je rot over te voelen en neem daar de ruimte voor de rest van je leven en verleden is nog hetzelfde als het met hem was!

Ik denk dat je moet proberen aan je eigen issues te werken los van een relatie. Inderdaad gaan leren het goed te hebben met jezelf. Wellicht iets mindfulness om meer in het moment te leven (in het NU is meestal niet heel veel aan de hand, we piekeren en stressen om verleden en toekomst, in de moderne samenleving maar erg weinig om acute stress) of zelfcompassie om liever voor jezelf te leren zijn.

Iedereen is geschikt voor een relatie met de juiste persoon en niemand is geschikt voor een relatie met de verkeerde persoon. Het zal een zoektocht worden, eerst naar jezelf en wellicht op den duur naar een andere liefde. Maar niet alles is verloren. Dit zegt iets over jou EN hem, en de combinatie. Thats it. Probeer de rest los te laten, dat zijn helpende realistische gedachten.

Dankjewel voor je helpende reactie Whatever!
Vandaag bleek extra duidelijk weer waarom een deel van onze relatie niet werkt. Hoe leuk we het ook hebben. Ik ben zeker heel blij dat ik mijn eigen plekje nog heb. Ik doe m'n best niet teveel naar het verleden te kijken, maar af en toe popt het wel op. Ik ben al lagere tijd in therapie voor mijn issues daar ga ik ook zeker de komende maanden (jaren?) mee door. Net zo lang tot ik zelf ook tevreden ben over het resultaat. Ik geloof er ergens ook wel in dat ik er sterker uit kom, maar voor nu is het zwaar.

Nogmaals bedankt. Inderdaad eerst maar aan mezelf werken, een relatie komt later misschien wel weer

.

Eerlijk? Als ik t lees denk ik ' ga en kijk niet meer om'. Jullie belangen liggen ver uit elkaar. En iemand die je nog maar zo kort kent en al zegt dat je zeurt als je iets wilt bespreken, is iemand die t niet verdient om bij jou te zijn.

Heel erg eens met Quizzle. Uit jouw hele verhaal blijkt ook wel dat dit geen man is voor jou. Je verdient veel beter joh. Trek die hele dure deur van hem achter je dicht

Eens met Quizzle. Ik zou gaan en de eer aan mezelf houden, laat hem maar fijn genieten van zijn luxe leventje. Als hij nu al zo met je omgaat, hoe moet dat straks dan als hij zijn plannen verder door gaat drammen?!

Ik sluit me hier ook bij aan.

Thanks meiden!

Wat fijn om dat laatste te lezen.

Ik (als lerares) kan het heel erg waarderen dat je daar zo goed over nadenkt.

Eens met quizzle.
Je hebt een kind en dat is belangrijker dan deze man.
Ik denk dus ook dat jullie werelden teveel verschillend zijn en je zal je moeten afvragen of je dit gezeik al wilt hebben zo vroeg in een relatie.

Ik vroeg mij af hoe met het biechtje is met k.porno.
Is jouw man richting de kinderen wat bijgetrokken?

Het gaat redelijk. Qua onderzoek nog niks verder dus dat blijft onzeker. Ex komt weinig langs, doordeweeks verslaapt hij zich de hele tijd dus de laatste weken ziet hij ze eigenlijk alleen een paar uurtjes in het weekend.
De omgang met de kinderen gaat al wel weer wat beter gelukkig maar hij blijft het moeilijk vinden om zich een houding te geven.

Wij praten nu nog amper met elkaar. Zodra ik ook maar iets vriendelijk doe heeft hij gelijk de hoop dat het misschien toch nog goed gaat komen en zodra ik die droom dan weer kapot maak stromen de boze en verwijtende appjes weer binnen dus ik zeg nu maar niks meer behalve over de praktische zaken.

Wat naar Biechtje. Krijg je nog steeds wel steun?

Bah Biechtje, wat naar..
Wat kan iemand dan ineens toch zo anders blijken te zijn he
Ik wens je ontzettend veel sterkte, vind je een dapper mens!!!

Wat een naar berichtje! Jammer dat hij zich zo laat kennen. Wel fijn dat het met de kinderen wel wat beter gaat. Hopelijk krijgen jullie ook snel duidelijkheid vanuit het onderzoek.

Ruim 4 maanden geleden heb ik een biecht geschreven over mijn contact met een gebonden man. De afgelopen maanden is er veel contact geweest en bleek zijn relatie ook niet zo rooskleurig te zijn als ik in eerste instantie dacht en was er vrijwel geen liefde meer en geen intimiteit. Bij hem thuis is er na verloop van tijd ook veel gesproken en gehuild en besloten dat ze uit elkaar gaan. Zijn vriendin wilde ook per direct niet meer samen slapen en slapen nu allebei om de beurt bij vrienden of ouders. Mijn eigen relatie heb ik niet lang na mijn biecht verbroken.

Zijn kinderen weten nog niet van de breuk tussen papa en mama. Inmiddels hebben wij wel wat vaker afgesproken en ergens wat gedronken of in het park gezeten. Ja en gezoend. Hij komt niet bij mij thuis, ondanks dat ze definitief besloten hebben niet samen verder te gaan en er ook al een makelaar is geweest voor het huis en de gezamenlijke rekening weer is aangepast naar twee aparte rekeningen.

Best een ontwikkeling in een paar maanden, maar van allebei de kanten is er geen haast en is het vooral belangrijk dat alles goed verloopt voor zijn kinderen. Ik heb goede hoop voor ons en hij ook, de tijd zal het leren.