19 Mei 2017 21:37 door Biechtje
Hier het biechtje van de man met een pornoverslaving:
Het gaat nog steeds op en neer. Mijn ex blijft vooral erg wisselend qua emotie. Ene moment is hij begripvol, snapt hij dat ik wil scheiden en heeft hij veel spijt en het volgende moment is hij boos, teleurgesteld dat ik hem nu in de steek laat en snapt hij niet waarom ik er niet samen wil uitkomen. Op zulke momenten roept hij ook dat ik de kinderen dan maar lekker moet houden, dat hij niet meer komt of hij begint juist over vaker willen langskomen of zelf hier op zolder te willen wonen.
Ik blijf gewoon duidelijk mijn grenzen aangeven. Gisteren heeft veilig thuis contact met mij opgenomen, zij zijn ingeschakeld door de politie en ook hun raden met klem aan dat hij de kinderen alleen onder toezicht mag zien totdat het onderzoek is afgerond, daarna wordt er weer verder gekeken en is het afhankelijk van wat er uit het onderzoek komt wat hun advies gaat zijn. Ik hoef mij hier in principe niet aan te houden en maar als hun advies is dat hij niet alleen gelaten mag worden met de kinderen en ik laat het wel toe dan zijn ze genoodzaakt om jeugdzorg in te schakelen.
Ik heb dit ook aan mijn ex laten weten (en telefoonnummer doorgegeven want hij mocht bellen als hij behoefte had aan meer informatie) en ook duidelijk gezegd dat ik hun advies natuurlijk aanneem.
Mijn ex ziet het allemaal sober in, is er van overtuigt dat hij veroordeeld gaat worden tot gevangenisstraf en dat de kinderen hem worden afgenomen, hij zijn baan kwijt raakt en hij straks niks meer heeft. Hij vindt dat hij dit niet verdient en dat hij nooit de inschatting heeft gemaakt dat dit de gevolgen zouden zijn.
En dat is dus juist het grote probleem, hij lijkt het nog steeds niet echt te snappen hoe ernstig de situatie is.
Op dit moment blijft hij ook vol houden dat hij echt nooit naar de filmpjes keek, alleen het downloaden was een verslaving. Maar eerder heeft hij duidelijk ook andere dingen aangegeven dus ik krijg vooral het idee dat hij zichzelf (en de omgeving) probeert te overtuigen dat het niet zo erg is.
Het is nu vooral afwachten tot het onderzoek van de politie afgerond is, we zijn nu ruim 3 weken verder dus ik hoop wel dat er snel meer duidelijkheid is. Ondertussen heb ik een gesprek bij de bank aangevraagd om te kijken wat de mogelijkheden zijn qua hypotheek. Ik zou graag hier willen blijven wonen (maar ik werk parttime dus ik heb er een hard hoofd in dat het kan) en anders kijken wat ik zelf qua hypotheek zou kunnen krijgen. Ik ben in ieder geval al wel met wat opknapwerk begonnen zodat het huis verkoop klaar is mocht het nodig zijn. En we hebben NHG dus hopelijk kunnen die ook nog wat betekenen.
Volgende week start ik ook weer met therapeutisch werken, 2x een halve dag. Dat voelt wel goed, merk dat ik van de hele dagen thuis zitten ook wat kriegelig word. De kinderen merken natuurlijk ook dat er wat speelt en met name de oudste is hierdoor erg opstandig en luistert slecht. En de jongste slaapt slecht, wil het liefst bij mij liggen en is dagelijks tussen 05:00u-06:00u wakker.