Heel verdrietig Ell gelukkig gaat het nu goed met hem en hoop dat hij nog heel lang van jullie meisje mag genieten.

Jeetje Ell, wat heftig en verdriet ook. Hopelijk mag hij nog lang van zijn kleindochter genieten.

@ Ell:
Voor jullie ook heftig en verdrietig zeg, zeker nu je zwanger bent!

We hopen donderdag tijdens het gesprek met de MDL arts mee duidelijkheid over de situatie te krijgen en wat de vervolg stappen zijn.
Geen idee of hij de baby nog gaat mee kunnen maken. Alle kinderen zien hem zo snel al achteruit gaan! Dus we houden er wel rekening mee dat het een aflopende zaak is. Al zou je natuurlijk heel graag positief willen blijven, maar dat is zo moeilijk met die rotziekte.
Mijn dochtertje is vanmorgen als pietje naar school gegaan en vond het allemaal reuze spannend en leuk dat Sinterklaas op school zou komen! Dat was wel even heel erg leuk om al die blije koppies te zien toen hij aan kwam met 2 pieten. Al stond ik daar de hele tijd met een brok in mijn keel met de gedachte dat mijn schoonvader dit volgend jaar waarschijnlijk niet meer zal meemaken.
Gelukkig krijgt die kleine meid er nog niet te veel van mee. Al zal het voor haar ook wel erg vreemd zijn dat Opa dit jaar niet op haar verjaardag kan komen. Daar is hij nu al te zwak voor.

Sterkte Pinkel.

Ik heb eigenlijk niet veel bijgelezen, maar ik kom ook even een ego bericht plaatsen.

Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik weer zwangerschapsuiker heb. En ik baal er zo van. Want ik kan veel dingen die ik bij het dieet tijdens de zwangerschap van m'n zoontje wel at nu gewoon niet weg krijgen. Dan ga ik kokhalzen etc.
Plus was mijn ijzer nu ook niet goed en moet ik daar ook al op letten met eten.
Mijn bloeddruk is vaak ook heel laag dus de dropjes die ik daar tegen nam mag ook niet meer met het dieet.

Als ik het dieet een week heb gedaan moet ik een dagcurve prikken om te kijken of het allemaal goed is.

Baal er zo van voor de feestdagen. Kan wel janken. Lang tafelen mag niet dat is heel slecht voor je suikerspiegel.

@ Raven:
Oh nee wat klote zeg! En net wat je zegt helemaal met de feestdagen. Ik snap dat je hier verschrikkelijk van baalt! Hopelijk is je dagcurve na die week goed!
Mag je daarna dan stoppen met het dieet? Het is helemaal rot dat je ijzer ook niet goed is en je ook nog eens een lage bloeddruk heb.
Veel meer dan je een digitale knuffel geven en je sterkte wensen de komende tijd kan ik niet voor je doen!

Nee dat dieet moet ik de rest van de zwangerschap blijven volgen.
Anders heb je meer kans dat het bij de baby ook niet goed is en dan moet je in het ziekenhuis blijven.

Dank je wel voor de knuffel

@Raven, wat vervelend! Het is dus al de tweede keer voor je? Kunnen ze eigenlijk zeggen waar het precies door komt? Als ik zo blijf aankomen moet ik ook getest worden (ik word er sowieso even op geprikt, maar dat is geloof ik altijd toch?).

@Pinkel: een heel dikke knuffel voor jou.

Ik ben gisteren weer naar de vk geweest en besproken dat ik me zo rot voel. Ik zou evt met iemand kunnen gaan praten, maar ik ben dus bang dat het dan juist extra wordt benadrukt. Nu zit ik die 16 weken gewoon even uit. Ik heb ook meteen besproken of een keizersnee mogelijk is, of eerder ingeleid worden. De keizersnee alleen als de placenta niet meer dan 2 cm gaat stijgen, en in 99% van de gevallen doet hij dat gewoon. Dus nu twijfel ik of ik niet toch met iemand zal gaan praten, waardoor we evt alvast kunnen bespreken dat ik een weekje voor de uitgerekende datum word ingeleid. Ik moet er echt niet aan denken dat ze 2 weken te lang zou blijven zitten en ik dus nog 18 weken zo rond moet lopen. Het voelt echt heel erg dubbel en zeurderig, omdat ik lichamelijk echt totaal niet te klagen heb, maar me gewoon al die weken al bijna depressief voel. Ik zie het maar zo: ik hoef dit nooit meer mee te maken. Sommige vrouwen vinden zwanger zijn het mooiste wat er is, en voor hun is het veel erger dat ze het nooit meer zullen meemaken. Voor mij zijn het 9 rotmaanden, en wat zijn nou 9 maanden op een mensenleven.

Verder gaf de vk aan dat ik wel echt teveel aankom. Als het de komende 3 weken zo doorgaat (dan heb ik weer een afspraak met 27 wk) gaan ze een suikertest doen en zou ik het beste naar een diëtiste kunnen gaan. Iets afvallen mag ik nu ook. Dus ik ga eens even uitvissen hoe ik dat ga doen.

Ik breek even in voor jou Ell, wat rot om te lezen dat je je zo voelt! Maar ik wil je echt aanraden om met iemand in gesprek te gaan. Via de POP poli kan dit heel snel gefaciliteerd worden. Ik heb het om andere redenen gedaan en het heeft mij echt door de weken heen geholpen.
Ik lees dat je eerder ingeleid wil worden, wegens je gevoelens. Toch denk ik dat een inleiding niet per definitie de oplossing is, ook omdat je ook in het belang van het kind moeten denken (zeker voor die 40 weken). Dat staat er misschien botter dan ik bedoel, maar mijn 1e is geboren na een inleiding en was er zelf gewoon echt niet aan toe om al geboren te worden. Met alle opstartproblemen van dien. Dus ik zou alle hulp met beide handen aangrijpen op aan jezelf te werken in de komende periode! Je kunt je via de verloskundige laten verwijzen, dan ben je het snelst op de juiste plek! Sterkte!

@YSa, ik ben zo bang dat het dan zo opgerakeld wordt allemaal. Nu kan ik er nog doorheen walsen alsof er niks aan de hand is. Ik hoef nog maar 109 dagen tot de uitgerekende datum, op zich is dat nog wel te overzien denk ik dan. Het ljkt me zo rot om er elke keer over te moeten praten. Wat kan zo'n therapeut dan voor je doen? Niet zorgen dat je het wle leuk gaat vinden. Ik wil dus ook echt geen foto's maken, hoe hard iedereen er ook op zit te hameren. Ik heb ooit een moeilijke periode gehad en als ik daar de foto's van zie word ik er weer helemaal verdrietig van. Die lege ogen heb ik nu weer. Dus ik wil echt geen foto's, ik wil nooit meer hieraan terugdenken.

Het lucht vaak enorm op om erover te praten. Hier uit je je gevoelens ook, en bij een professional is dit nog veel prettiger. Diegene kan je tips geven om je gedachten om te buigen en de komende maanden draaglijker te maken. Vier maanden is nog een lange tijd als je je zo voelt, dus ik zou het serieus overwegen als ik jou was.

Ik denk ook niet dat met iemand praten ervoor gaat zorgen dat je het leuk gaat vinden. Dat hoeft ook niet. Ik vind het al knap dat je de stap genomen hebt om het er met de VK over te hebben! Het kan je wel helpen om na de bevalling niet in een depressief gat te vallen. En misschien leren omgaan met deze gevoelens. Walsen heeft niet veel nut, behalve als het een dansende wals is ;-)

Sterkte!

Vaak wordt er gedacht dat praten niet zal helpen. En ik denk ook zeker niet dat de je het na zo’n bezoek ineens helemaal geweldig gaat vinden. Maar diegene kan je door bepaalde gesprekstechnieken wel helpen om je andere inzichten te geven waardoor je op z’n minst het zwanger zijn zou kunnen leren accepteren.

Ik denk ook dat het belangrijk is voor de periode na de bevalling. Dat is ook altijd een hele heftige periode (begrijp ik uit verhalen) en als je dan al niet goed in je vel zit en je zit met al die hormonen en je lijf is ook niet gelijk wat het ooit geweest is, dan denk ik dat ook die periode wat fijner kan worden als je er met iemand over kan praten.

Maar in ieder geval al super dat je het er met de VK over hebt gehad!

Wat klote zeg Raven . Misschien kan je met de feestdagen producten eten met minder koolhydraten, dan kan je ook veilig wat langer door tafelen toch? Sterkte ermee, is echt niet leuk.

Sterkte Pinkel en jij ook Ell met je vader. Heftig hoor.

Ik vind zo jammer dat m'n vader z'n eerste kleindochter niet meemaakt. Sowieso is het dubbel. Hij heeft m'n broers alle 3 vader zien worden, maar zal mij geen moeder zien worden

Gelukkig accepteer ik het wel hoor. Ik vind er alleen niks speciaals aan. Die roze wolk en het grote genieten (die ik wellicht had verwacht omdat dat nou eenmaal de geaccepteerde norm is) herken ik totaal niet. Ik heb het alleen nog drukker dan normaal, moet proberen al die afspraken rondom werk te plannen (wat niet altijd gaat en wat dan weer frustratie bij mijn collega’s oplevert) en voor de baby zou ik ook nog van alles moeten regelen en kopen. Iedereen zei, wacht maar tot je haar voelt bewegen. Maar ook dat vind ik tot nu toe niet echt iets bijzonders. Ik ben dan ook wel heel erg nuchter, dat zei de vk ook. Dat is in dit geval denk ik ook wel prettig. Het is nou eenmaal even niet anders. Komt vanzslf goed. Een vriendin vertelde dat ze zich ook de hele zwangerschap totaal niet zichzelf had gevoeld, maar dat dat heel snel na de bevalling weer normaal werd. Ik ga er dus ook vanuit dat dit echt door hormonen komt.

Dat lijkt me ook heel jammer Cotton! Soms denk ik, zo is het leven nou eenmaal, maar hoe fijn zou het zijn geweest als je vader jullie kindje nog had mogen vasthouden. Hoe lang ben je je vader al kwijt?

Ik lees eigenlijk twee dingen Ell. Aan de ene kant zeg je dat alleen de roze wolk ontbreekt en dat dat je wat tegen valt maar dat het verder goed gaat en je het accepteert. Aan de andere kant zeg je dat je het niet gaat trekken als de bevalling langer op zich laat wachten dan de uitgerekende datum. Dat laatste klinkt echt niet goed en dat gevoel zou ik wel serieus nemen. Dat is meer dan het ontbreken van een roze wolk. Lijkt me echt heel vervelend om je zo te voelen.

Goed dat je het hebt besproken met de vk en met vriendinnen. Kun je het ook bij je vriend kwijt? Ik zou de pop-poli ook zeker in gedachten houden. Er zijn meer vrouwen die het zo ervaren als jij en daar kunnen ze je vast goede adviezen geven en je extra ondersteunen. Je bent niet alleen!

Sterkte

Ik vind het zo gek he. Jij was (volgens mij) lichter dan ik en ik ben meer aangekomen en toch maakt de VK zich totaal geen zorgen. M'n gewicht zit allemaal in m'n benen en ik heb helaas die pech zegt ze. Ik hoef ook de suikertest niet om gewicht (alleen omdat m'n vader diabetes had). Echt stom dat het zo verschilt.
Ik dacht dat je nooit bewust mocht afvallen tijdens je zwangerschap omdat je dan afvalstoffen aanmaakt die slecht zijn voor de baby. Als je ongemerkt afvalt is dat geen probleem als je gewoon goed en gezond eet.

Tegen de tijd dat onze baby geboren wordt is mijn vader er al bijna 5 jaar niet meer (juli '13). Mijn neefje is geboren in juni 2013 en was 6 weken toen m'n vader overleed. Dat was voor m'n broer ook zo moeilijk. Hadden ze eindelijk na 7 jaar een kleintje in hun armen, overlijdt je vader ineens. Hoe verzin je het he..
Denk dat ik ook wel een emotionele kraamweek heb wat dat betreft. Als ik er nu aan denk prikken de tranen al achter m'n ogen..

Pff jeetje! Snap ik Cotton. Dikke knuffel voor jou!

@Ell Ik heb de eerste keer de test gehad, omdat E een grote baby was en mijn zusje type 1 heeft. Zelf ben ik toen totaal 12 kilo aangekomen dus dat was niet heel extreem.

De daarna volgende zwangerschappen testen ze altijd.

Ik denk dat het verstandig is zoals hier al gezegd is om je aan te melden bij een poppoli. Dit moet wel via de vk of je huisarts.
Inleiden of een keizersnede zonder reden doen ze niet snel. Ik had vorige keer ptss, suiker en de baby was vrij groot, maar zolang alles nog ok was gingen ze niets doen. Pas na de 40 weken wilden ze daar over praten. Misschien ligt het er ook aan waar je onder begeleiding bent, maar voor de baby is het ook gewoon beter om langer te blijven zitten.
Edit: het is trouwens helemaal niet erg dat je zwanger zijn niet leuk vind. Ik vind het ook niet leuk, vanwege mijn voorgeschiedenis maar ook de bewegingen vind ik niet superfijn. Ook al stellen deze mij wel gerust.

@Cotton dat is ook rot dat je vader is overleden. Dat vind ik ook erg moeilijk. Van mijn vaders kant heb ik helemaal geen familie meer die zijn allemaal overleden. Buiten wat neven en nichten waar ik geen contact mee heb.

Aahh Raven shit dat is echt balen zeg!
Wat voor eten mag je wel tijdens het dieet en trek je nu niet meer?
Hoe hebben ze het bij jou getest? Met bloedonderzoek alleen of ook dat drankje? Dat je ook gelijk je ijzergehalte weet? Ik heb namelijk ook het idee dat mijn ijzer te laag is.

Aah Cotton kan me echt goed voorstellen zo verdrietig.

Met de 12 weken alleen bloed ook het ijzer. Ijzer was toen slecht.
En nu hebben ze ijzer weer laten prikken en was net op het randje.
Suiker nu met een drankje.

Als je denkt dat je ijzer te laag is zou ik gewoon vragen of ze die extra willen testen.

Ik kan bijvoorbeeld geen brood eten. Heel veel fruit lukt niet. Ook bepaalde soorten warm eten krijg ik niet weg.
En nu moet er weer een selectie gemaakt worden met wat ik dus helemaal niet mag.