Goed dat dit topic geopend is! Ineens ging het wel heel hard met al die zwangeren, super leuk, een lente groepje!
Maarre.. Ik heb het al een paar weken voor me gehouden (dat was zo moeilijk), maar nu 'mag' ik het dan hier vertellen:
Ik ben dus zwanger!
Zeven weken intussen en we hebben net een goede echo gehad! Ons kleine garnaaltje groeit goed! Hij of zij is nu zo groot als een bosbes, met kleine armpjes en beentjes al! Het was nog even spannend bij de echo want ze kon de baby niet vinden en dat leek wel een eeuwigheid te duren. Moest ik toch nog even m'n blaas legen en daarna zag je m wel! Toen dacht ze dat het er twee waren! Halve hartverzakking! Maar het bleek toch de dooierzak te zijn. Toch stiekem wel beetje opgelucht. Links zie je de baby en rechts de dooierzak. En het hartje klopt!
Ik had het echt totaal niet verwacht vorige maand. Ik had ontzettende last van PMS (dacht ik) en in de dagen voor de NOD was ik ontzettend moe, chagrijnig en somber. Ook kon ik echt totaal niet meer op tempo fietsen. Normaal fiets ik altijd als snelste, en nu kon ik m'n man onmogelijk bijhouden. Maar ik weet het aan PMS. Niet dus, de dag daarna had ik een positieve test, en de dag daarna nog eentje! Dat was op 21 en 22 juli en intussen zijn we dus al weer even verder.
Ik voel me best prima. Ik heb eigenlijk van alles een beetje last maar niks springt er uit. Een beetje misselijk af en toe en wel veel honger, dus ik eet steeds kleine beetjes. Ook heb ik erg de behoefte aan ijzer (ineens moest en zou ik appelstroop eten en ik drink veel spinazie smoothies). Ik heb toch best wel wat hormonale hoofdpijn (of was het afkicken van cafeine?). Maar met name toch wel erg vermoeid en heel veel kramp in m'n onderbuik, wat het groeien van de baarmoeder schijnt te zijn. En af en toe echt een scherpe steek, daar schrik ik dan wel van maar volgens mij hoort dat er ook bij toch? Oh en emotionele huilbuien (whoa wat is dat raar!) heb ik ook al gehad. M'n borsten zijn ook al erg gevoelig en wat groter. Maar al met al gaat het best goed! Werk gaat nog goed, al is het lastig het daar niet te vertellen en ik sport ook nog gewoon (wel standje lager). En we zijn natuurlijk echt heel erg blij. Het was wel echt heel erg wennen en gek dat het zó snel gegaan is, ik had het echt nog niet verwacht!
Intussen hebben we het onze familie ook al verteld.
Mijn moeder kwam twee weken geleden logeren en we gingen varen en toen maakte ze een foto van ons. Toen zei ik: "Dat is dan de eerste foto van ons drietjes". Je had haar gezicht moeten zien, ze keek zo schaapachtig terwijl ze er achter kwam. En daarna zei ze "Jij vuile smiecht!" tegen me, want ik had een bullshit verhaal opgehangen over antibiotica voor m'n benen en voeten waardoor ik geen alcohol mocht, wat ze klakkeloos had geloofd. Daarna vloog ze me in de armen en moesten we samen toch wel beetje huilen.
De rest van de familie en schoonfamilie hebben we het 'gewoon' verteld en zij waren ook super blij natuurlijk.
En m'n broertje kwam terug van Schiphol en kwamen wij 'm ophalen samen met zijn vriendin, en stonden we klaar met een spanddoek: Welkom Oom XXX! Hij was zo verbaasd en blij, het was zo lief.
Enfin, ik ben dus zwanger! Vooralsnog ben ik op 27 a 29 maart uitgerekend (afhankelijk van cyclus), dus een lente baby!
Sorry voor t lange verhaal, maar kan het eindelijk hier kwijt!
Oh ja, en nog niks op Facebook graag! Hebben nog niet al onze vrienden verteld!