Hoi! Even tijd voor een update. Kopieer en plak alles, dus mogelijk is het wat onsamenhangend en/of overlappend.
Gisternacht goed geslapen en normaal opgestaan, make-up en ontbeten. Toen rond 8.00 ineens onregelmatige, pijnlijke harde buiken. Om 9.00 gaan timen en toen toch om de anderhalf tot twee minuten weeën van bijna een minuut. Steeds pijnlijker. Was erg bang voor voorweeën die nu al zo’n pijn deden, omdat ik de dag ervoor niet gestript kon worden omdat alles nog dicht zag. Man was aan het werk maar die toch thuis laten komen en mijn vader heeft D opgehaald. Ik moest de weeën echt wegpuffen en op het toilet had ik wat bloedverlies. Er was dus toch iets gaande! Uiteindelijk rond 11.00 op de verloskamers aangekomen en toen bleek bij toucheren dat alles nog steeds alles potdicht zat, dit was rond 12.00.
Om 14.00 weer een toucher en behalve een verstreken baarmoedermond nog helemaal geen cm ontsluiting, wat een domper met zoveel weeën en pijn! Ruggenprik kon nog niet omdat ze de vliezen niet konden breken en de baby dan niet konden monitoren, en daarbij kon het nog steeds om voorwerk gaan en zelfs weer afzakken. Toen was ik echt in paniek en hebben ze me goed moeten toespreken om mezelf te herpakken.
Twee uren later om 16.00 weer en toucher: 6 cm ontsluiting! Wauw! Maar helaas, nu mag ik geen ruggenprik meer. De vliezen worden gebroken en J blijkt in het vruchtwater gepoept te hebben. Vanaf toen hele heftige weeën, die ik maar nauwelijks op kon vangen. De artsen en verpleegkundigen zijn trouwens vanaf het begin al onder de indruk van de heftigheid van mijn weeën. Op het scherm pieken ze continu tot de 100 of hoger. Rond 16.50 heb ik het idee dat ik moet poepen. Ik kijk dat twee weeën aan en houd het dan amper nog. Ik zeg mijn man op de bel te drukken en gelukkig zien de artsen gelijk dat het menens is. Na drie persweeën en 8 minuten persen wordt J om 17.09 geboren.
Wat ik zelf niet meegekregen heb is dat J vanaf de eerste perswee heel snel naar beneden duikt met zijn hartslag. Hij heeft 8 minuten rond de 69 gezeten. Dus voor de derde perswee hoor ik dat hij het moeilijk heeft en er nu echt uit moet en dat er een knip gezet wordt en dat de vacuümpomp en gynaecoloog klaar staan. Nog drie keer persen in die derde perswee en ineens houdt de arts hem omhoog. Ik heb helemaal niks gevoeld en ben totaal in shock dat hij er uit is! Omdat hij het echt moeilijk heeft wordt hij na een paar seconden op mijn buik gelijk meegenomen en zijn ze een half uur bezig geweest met zuurstof, etc. Ik heb zelf totaal geen paniek, nog steeds flabbergasted van hoe snel het gegaan is maar mijn man is er erg van onder de indruk want hij had wel degelijk door dat het niet goed ging. Na een half uurtje gaat het gelukkig goed met J. en vanaf toen heeft hii heel lang bij mij gelegen.
J had 37.8 en vanwege de start moeten we een nachtje blijven. Ik krijg in de avond koorts tot 38.4 en ik vloei nog teveel en mijn baarmoeder zakt niet goed terug. Rond middernacht heb ik een injectie gehad om mijn baarmoeder goed te laten samentrekken, ze denken dat er nog stolsels achter zijn gebleven. Er zijn nog flink wat stolsels gekomen inderdaad. J heeft enorme huidhonger en heeft de hele nacht lekker bij me gelegen. Ik heb gelukkig een hele relaxte verpleegkundige die niet zo van de regeltjes is. J drinkt gelijk al heel goed aan mijn borst, hij is echt een natuurtalent. Ik zelf zit vol adrenaline en beleef de bevalling steeds opnieuw. Al met al heb ik alleen van 5.00-7.00 even geslapen.
Helaas ontwikkelt J in de loop van de nacht toch weer koorts. Ze zijn nog niet tevreden over hoe het met hem gaat. Vanochtend had hij 38.2 en nu nog verhoging en hij ziet bleek. Heeft nog niet gepoept en geplast sinds de geboorte. Hij huilt hoog en lijkt (hoofd?)pijn te hebben. Daarom heeft hij vanochtend een zetpil gehad die hem wel wat relaxter heeft gemaakt. Hij ligt nu eindelijk al 2,5 uur in zijn wiegje te slapen zodat ik ook even hebben kunnen slapen. Hij heeft enorme huidhonger en ligt het liefst bij mij. We hebben het advies gekregen hem alleen bij mij of mijn man te hebben nu en anders in zijn wieg. Rust en regelmaat totdat hij zich wat beter voelt. Drinken aan mijn borst doet hij supergoed, echt een natuurtalent. We moeten in ieder geval tot morgen blijven en doen vandaag rustig aan. Vanochtend heeft D kennis gemaakt, zo lief en mooi om te zien!
Vanmiddag komt mijn bonuszoon ook, die is ook helemaal in de wolken!
Ikzelf voel me wel goed. Op dat onderkantje na. Poeh hee, ik heb een enorme druiventros geschoten en daar heb ik flink last van
. De hechtingen voel ik verder niet echt en plassen is gelukkig ook niet pijnlijk. Ik heb lekker gedoucht vanochtend en kan weer zelf naar de toilet lopen zonder bang te zijn flauw te vallen. Op de bevalling kijk ik goed terug. Ik ben echt heel blij dat het zo snel is gegaan, dat had ik echt niet verwacht. Maar die pijn: wozus! Ik ben echt blij dat ik dat nooit meer hoef mee te maken!
Ik zal nog even een paar foto’s uploaden!
[img]
.