Nu niks, weinig momenten dat ik mij onveilig voel.

Maar vroeger moest ik in de ochtend in het weekend om 7 uur vertrekken naar mijn bijbaan en toen was ik wel angstig, ik had een klein busje deodorant in mijn zak want iemand vertelde ooit dat dat hetzelfde gevoel geeft in je ogen als pepperspray. Maar daar heb je niks aan als ze met z'n drieeen zijn. Ik denk ook dat dat en pepperspray schijnveiligheid geeft. Hoe wil je dat uit je zak halen als je van achter gepakt wordt? Ik denk dat een cursus zelfverdediging/ fysieke weerbaarheid je wat zekerder kan maken

Ik heb zoiets niet bij me. Ik woon in een heel klein dorpje en heb me altijd veilig gevoeld.
Nu met dit verhaal met Anne kan ik me wel voorstellen waarom mijn moeder het niks vind dat ik te pas en te onpas een stuk ga lopen. Maar het weerhoud me niet.

Ik fiets/wandel niet in het donker alleen, maar dat deed ik al niet. Ik moet door een tunnel en dat vind ik doodeng.
Van de auto doe ik ook altijd de deuren van binnen op slot. Voelt gewoon fijner.

Ik ben flink geschoold in verdedigingstechnieken, dus zou weten hoe ik los moet komen uit bijvoorbeeld een verwurgingsgreep. Verder kom ik vrij weinig alleen buiten op risicomomenten en op risicovolle plekken, ik zie dan ook geen meerwaarde in pepperspray ofzo.

Ik vind het nu niet enger of minder eng dan vroeger. Eerder had ik ook altijd een busje deo in mijn jaszak.

Als je pepperspray bij je hebt, valt dat dan onder wapenbezit of krijg je "gewoon" een boete? Dat zou voor mij wel verschil maken, de kans op een boete zou ik zeker overwegen.

Maar wat is een risicomoment en plek? Dat is toch hartstikke lastig te bepalen?

Ik fietste in Canada met berenspray en dat voelde best veilig. Pepperspray zou ook het enige zijn wat ik zou willen als verdediging. Verder wil ik graag nog wel een paar verdedigingstechnieken leren al betwijfel ik of dat helpt in extreme situaties.

Ik ben niet heel bang aangelegd, maar vind 't ook niet fijn om langs stukken bos of tunnels te fietsen in m'n remi. Gelukkig ben ik letterlijk en figuurlijk een flinke meid en geloof ik niet dat ik heel snel aangevallen zou worden. Ik wil graag denken dat ik redelijk sterk ben, ik ken een aantal zelfverdedigingstechnieken, ken zwakke plekken om iemand neer te kunnen krijgen enz. maar ik weet niet wat ik doe als ik in paniek raak of als iemand met een (nep)wapen zwaait.

Ik ben best een angsthaas, durf in het donker niet goed alleen over straat en zeker niet op rustige plekken of tunnels. Als ik weet dat ik laat terug ben pak ik eigenlijk altijd de auto, die kan ik pal voor de voordeur parkeren thuis dus dat is dan prima. Ik heb eigenlijk niets ter verdediging bij me (ook omdat ik dus eigenlijk nooit alleen over straat ga in het donker). Wel bel ik altijd iemand op als ik toevallig toch bang ben dat er iets zou kunnen gebeuren, het idee dat iemand het dan iig hoort als er iets gebeurt geeft me wel een iets veiliger gevoel.

Precies dit ik zou het geschreven kunnen hebben..

Het gebeuren afgelopen week met Anne heeft mij wel weer met de neus op de feiten gedrukt dat de mens heel kwetsbaar is.
Ik ben zelf niet heel bang aangelegd en fiets overal heen, ook in het donker.
De laatste tijd ben ik ook vaak gaan wandelen en ik liep dan langs een homo ontmoetingsplek. Daar voelde ik mij, totaal onterecht, niet heel prettig bij. Of het een gevoel van onveiligheid was weet ik niet. Ik loop daar nu ook niet meer zo vaak langs.
Ik vermijd wel iets meer plekken die mij een onveilig gevoel geven.

Ik ben echt een angsthaas hoor en zeker nu. Ik ga echt no way in de avond nog laat en alleen over straat. Zelfs niet om met de hond te wandelen. Overdag heb ik er minder moeite mee maar ik vermijd wel afgelegen plekken.

Vroeger bij mijn ouders heb ik altijd geleerd nooit alleen naar huis te fietsen in het donker. Mijn ouders wonen vrij afgelegen en ik heb me daar altijd wel aan gehouden. Nu ik in de stad woon laat ik het iets meer los en fiets ik rond 23.00 nog gewoon naar huis. Maar je ziet, het kan zelfs met licht/vroeg in de avond gebeuren.

Ik ben niet extra bang geworden. Ik denk dat als ik pepperspray bij me zou dragen ik mezelf daar alleen maar angstiger mee maak. Omdat ik me zo bewust zou zijn van dat busje in m’n jaszak.

Ik vind het zo zo triest dat zoveel vrouwen zich onveilig voelen en dus ook denken zichzelf te moeten verdedigen.
Zelf merk ik ook dat ik banger word door zulk nieuws. Ik loop meerdere keren per week overdag langs een heel mooi afgelegen stuk. Afgelopen week besefte ik hoe kwetsbaar ik daar ben als iemand kwaad wil.
Ik zou geen pepperspray meenemen want zoals anderen al zeiden; ik denk dat het schijnveiligheid bied en dat ik mezelf juist angstiger zou voelen.

Ik merk dat ik al gauw denk 'hier gebeurd dat niet' terwijl hier ook zat plekjes zijn waar ik 's avonds niet alleen ga fietsen of lopen.
Ik heb een behoorlijk grove bouw en ben voor een vrouw vrij sterk (schijnt Haha) dus Ik vertrouw op mijn eigen kunnen. Daar heb ik denk ik meer aan dan een busje pepperspray.

SOS functie op je telefoon inschakelen?

Tot 2 jaar geleden fietste ik overal alleen naar toe en had toen ook regelmatig pepperspray op zak. Die had ik van mn broer gekregen omdat ik vaak alleen fietste. Nu fiets ik nog wel eens alleen, maar heb hem eigenlijk bijna niet bij me. Zat er gister weer aan te denken om hem vaker mee te nemen. Vooral nu.

Bedankt voor alles reacties!
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet bang aangelegd ben, ik loop in het donker ook gewoon naar huis en rijd ook best grote stukken met de scooter 's avonds na repetities. Maar dit soort dingen zet me eigenlijk gewoon aan het denken over hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn. Ik denk dat dat het ook is hoor.
En ik ben het eens met de schijnveiligheid die zo'n busje misschien geeft. Ik denk dat ik het daarom ook niet ga doen, vind het zelf ook wel een stap te ver moet ik zeggen. Daarom opende ik er ook een topic over.

Ik ben niet bang aangelegd, maar denk wel logisch na. Ik fiets alleen naar huis midden in de nacht, maar fiets wel om langs drukkere stukken/wegen en niet door een tunneltje of park. En ik wilde bewust binnen de ring wonen om die vrijheid te behouden, want verder weg vind ik het gewoon niet veilig om als vrouw om 3h s nachts alleen naar huis te fietsen.

Ik heb ergens een busje pepperspray liggen en bedacht me laatst dat ik die misschien wel mee wilde nemen als ik s avonds laat op pad ga voortaan. Maar of dat nou veiligheid biedt, ik betwijfel het. Ik ben ook een flinke meid en je hebt me echt niet snel onder controle maar adrenaline vs adrenaline denk ik dat ik het toch van de meeste mannen niet win hoor.

Ik word er erg verdrietig van. Ook ik ben wel eens s avonds lastig gevallen en betast (niet heel dramatisch maar wel bedreigend) in een bus door een groepje terwijl mensen de andere kant op keken. Of een steen naar mijn hoofd gekregen toen ik hard doorfietste toen ik nageroepen werd en dis een arrogante kuthoer was. En het ergste is, dat soort dingen calculeer je in en anticipeer je op. Waar en hoe je fietst. Je haar niet los maar een mutsje op. Bellen. Niet naar huis lopen maar fietsen. Dat soort onzin veiligheidsregeltjes voor je eigen (gemoeds)rust. Omdat je gewoon geen zin hebt in gezeur. Het is normaal, je voelt je veilig en toch pas je je aan. En dit soort dingen? Die zijn gewoon compleet buiten je controle.

Wat er in die blog van de week stond: je bent als vrouw in nederland veilig, tot je dat niet meer bent. En wanneer dat is, kan niemand zeggen...
https://joop.bnnvara.nl/opinies/anne-fa ... veiligheid

Ik weiger om me hier op aan te passen alleen omdat ik een vrouw ben. Of dat slim is , is een ander verhaal. Maar ik voel me eigenlijk niet echt onveilig - ik begeef me vaak in een drukke stad of in een dorp waar iedereen elkaar kent. Het zou wel anders zijn misschien als ik door een bos naar huis moest zien te komen.

Ik ben een vermijder. Ik ben maar klein en mannen kunnen me zo de baas, denk ik. Al kan ik wel heel boos worden en krachtig uithalen als dat moet en snel ben ik ook.

Toen ik opgroeide, mocht ik nooit alleen naar huis. We woonden afgelegen (nu woon ik trouwens weer afgelegen, dus mijn dochters krijgen eenzelfde soort opvoeding daarin) en er was slechte verlichting. Ik ben na het werk in de supermarkt rond 21.00u een keer een man tegengekomen die midden op het pad zat. Doodeng! Ook ben ik eens een potloodventer tegengekomen met een busje. Ik zat toen op mijn paard, die gelukkig snel reageerde op mijn hulpen. Maar er lopen zoveel gekken rond!

Bang ben ik bij voorbaat niet. Maar als ik vaak door afgelegen stukken zou moeten fietsen, dan zou ik wel pepperspray overwegen.

Ik voelde me trouwens wel altijd super veilig toen ik een grote witte herder uitliet voor de buurman. Was in een park met wat vage figuren maar echt niemand durfde dichterbij te komen en ik wist 100% dat de hond voor me op zou komen.

Bedenk me na de post van Whatever dat ik inderdaad wel eens over de Oude Gracht in Utrecht ben gefietst (rond 21u ofzo) en dat ik langs een groep mannen fietste en één me een keiharde duw gaf uit het niets waardoor ik bijna in de gracht belandde. Superstom! Ik was trouwens te verbaasd om te reageren. Volgens mij riep ik alleen iets van: hee joh (lekker intimiderend hahaha)

Dat is ook heftig zeg F eline! Gek he hoe je zo overrompeld bent dat je er eigenlijk nauwelijks op reageert en hoe je het eigenlijk ook niet eens enorm onthoudt ofzo. Ik besef me ook pad na weer een aantal blogs over geweld tegen vrouwen en seksuele intimidatie in het dagelijks leven hoeveel het je eigenlijk overkomt en je als normaal accepteert.