Desktop versie van Zeg maar Yes
Plaats een reactie

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 14:30

Bazinga schreef:Ik denk dat communicatie daarin ook altijd key is, Salome. Ik vind 't echt om te walgen, zo pedagogisch correct en zweverig en shizzle als 't kan klinken, maar ik vind echt dat wanneer iemand niet met zijn of haar partner praat, ze gewoon keihard onderdeel zijn van 't probleem. Wanneer je verwachtingen niet uitspreekt, kan je alleen maar teleurgesteld worden en dan is 't echt je eigen schuld. Soms zijn mensen boos op iemand, 'Ja ik had wel verwacht dat..' Ja, dan kan je boos zijn, maar iemand anders kan niet aan je neus zien wat jij verwacht.

Mijn man kookt tegenwoordig 2x in de week en ja, soms betekent 't dat ik mee moet kijken of helpen in de keuken omdat anders de prei niet gewassen wordt bijvoorbeld :nerd: Maar k heb aangegeven na m'n lange werkdag, niet gelijk de keuken in te moeten. Dat heb ik een poosje niet gezegd, maar stond dan wel chagrijnig en moe in de keuken, tot ik 't aankaartte bij m'n man. Hij was verbaasd dat ik niet eerder iets had gezegd en kookt nu met plezier. Hij was zelfs een beetje beledigd dat ik niet eerder aan de bel trok, maar nu is mijn vent ook wel een beetje een lieve softie, hoor :)

Ik was echt nooit groente en fruit. :laughcry:

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 14:36

Maar Salome betekent dat dat jij 7 dagen in de week op 5.00 uur opstaat als jullie zoon wakker is?
Ik zou daar dan echt afspraken over maken want dat is echt niet eerlijk.
En datzelfde geldt voor de avonden. 's Avonds doen wij het samen, of iemand gaat in overleg iets voor zichzelf doen. Dit los van het feit dat ik 3 dagen werk en mijn man 4 dagen.
En het moet niet vanzelfsprekend zijn dat jij alles doet. Ik zou dat inderdaad ook gewoon heel duidelijk aangeven. Misschien heeft hij niet door dat hij daar niet redelijk in is.
Ik kan me voorstellen dat je je daar heel erg aan stoort maar ik zou daar dan wel echt een gesprek over aangaan.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 14:36

Cotton prei ook niet? Daar zit best wel vaak zand tussen de bladeren..

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 14:40

Olijfje schreef:Cotton prei ook niet? Daar zit best wel vaak zand tussen de bladeren..

Nee wij eten nooit prei. Maar ik ga het onthouden als het ooit zover is. :smile:

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 14:50

Ooooh Niekske, hij zou het heen en weer mogen krijgen van mij met z'n was haha!

Ja vooral die eerste tijd is echt slopend! Mijn ex en ik hebben het samen niet gered maar bij mijn vriend en mij was het ook een struggle hoor. Ineens een gezin met 4 kinderen, hallo... weet nog steeds niet goed hoe we dat gered hebben. Mijn jongste was net 6 weken, ik had er 1 van anderhalf rondlopen en 1 van 4. En mijn vriend 1 van 3. En hij was echt gewend dat zijn ex alles deed in het huishouden. Daar had ik echt de tijd niet voor haha! Heeeel veel discussies gehad. Vooral blijven praten, praten, praten.

Mijn jongste gaat in januari naar school en echt, wij nemen samen geen baby meer hoor. Onze relatie is veel beter nu ze allemaal iets 'ouder' zijn.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 15:54

Olijfje schreef:Maar Salome betekent dat dat jij 7 dagen in de week op 5.00 uur opstaat als jullie zoon wakker is?
Ik zou daar dan echt afspraken over maken want dat is echt niet eerlijk.
En datzelfde geldt voor de avonden. 's Avonds doen wij het samen, of iemand gaat in overleg iets voor zichzelf doen. Dit los van het feit dat ik 3 dagen werk en mijn man 4 dagen.
En het moet niet vanzelfsprekend zijn dat jij alles doet. Ik zou dat inderdaad ook gewoon heel duidelijk aangeven. Misschien heeft hij niet door dat hij daar niet redelijk in is.
Ik kan me voorstellen dat je je daar heel erg aan stoort maar ik zou daar dan wel echt een gesprek over aangaan.


weggehaald.
Laatst gewijzigd door Salome op 18 Jun 2017 09:33, in totaal 1 keer gewijzigd.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 16:03

Bazinga schreef:Ik denk dat communicatie daarin ook altijd key is, Salome. Ik vind 't echt om te walgen, zo pedagogisch correct en zweverig en shizzle als 't kan klinken, maar ik vind echt dat wanneer iemand niet met zijn of haar partner praat, ze gewoon keihard onderdeel zijn van 't probleem. Wanneer je verwachtingen niet uitspreekt, kan je alleen maar teleurgesteld worden en dan is 't echt je eigen schuld. Soms zijn mensen boos op iemand, 'Ja ik had wel verwacht dat..' Ja, dan kan je boos zijn, maar iemand anders kan niet aan je neus zien wat jij verwacht.

Mijn man kookt tegenwoordig 2x in de week en ja, soms betekent 't dat ik mee moet kijken of helpen in de keuken omdat anders de prei niet gewassen wordt bijvoorbeld :nerd: Maar k heb aangegeven na m'n lange werkdag, niet gelijk de keuken in te moeten. Dat heb ik een poosje niet gezegd, maar stond dan wel chagrijnig en moe in de keuken, tot ik 't aankaartte bij m'n man. Hij was verbaasd dat ik niet eerder iets had gezegd en kookt nu met plezier. Hij was zelfs een beetje beledigd dat ik niet eerder aan de bel trok, maar nu is mijn vent ook wel een beetje een lieve softie, hoor :)


Ben ik met je eens. En daarom is het al meerder malen besproken. Helaas blijft het niet hangen en helpt dit maar tijdelijk. Hij is zich ook niet altijd van kwaad bewust hoor. Hij ziet dingen ook gewoon echt niet.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 17:04

Salome, volgens mij zijn onze mannen broers. De mijne is net zo en ook hij heeft thuis nooit wat hoeven doen.
Het ging een stuk beter totdat nummer 2 kwam en nu begint het weer zoals voren af aan. Ik hou mij er maar aan vast dat het weer beter gaat worden.

Ik las dat 83% van de jonge ouders te maken krijgt met relatieproblemen, best een schokkend hoog aantal.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 18:56

Ik vind het pittiger tussen ons sinds het echte opvoeden is begonnen en het (in mijn ogen) belangrijk is dat er structuur is.
Mijn vriend is vrij makkelijk en vind veel goed, conclusie is dat ik dus in de ogen van de meiden 9 van de 10 keer de boeman ben, of de strenge moeder. In mijn ogen weer heel oneerlijk. Mijn vriend vind het ook allemaal prima als ze later dan normaal naar bed gaan, prima als hij de volgende dag alleen thuis met ze is dan heb ik er geen last van, maar dat is hij vaak niet en vaak is hij gewoon weg dus zit ik met de gebakken peren. Maar ja omdat mijn vriend dat niet ziet omdat hij niet thuis is heb ik altijd een beetje het idee dat hij mij niet geloofde en vond dat ik zeurde. Gelukkig trekt dat nu een beetje bij. En ik snap dat hij zijn dochters verwend als hij ze lang niet heeft gezien maar hij moet wel consequent blijven.. ook daar komt hij langzaam achter want ze luisteren soms echt voor geen meter naar hem :palm:
Dit heeft voor heel veel discussie gezorgd en dat is nog steeds wel een discussie punt tussen ons.

Wat ik zelf gewoon heel lastig vind tussen hem en mij.. als ik thuis ben zijn er kinderen want als ik werk zijn ze op school of bij de bso. Maar als hij thuis is, zijn ze ook op school en de bso dus hij kan heel regelmatig gewoon een paar uur lang dingen voor zichzelf doen.. wil hij 3 uur lang tv kijken dan kan dat en hij doet dat ook. Ik heb die momenten nooit, dan zou ik er een vrije dag voor moeten opnemen.
Ik weet dat hij er niks aan kan doen, hij doet echt ook wel dingen in huis/tuin als hij thuis is. Maar het irriteert me gewoon dat hij dat soort dingen nog steeds kan doen en ik niet, behalve dan als ik er vrij voor ga nemen.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 18:58

Ik zou mijn man echt uitlachen als hij zou zeggen dat ik niet mocht wassen.

Maar natuurlijk valt er hier wel eens een onvertogen woord of snauw door de moeheid of drukte. En we discussiëren ook over wie wat moet doen en dat soort zaken.
Maar echt problemen. Totaal niet. Gelukkig.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 19:06

Wij hadden daar wel vrij snel een ritme in gevonden maar dat bestond wel uit veel plannen en vooruit denken om de werkweken zo makkelijk mogelijk te maken.
Zo kook ik op zondag altijd al voor maandag en dinsdag of eten we 1 van die dagen iets uit de vriezer zoals pasta saus, stoofvlees ed en ik zet op zondag meestal ovenschotels ed klaar. Ook brood smeren voor maandag en dinsdag deed ik op zondag al ( woensdag ben ik vrij) meestal ben ik zondagochtend dus heel druk en gaat mijn man douchen ed met S en een lekker zondagsontbijt maken bijvoorbeeld. Ik maak eetlijstjes en doe maar 1 keer in de week boodschappen, of we laten bezorgen. Sinds we S hebben en ik weer moest werken na mijn verlof hebben we om de week een schoonmaker en sinds de laatste zwangerschap ook een stofzuigrobot. S eet op werkdagen bij de gastouder, alleen zijn toetje eet hij thuis, dan gaan wij na het werk even rustig bij hem zitten als het eten in de oven staat, echt een half uurtje alle tijd voor hem en dan legt 1 van ons S in bed en de ander ruimt even op, dekt de tafel enz.
Wij hebben weinig ruimte dus het wasrek staat altijd in de weg, dat is voor ons dus wel een stok achter de deur om de was op te vouwen.

Qualitytime door de week bestond en bestaat bij ons meestal uit om half 9 of zo al lekker naar bed te gaan en samen Netflixen. Relaxt, tegen elkaar aan kruipen en een paar afleveringen kijken. Wat wij ook weleens doen is S even alleen laten eten en dan nadat hij naar bed is allemaal hapjes op tafel en een film aan zetten ( dat is dan dus ook ons avond eten) of even samen kaasfonduen bijvoorbeeld. Een beetje thuis uit eten.

Ik zou denk ik heel boos worden als mijn man zo zou reageren als jou vriend, prima dat er teveel was ligt en hij dat opgeruimd wil hebben, dan moet hij het pakken en opvouwen! Is het geen idee om inderdaad een onder verdeling te maken wie waar voor verantwoordelijk is in huis? Dan weet je van elkaar gewoon wat er verwacht wordt en kan je ook dingen niet naar elkaar afschuiven.
En verder zou ik zeggen, maak het jezelf zo makkelijk mogelijk qua huishouden ed en leg de prioriteit bij jullie dochter en elkaar!

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 21:18

Hier inderdaad ook echt niet altijd rozengeur en maneschijn. Wij snauwen regelmatig op elkaar. Bij mij komt dat voort uit het gevoel twee kinderen te hebben die rommel maken. En dan maakt de jongste dat nog het minst :wink:. Man ziet dat totaal niet zo uiteraard. Maar echt, een kind maken om je relatie te redden is echt een dom idee. Ik vind het behoorlijk heftig en ben blij dat het zoveel voorkomt anders had ik serieus getwijfeld aan mijn relatie af en toe.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

16 Jun 2017 21:28

Ik vind je vriend vooral heel dominant overkomen, vooral in je eerste voorbeeld. Hij vindt dat je geen nieuwe was mag draaien, pardon? Uit je verhaal krijg ik sterk het idee dat jij in je eentje verantwoordelijk wordt gemaakt voor de was en dan gaat hij ook nog eens bepalen wat je daarin wel en niet 'mag' doen? Ik zou hem voorstellen zelf zijn handjes te laten wapperen.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 09:19

Ik had het er net even met mijn man over. Mijn man werkt nog in horeca en ik heb er 15 jaar in gewerkt. Hij zegt dat het in zijn ogen komt omdat we 'het werk zien'. Hij vergelijkt onze zoon en huishouden met taken die gedaan moeten worden op een dag. Net als in horeca (en ws ander werk) waar je samenwerkt en zorgt dat alles gedaan is. Dat je je collega niet hoeft te vragen om lege glazen op te halen, glazen te spoelen of water bij te schenken bij de gasten, dat zie je, dat doe je. Als team. Zo hebben we thuis ook 'taken'. Wassen, boel opruimen, stofzuigen etc etc. Als je het ziet, dan doe je het. Elkaar werk uit handen nemen zodat je als team aan het einde van de dag 'afsluit'.

Mijn man werkt ook 45 uur, maar thuis is ook gewoon nog taken. En als ik er niet aan toekom, doet hij het. Hij vindt het werk genoeg wat ik verricht per dag met onze zoon. Gisteren had ik echt vreselijke kutdag, zoon moest veel huilen door de reflux en sliep niet. Toen man thuis kwam om 21.00 heeft hij kruik gemaakt, me in bed gestopt en met bedje in woonkamer en hij slapend op de bank met afgekolfde melk elke voeding gedaan. Ik heb geslapen van 21.30 tot 3, gekolfd, en toen van 3.30 tot 8. Hij heeft ontbijt voor ons gemaakt en toen is man gaan werken en kon ik fris hele dag doen. Man is morgen vrij en ik doe vannacht de hele nacht. Zo zogen we voor elkaar, als team. En ik word verdrietig als ik lees dat sommige mannen dit niet doen of niet zien. Zeker in het begin is het gewoon zwaar. En als je nog werkt erbij ook. Ik heb heeeeel veel respect voor jullie meiden, echt. Ik vind jullie sterk en heel knap dat jullie zoveel alleen doen. Ik voel me echt prinsesje en ben zeker niet zo sterk als jullie. Maar als je er zelf ook niet blij mee bent - dan zeker niet accepteren, jullie zijn een team. Samen kind gemaakt, samen kind opvoeden en huishouden runnen. Vind ik.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 09:30

Wat fijn dat je man het zo oppakt Marsy! En heel goed van jou dat jij dat kan, wetende dat je man een drukke baan heeft, niet stil heeft gezeten de hele dag, maar je toch zo kan ontspannen wetende dat hij door moet bikkelen. Ik zou dat persoonlijk niet kunnen.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 09:41

Heel prettig dat je man dit doet Marsy!
Laatst gewijzigd door Salome op 18 Jun 2017 09:34, in totaal 1 keer gewijzigd.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 09:42

Van de week vond ik het echt superfijn dat m'n man me door had. Die zag aan mij dat ik gehuild had en heeft me direct naar bed gestuurd met een kop thee. Hij nam zoon op de arm en heeft hem bezig gehouden zodat ik even kon lezen en thee drinken. Het was denk ik nog geen uur en daarna moest ik toch echt alweer voeden (want geen gekolfde voorraad in de koelkast) maar de gedachte was zo fijn. Het feit dat hij het zag en handelde.
Hij is heel veel weg in de avonden de laatste tijd. Wat niet erg is. Maar zoiets als dit is dan wel heel fijn.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 10:13

Ik heb niet echt een keus Chiq. Ik wilde vannacht helemaal niet, hij had zo'n lange dag gehad. Maar we kregen bijna ruzie omdat (in zijn woorden) ik hem niet zijn aandeel liet doen. Hij is de vader en dit wilde hij doen, punt. Wat dat betreft een dominant figuur soms. En ik doe net zo goed heel veel terug hè? Maar op andere manieren. Hij zegt ook terecht: onze zoon heeft niks aan 2 oververmoeide ouders, we moeten elkaar helpen. Ik kon gisteren niet meer op mn benen staan, mijn man wel. Vandaag en morgen kan mijn man weer even bijkomen want ik heb vannacht energie opgedaan. Geven en nemen. Maar ja, tuurlijk voelde het zwaar klote toen ik gister naar bed ging, maar ik was zó op dat ik toch heb kunne slapen als een roosje. Maar gelukkig was de nacht niet zwaar geweest voor hem ook, anders had ik me mega rot gevoeld hoor. Maar het was bedoeld als voorbeeld van geven en nemen en taken verdelen zeg maar.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 11:25

Ik vind dat eigenlijk meer dan normaal dat je dit soort dingen af en toe voor elkaar doet. Heel fijn toch Marsy?
Voor elkaar zorgen heet dat. Mijn vriend ook hoor. Oke ik heb geen baby meer, maar samen wel 4 kinderen en een burn-out. Mijn vriend werkt fulltime, maar momenteel staat hij snachts ook voor de kinderen klaar als ze wakker worden. Hij weet gewoon dat als ik dat ga doen, ik de volgende dag niks waard ben. En zo zorg ik weer op de momenten dat ik dat kan voor hem. Ik vind dat gewoon liefde, eigenlijk.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 12:32

Ik vond de eerste 3 maanden met onze zoon vooral het zwaarst. Mijn man ook. Toen ging hij doorslapen en verdwenen de krampjes en werd alles makkelijker, vonden wij allebei. Ik ben volledig thuis bij de kinderen, dus het huishouden is hier altijd wel op peil, ook in het eerste levensjaar.

Maar wij hebben wel hele goede slapers, ik denk dat dat sowieso scheelt. Als er eentje ziek is zorgen we samen voor ze zoals het uitkomt. En 's nachts gaat mijn man eruit (dit hoeft niet vaak, dus dit kan zo). Als iets langer dan 5 minuten gaat duren dan sta ik op en zorg ik verder, maar dit is heel zeldzaam. Meestal is het alleen dat iemand zijn speen weer nodig heeft, of een slokje water wil. Of er was een nachtmerrie en dan moet er even gecheckt worden of papa en mama er zijn.

Wat onze relatie wel een beetje verandert heeft is onze opvoed visie. Die lijkt wel heel erg op elkaar, alleen vind ik mijn man soms te streng. Als we geen kinderen hadden gehad waren we hier ook nooit tegenaan gelopen. Dus vanaf het moment dat onze zoon stoute dingen ging doen vond ik wel dat onze relatie een beetje veranderde. Inmiddels hebben we onze weg hierin gevonden en communiceren wij heel vaak over hoe en wat, dat helpt echt enorm.

Afgelopen maandag voelde ik mij niet lekker, en de kindjes leken ook ziek te worden. Mijn man heeft toen 's nachts gezegd dat hij zich vrij ging pakken voor de dag erna, want hij wilde voor ons zorgen. Dit soort dingen hoeven niet persee, maar hij doet het toch. Ik vind het wel fijn dat hij dingen aanvoelt. Hij is echt onze rots in de branding.

Hij doet ook zijn "deel" in het huishouden, en helpt mij vaker ook mee met mijn "deel". Hij doet dingen uit zichzelf en hij doet ook dingen die ik vraag.

Ik denk ook gewoon dat er heel veel verandert in een mens als je papa/mama wordt. En ik denk ook zeker dat de factor: 'In je rol groeien' heel erg meespeelt.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 19:26

Fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en heel fijn om wat herkenning te lezen!

Het huishouden blijft een lastig punt hier. Zoals zoveel mannen, heeft mijn man ook een blinde vlek voor rotzooi. Ik stoor me eraan, hij ziet het niet eens. En als ik hem vraag iets te doen, komt er meestal een reactie als 'moet dat nu' of een 'ja maar...'... nooit eens 'ja zal ik doen'. Op mijn mamadag probeer ik altijd ook wel iets in het huishouden te doen, op zijn papadag gaat ie werken als M slaapt.

Marin, wat je zegt over een waas over je hersens herken ik ook. Ik kom soms niet uit mijn woorden. En mijn vriend is heel goed in argumenteren, dus dan zet hij me gewoon klem. En dan heeft hij soms rationeel wel gelijk, maar ik voel het gewoon anders. Zal ook wel nog hormonen zijn enzo...

Bazinga en Elliot, steeds die vragen stellen mbt M doet hij ook inderdaad. Terwijl hij eigenlijk net zoveel thuis is bij haar als ik. Soms doe ik bewust hetzelfde, om te kijken of hij ook wel gewoon weet hoe en wat. En ook al weet ie het niet, dat ie dan maar aanklooit en wel merkt hoe het moet. Dus die papadag is daar wel goed voor! Ik heb verder het volste vertrouwen in hem als papa hoor, hij komt alleen op die dagen meestal de deur niet uit en dan zit ie nog in zijn badjas als ik thuiskom :laughcry:

Salome, mijn vriend wil inderdaad ook vaak tijd voor zichzelf. Hij heeft een eigen bedrijf en moet vaak in de avond nog even dit mailen en dat fixen... en dan is ie zo een uur verder en dan wil ik naar bed en is hij beledigd. Ik mis ook tijd voor mezelf, vooral om lekker creatief bezig te zijn. Maar ik voel me al niet zo'n gezellige vriendin in de avonden, dus als ik dan ook nog alleen ga zitten haken ofzo, vind mijn vriend het helemaal niet gezellig.

Victoria, dat percentage is inderdaad schokkend hoog, maar ik snap heel goed waar het vandaan komt...

Marsy, wat ontzettend fijn hoe jouw man erin staat! Ik vind het ook wel een goede vergelijking, taken verdelen, collega's helpen... misschien een goed voorbeeld voor mijn vriend.

Gisteren ben ik flink uitgevallen tegen hem, over alles. We zijn nog niet uitgepraat, maar we hebben wel al wat dingen uit kunnen praten. Hij geeft toe dat hij inderdaad moeite heeft met initiatief nemen in het huishouden, hij ziet het echt niet. Dus ik ga hem nu wel gewoon blijven vragen om dingen te doen en hij zal dan gewoon zeggen dat hij het zal doen, dus geen 'ja maar...' er achteraan. Hij heeft inmiddels ook wel ervaren dat een zieke baby nog vele malen vermoeiender is dan een gezonde baby en dat het voor iedereen rustiger is als ze gewoon lekker thuis is bij papa en mama. Het is wel zo dat ik het moeilijker vindt dan hij om de controle uit handen te geven. Overdag maakt het me niet zoveel uit, maar voor de avond en de nacht ben ik altijd erg bang dat als er iets anders loopt dan anders ofzo, dat het mij uiteindelijk mijn nachtrust kost. Ik merk dat dat ook wel iets is wat ik moet gaan leren, want ik ben er lichtelijk panisch over, maar dat komt op dit moment ook door al bijna 4 weken een baby met op en af koorts en dus al 4 weken regelmatig gebroken nachten. Maar afgelopen nacht is mijn vriend er steeds uit gegaan :heart: hij geeft ook toe dat hij meer rust kan pakken, hij kan in de ochtend langer blijven liggen en bovendien slaapt hij veel sneller in dan ik. En hij geeft geen borstvoeding... ik heb geprobeerd uit te leggen hoe moe mijn lichaam is van alles, maar dat is iets wat hij nog moeilijk kan begrijpen. Hij geeft ook toe dat hij moeite heeft met iets maar gewoon te accepteren als hij het niet begrijpt, maar hij gaat zijn best doen. We hebben afgesproken dat we voortaan elke avond aan tafel gaan eten en dan ook echt even met elkaar praten en hopelijk komen we dan weer wat meer op een lijn.

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 19:31

Fijn bericht, Nietske! Blijven praten is altijd goed :) En misschien een schema maken wat betreft 't huishouden? Mijn man doet inmiddels de was dan wel, maar dat ging echt niet overnight, hoor. Ik heb zeker in 't begin flink moeten aanmanen... En heb ook heel duidelijk gemaakt (door te blijven herhalen) dat ik meer kan ontspannen en daardoor een leukere partner ben, als hij helpt in 't huishouden bijv. En dat kwam uiteindelijk wel binnen!

Re: Je relatie in het eerste jaar als ouders

17 Jun 2017 22:06

Wat goed Niekske. Waarschijnlijk was het gewoon ook even opstapeling van alles, fijn als je al een hoop uit hebt kunnen spreken. Ik ben geen moeder maar had een paar weken geleden ook wat irritaties in mijn relatie die ik had laten opstapelen. Dit moest toen ook echt even goed uitgesproken worden in meerder gesprekken. Ik heb toen ook heel duidelijk gezegd wat ik van mijn vriend verwacht in het huishouden en wat ik doe in het huishouden. We hebben toen ook (voelde voor mij heel kinderachtig maar is wel effectief geweest) naar elkaar uitgesproken wat we beide nodig hebben in onze relatie. Nu hebben we elk weekend een dagdeel samen en doordeweeks hebben we ook een datenight gepland. Dit staat ook in onze gedeelde agenda en dan maken we ook echt tijd voor elkaar vrij. Anders zijn we snel geneigd (of ja bij mij gaat dat gevoel sneller) elkaar uit het oog te verliezen en schiet dit erbij in. Ook heb ik gezegd dat ik gewoon elke dag even met hem wil praten over dingen omdat ik dat fijn vind en dingen zo niet opstapelen. De afspraken/punten in dit gesprek heb ik ook echt opgeschreven zodat we het beide nog weten en dit werkt al heel fijn de laatste weken. Misschien vind jouw vriend dat ook wel fijn? Zo is het duidelijk wat je van hem verwacht en hoeft hij het werk niet per se te 'zien' maar is het gewoon logisch dat hij het doet omdat jullie dat hebben afgesproken en dat elke week/dag moet gebeuren.

Succes en hopelijk slaapt jullie dochter snel weer wat beter vast ook veel verschil maken.
Plaats een reactie