Je identiteit sinds je moeder bent

25 Jan 2018 12:19 door Geel

Ik schrijf nu toevallig een artikel over identiteit en ouderschap, net ook iemand geïnterviewd en het is zo interessant, vind ik dan, dat ik dacht: kom, ik wijd er een vragenlijstje aan.

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?
Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?
Welke voornemens zijn gesneuveld?
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?

25 Jan 2018 12:26 door Anoniem316

O interessant! Ik merk bij mezelf de nodige ontwikkelingen maar ook heb ik soms een tweestrijd met de oude ik en de 'nieuwe' ik. Ik ga er vanavond even voor zitten om hier reactie op te geven.

25 Jan 2018 12:29 door Tina

Zeker interessant! Ik kijk uit naar de antwoorden van alle moeders hier.

25 Jan 2018 12:36 door Spencer

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?
Ik werd serieuzer. Gestructureerder.

Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?
Ik ben veel zorgzamer dan ik had verwacht.
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?
Ik kan heel laks zijn en alles voor me uit schuiven. Niet handig want dan moet ik opeens vanalles doen terwijl de kinderen ook vanalles van me willen.
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?
Functioneren zonder slaap.
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?
Door m'n laksheid is dat wel in orde.
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?
Geen flesvoeding, kinderen snel zelfstandig maken.
Welke voornemens zijn gesneuveld?
Niet laten huilen. Als je baby 8 uur op een dag huilt kan je daar niet continu wat aan doen.
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?
Slaap nu het nog kan.

25 Jan 2018 12:39 door Anoniem250

Geel schreef:Ik schrijf nu toevallig een artikel over identiteit en ouderschap, net ook iemand geïnterviewd en het is zo interessant, vind ik dan, dat ik dacht: kom, ik wijd er een vragenlijstje aan.

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had? Overweldigende liefde en ik heb mezelf meteen op de tweede plaats gezet.
Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt? Engelengeduld, groot verantwoordelijkheidsgevoel, voorbeeldfunctie en ik heb veel meer liefde in me dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt? Ik wil graag continue regie hebben en het moet gaan zoals ik denk dat het moet gaan.
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent? In conflictsituaties met de vader.
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht? Ik vind het belang van de kinderen vooropstellen geen opoffering. Ik wilde immers zelf heel graag kinderen. Het is voor mij een bewuste keuze om de komende 10 a 15 jaar de kinderen op de eerste plaats te zetten. Daar voel ik me goed bij.
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere? Weinig tot geen tv, iPad en telefoon. Veel buiten spelen, lezen en zelf de wereld laten ontdekken.
Welke voornemens zijn gesneuveld? Super gezond eten. Ze krijgen geen snoep of chips, maar over af en toe friet, pizza en mayonaise doe ik niet moeilijk.
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?Dat het, het mooiste is wat me is overkomen en dat alles goedkomt. Het verantwoordelijk voelen voor het leven en de stabiele basis van mijn kinderen, haalt het beste in mij naar boven.

25 Jan 2018 12:40 door Anoniem247

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had? Ja ik ben wat harder maar toch ook weer emotioneler geworden en trek niet alles meer aan. Bij bepaalde gebeurtenissen bijvoorbeeld of een opmerking naar mij toe. En ik kom meer voor mezelf op.
Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt? Geen idee eigenlijk
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt? Mijn perfectionisme. Gewoon geen tijd om dingen ‘perfect’ te doen.
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent? Het 24 uur per dag paraat staan voor 2 kinderen ook al heb je zelf een keer een mindere dag.
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht? Nee ik offer teveel op. Hopelijk komt er straks verandering in als ze straks beide op school zitten. Dan heb ik meer tijd voor mezelf.
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere? Dat mijn kinderen altijd op nummer 1 blijven staan en dat de kleine dingen juist heel belangrijk zijn.
Welke voornemens zijn gesneuveld? Ik wilde echt een knutsel, puzzel, boekje lezen, spelletjes doen moeder worden maar ik vind het prettiger als ze zich alleen vermaken en ik mijn eigen dingen kan blijven doen zoals huishouden, koken enz. Ik doe het wel ooit maar eigenlijk veel te weinig.
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap? Dat ik dingen wat meer moet loslaten en meer moet genieten.

25 Jan 2018 12:48 door ChiQ

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?
Ja zeker veranderd, ik ben me er ineens van bewust dat door hoe wij hem opvoeden zich zal ontwikkelen tot een volwassene. Ik laat dingen niet zomaar meer gaan, ik vecht voor zijn welzijn.
Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?
Dat ik liever ben dan ik van mezelf had verwacht. En dat ik serieus engelengeduld heb.
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?
Ik kan mezelf heel erg in de put denken, ik ‘verlam’ dan. Mijn huishouden ligt dan op zijn gat en ik vind dan niet altijd de kracht om hem stabiliteit te bieden wat dat betreft.
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?
Dat ik nooit meer zorgeloos ben. Eerst draaide de wereld om mij, nu draait mijn wereld om hem.
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?
Ik merk dat ik een betere moeder ben op het moment dat ik mezelf vrij mag voelen. Dus als een lunch met een vriendin doorrolt in een diner en daarna borrel, heerlijk!
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?
Hem het gevoel geven dat hij met alles bij ons kan komen. Dat hij natuurlijk zijn kleine geheimpjes mag hebben, maar bij geval van nood altijd met alles bij me kan komen.
Welke voornemens zijn gesneuveld?
Het ondernemen met mijn kind, ik vind het geen bal aan naar Artis, pretpark, park..
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?
Dat het hebben van een kind een keerzijde kent, ik had het veel te veel geidealiseerd waardoor ik regelmatig op mijn bek ben gegaan.
[/quote]

25 Jan 2018 12:56 door Anoniem313

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?

Ja, ik ben wel veranderd. Van mensen om me heen hoor ik vaak dat ze dat niet zo zien (en dat is dan positief, een compliment a la 'jij bent tenminste niet zo'n saaie kloek geworden'), maar zelf merk ik het wel. Het heeft me focus en relativering gebracht. Focus in de zin van: dit is waar het om draait. Ik heb kinderen en daar ben ik verantwoordelijk voor. Ik moet dus zelfstandig zijn en zorgen voor mijn gezin. Ik ga dus niet dagenlang nadenken over ditjes en datjes, maar ik neem mijn verantwoordelijkheden. Er zijn boodschappen in huis, schone kleren, ik werk hard, betaal de hypotheek, maak verstandige keuzes waarbij de belangen van de jongens voorop zet. Dat voelt goed. Relativering in dezelfde zin: dit is waar het om draait. Vroeger ging ik veel meer op in mijn carrière en alles wat dat met zich meebracht, nu kan ik dingen beter afsluiten.

Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?

Dat ik veel meer een controlfreak ben dan ik dacht. Ik zag mezelf altijd veel meer als een laissez faire achtig type. Maar zeker in de baby-tijd, met die ongrijpbare ritmes en steeds veranderende schema's, werd ik knettergek.

Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?

Ik heb veel behoefte aan rust aan m'n hoofd en alleen zijn. Dat is ingewikkeld met kinderen, zeker in het weekend of op m'n doordeweekse thuis-dag. Soms zeg ik tegen m'n peuter dat ie me ff 5 minuten met rust moet laten, en dan kijkt ie me natuurlijk heel aardappelig aan.

Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?

Hmmmm, daar moet ik even over nadenken. Ik vind het door de bank genomen namelijk niet zo heel erg moeilijk allemaal. Misschien soms als ik wat droom over verre reizen en werken in het buitenland, dingen die ik nu niet zie gebeuren met de kleintjes. Maar die dingen zijn dromen gebleven met een reden; waarschijnlijk wil ik het sowieso niet sterk genoeg om er allerlei obstakels voor te overwinnen.
Oh ja, en ik vind het niet leuk als we het allebei druk hebben en op zondag de hele week vooruit plannen (of zelfs meerdere weken) en over een half uurtje moeten steggelen.

Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?

Tijd voor mezelf is essentieel. Ik ga 2-3 keer per week sporten, en doorgaans ook wel eens per week met iemand een wijntje drinken of eten. Mijn partner begrijpt dat goed, en neemt zijn deel ook op zich. Hij heeft ook vrij veel behoefte aan tijd voor zichzelf en wij verdelen de boel dus ook echt 50-50, dat is heel belangrijk voor ons beiden (zie ook hier boven).
Ik denk dat het ook wel help dat ik dingen vaak behoorlijk relativeer van nature. Kinderen hoeven niet de mooiste kleren of spullen, hebben niet de hele dag hun moeder of vader nodig, kunnen best maar 2 x per week in bad, et cetera. Ik richt me op de hoofdlijnen.

Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?

Ik had niet echt voornemens geloof ik! Maar misschien dat ik leuk gezelschap zou blijven , ook voor mijn kinderloze vrienden, en dus niet voortdurend praat over zwemdiploma's en gruit-tractaties. Dat is volgens mij aardig gelukt.

Welke voornemens zijn gesneuveld?

Nouja die had ik dus niet. Of het moet borstvoeding geven zijn geweest, mijn record staat geloof ik op 48h :smile:

Bij een derde (DIE KOMT ER NIET) zou ik me dat niet eens meer voornemen, wat een hel.

Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?

Hmmmmmmmm. Misschien iets als 'het is niet ALLES, maar ook niet niks'. Maar aan zo'n loze algemeenheid had ik niks gehad natuurlijk. Ik denk na over iets beters.
Edit: ik heb iets! Ik kon me voorheen niet zo voorstellen hoe die liefde voor je kind nou voelt. Dat zou ik mezelf wel willen vertellen: dat het voelt als verliefdheid maar dan nog beter, omdat je er niet na een tijdje achterkomt dat hij toch weleens saai is of slechte grappen maakt of stinkt. Het wordt alleen maar intenser en leuker en de vlinders blijven, heerlijk.

25 Jan 2018 13:01 door Anoniem313

Nou Geel, heb je je stuk bij elkaar? :smile:

25 Jan 2018 13:04 door Zora

Ik vind het zo knap dat veel moeders dat zo goed van henzelf weten te vertellen! Caulfield, jij weet je eigen beweegredenen zo goed. Je moet vanuit je werk natuurlijk ook enorm analytisch zijn, maar was je dat ook altijd al?

Vind ik echt een fijne en mooie eigenschap, zo goed kunnen beargumenteren over het hoe en waarom van keuzes. Omdat ik dat niet goed kan, lijk ik altijd gewoon maar koppig :laughcry:

UN heeft dat ook altijd. Lijkt me zo heerlijk duidelijk allemaal! En ik kan me voorstellen dat het je ook een stuk zekerder maakt, als je onder woorden kunt brengen hoe en waarom je bepaalde keuzes maakt. Of niet?

25 Jan 2018 13:13 door Geel

Caulfield schreef:Nou Geel, heb je je stuk bij elkaar?

Ik copy-paste gewoon jouw stuk. :hulde:

Nee, 't is oprecht niet om er iets van te gebruiken hoor! Ah nou ga ik mezelf zitten verdedigen, wat helemaal niet hoeft natuurlijk, maar ik heb dit topic echt niet geopend zodat ik aan de haal ga met jullie antwoorden, mocht iemand daaraan twijfelen.

25 Jan 2018 13:15 door Geel

Caulfield schreef: gruit-tractaties.

Maak je hier nou een samenvoeging van groente en fruit? (Die wil ik dan wél overnemen graag, met bronvermelding.)

25 Jan 2018 13:22 door Anoniem313

Geel schreef:
Caulfield schreef: gruit-tractaties.
Maak je hier nou een samenvoeging van groente en fruit? (Die wil ik dan wél overnemen graag, met bronvermelding.)

Dat is EXACT wat ik deed! Maar het is niet mijn vinding hoor. Is zo'n zijige term die je weleens op scholen hoort.

Zora: Thanks, wat leuk om te horen. Ik ga me trouwens door dat kunnen verwoorden niet echt zekerder voelen want ik ben me zeer bewust dat wat ik bedenk, niets meer is dan mijn eigen perceptie en dat ik net als iedereen bepaalde vertekeningen en hangups heb. Dus eigenlijk heb je er niet eens zo gek veel aan ;)

25 Jan 2018 13:26 door Anoniem315

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?

Ja, ik sta veel losser en positiever in het leven. Ik heb meer zelfvertrouwen en kan gemakkelijker schijt hebben aan zaken, waar ik anders wakker van lag.

Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?

Een stuk zelfvertrouwen. Ik ken mezelf en mijn krachten nu beter en durf veel meer op mezelf te vertrouwen.

Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?

Ik ben altijd wat een loner geweest, werk het liefst alleen en heb rust en stilte (of juist keihard lawaai in de vorm van muziek) nodig en een eigen ruimte. Die heb ik nu veel minder. Nu dat er minder is, ben ik sneller prikkelbaar.
Ook kan ik slecht tegen troep. Ik heb de neiging alles direct op te ruimen en bij elke kruimel de stofzuiger te pakken. De kinderen leren bij mij dus ook direct alles achter hun kont op te ruimen, zodra ze uitgespeeld zijn. Ik word heel onrustig van al die spullen.
En ik heb een hekel aan onderbrekingen in mijn slaap. Ik sliep nooit veel, maar wel aaneengesloten. Nu is het net of mijn kinderen dat aanvoelen, en slapen ze érg goed, maar áls het mis is, en er wordt 's nachts gespookt, dan ben ik direct stikchagrijnig.

Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?

Op momenten dat ik ruimte voor mezelf nodig heb.
Verder vind ik het niet moeilijk. Ik leef nog steeds aardig mijn leven zoals het was voordat de kinderen er waren.

Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?

Dat evenwicht ontstaat vanzelf, aangezien ik bij mezelf wel merk wanneer ik tijd nodig heb om even met mezelf alleen te zijn. En meestal neem ik die tijd gewoon: dan staan de kinderen bij me in de badkamer terwijl ik me opmaak of kleding pas. Prima. Zij wachten soms op mij, ik wacht geregeld op hen. En na half 8 is het sowieso mijn tijd. Dan pak ik een wijntje en installeer ik me op de bank. Mijn man en ik doen veel met vrienden en dat wordt gepland. De ene keer blijf ik thuis, de andere keer hij. En soms gaan we samen, dan regelen we oppas. We bewaken dat samen en gunnen elkaar de vrijheid.

Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?

Dat ik geen moederkloek zou worden, maar ook mezelf zou blijven.
Dat ik borstvoeding zou geven, zolang het goed voelt. Lukt het niet, dan martelen we niet door. Lukt het wel, dan sowieso NIET langer dan een jaar.
Dat de kinderen zo snel mogelijk op de eigen kamer slapen en NIET bij ons in bed.
Dat de kinderen geen vrienden van me zijn, maar mijn kinderen. Inclusief regels en regelmaat.

Welke voornemens zijn gesneuveld?

Ik zou niet te veel kleren kopen...
Idem qua speelgoed.

Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?

Dat ik het wel kan. En dat het qua opoffering best te doen is, als ik maar dingen uit handen durf te geven en überhaupt dingen dúrf en me niet laat tegenhouden door wat anderen zeggen of denken.

25 Jan 2018 13:45 door Lonely Goatherd

Interessant om te lezen van iedereen.

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had? Ik heb er meer doorzettingsvermogen van gekregen. Ik was al chronisch vermoeid voordat ik kinderen kreeg, maar toen had ik de luxe om grotendeels mijn eigen tijd in te delen. Als je kind 's nachts wil drinken/ziek is/in bed heeft geplast/een nachtmerrie heeft gehad/noem maar op, dan maakt het niet uit dat het al de zoveelste keer is en je bijna flauwvalt van vermoeidheid, je gáát gewoon.
Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt? Kan ik zo niet bedenken,
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt? Die vermoeidheid, maar goed dat is niet echt een eigenschap. Ik vind het soms lastig dat ik niet eeuwig geduldig kan blijven. Maar ik word er wel steeds beter in.
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent? Als ik zie dat mijn kind verdrietig is of pijn heeft en ik er per direct niets aan kan veranderen.
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?Ik vind het lastig, met name door het gebrek aan energie. Je maakt toch eerst tijd voor de dingen die moeten. Maar wat er precies 'moet', daar probeer ik wel losser in te worden, moet ook wel. Dus ik ga niet heel vaak, maar toch wel regelmatig dingen voor mezelf doen, óók als alle was niet schoon en gevouwen in de kast ligt (want anders zou het nooit kunnen :laughcry:

). En bv. toen het borstvoeden van de oudste ontzettend naar ging voelen tijdens de zwangerschap met de jongste, heb ik vreselijk veel tranen gelaten om het feit dat ik hem zou moeten 'dwingen' om te stoppen in mijn eigenbelang. Toen bleek het 'ik blijf voeden zolang we ons er beide fijn bij voelen' wat ik altijd had geroepen, toch niet zo makkelijk te zijn.
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere? Geen tv/schermen (op Skype na om te praten met familie in het buitenland) voordat ze twee jaar oud waren. En met name bij de eerste suiker en junkfood heel lang buiten de deur weten te houden. Beide jongens vrij lang borstvoeding kunnen geven.
Welke voornemens zijn gesneuveld? Bij de jongste zijn we toch wel wat losser geworden in het eten, hij ging laatst bv. gewoon mee naar de McDonalds, dat had ik bij zijn oudere broer ècht nog niet gedaan toen hij drie was.
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap? Doorbijten, ook als het hopeloos lijkt (en dat lijkt het af en toe echt wel). Het komt altijd weer (tijdelijk) goed.

25 Jan 2018 13:49 door Lady

Geel schreef:Ik schrijf nu toevallig een artikel over identiteit en ouderschap, net ook iemand geïnterviewd en het is zo interessant, vind ik dan, dat ik dacht: kom, ik wijd er een vragenlijstje aan.

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had? Ik voel me nog steeds dezelfde persoon maar ben wel een stuk kwetsbaarder geworden. De angst dat er iets met je kind gebeurt, hem iets wordt aangedaan, je hem kwijtraakt of dat hij mij zou kwijtraken door overlijden vind ik onverdraaglijk. Gelukkig kan ik zulke gevoelens redelijk goed onder controle houden.

Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt? Niet perse.

Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt? Mijn ongeduld..

Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent? Wanneer ik moe ben er gewoon even geen zin in heb om moeder te zijn.

Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht? Door bepaalde dingen te blijven doen: opmaken, haren netjes, etc. Maar ook door eigen tijd in te plannen, bijvoorbeeld sporten of afspreken met vriendinnen. En werken, ik zou geen thuisblijfmoeder willen en kunnen zijn. Ik ben leuker voor mijn kinderen als ik er af en toe even niet ben.

Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?Mijn kinderen komen en waarden bijbrengen.

Welke voornemens zijn gesneuveld?Altijd consequent zijn en niet teveel suikers geven

Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap? Dat het oké is het ook weleens niet leuk te vinden. En dat ik me niet altijd schuldig hoef te voelen wanneer ik iets voor mezelf doe en langer dan een paar uren weg ben.

25 Jan 2018 13:57 door Lady

Erg leuk en interessant trouwens, om de antwoorden van anderen te lezen. Het is teveel om op te reageren.

Exo, ik herken veel in jouw antwoorden. Met name de vragen welke van je eigenschappen lastig zijn icm het moederschap.

En Holly, voor jou heb ik veel respect. Ik lees vaker hoe jij je kinderen altijd op de eerste plaats zet en daar ook echt van lijkt te genieten. Ik vind dat heel knap en kan dat niet altijd. Ik zou wel wat meer van jou willen hebben.

Verder vind ik het heel fijn bijvoorbeeld bij Caulfield te lezen dat zij ook weleens aan haar kind vraagt haar even een paar minuten met rust te laten.

25 Jan 2018 13:58 door Elliot

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?
Ja. Ik ben meer huismusserig geworden. Niet dat ik de hele dag sta te poetsen en op de bank zit, maar ik vind het wel lekker om gewoon een weekend 0 afspraken te hebben en lekker met man en kind op pad te gaan. Even naar het strand, naar de kinderboerderij of gewoon de hele middag met z'n drietjes duplo-forten bouwen. Ik geniet er echt van om gewoon met m'n gezin te zijn en heb veel minder behoefte aan sociale afspraken.
Ik ben ook wat softer geworden, ik oordeel over het algemeen minder over anderen. Je weet voordat je moeder bent heus wel dat alle kinderen anders zijn en dat opvoeding niet alle nukken kan wegnemen. Maar toch denk je dan in de supermarkt als er een jengelend kind in een karretje om alles loopt te zeuren: "Jeetje, zo wordt die van mij niet hoor, ik laat dat niet toe.". Die gedachten zijn er nu bijna niet meer. Nu denk ik eerder: "Oh wat ellendig, I feel ya!".
Ook huil ik (nog) sneller bij verdriet en herken ik mezelf soms niet terug als ik loop te snotteren als D. iets heel schattigs doet.

Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?
Ik ben een heel ongeduldig persoon, maar blijk toch veel geduld te hebben als het om mijn eigen kind gaat.

Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?
Ik hou van m'n eigen ding doen, ga soms helemaal op in een tijdschrift, boek of m'n telefoon. Dat is lastig als er een kind naast je zit te spelen die je continu met een half oog in de gaten moet houden. Ik bedoel dan niet dat ik m'n eigen ding doen mis, maar dat ik me echt afsluit voor m'n omgeving terwijl ik iets lees. En dan mis ik het wel eens als D. iets doet wat niet mag of struikelt. Dan voel ik me heel stom, bijvoorbeeld als hij van de bank kiepert omdat ik een fractie te laat zag dat hij erop geklommen was.

Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?
Dat het altijd maar doorgaat. Zelfs als hij een nachtje uit logeren is, blijf je ermee bezig. De ochtenden vind ik het ergst, D. is een vroege vogel en het maakt niet uit hoe laat ik thuis ben, de dag begint altijd tussen 6 en 7 uur. Dat vind ik echt pittig.

Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?
Ik laat het huishouden een beetje verslonzen omdat ik in D.'s slaapjes liever iets voor mezelf doe. Ik veeg met een swiffer na het eten altijd alle kruimels bij elkaar, maar heb de stofzuiger de afgelopen twee weken nog niet aangeraakt. De slaapjes zijn heilige me-time.

Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?
Mijn kind alle liefde geven, hem nooit het gevoel geven dat hij teveel is. Altijd voor hem klaarstaan, ook al hangen de wallen op m'n kin. En de wat simpelere dingen: regelmatig iets leuks doen, veel naar buiten, weinig speelgoed met geluid, veel boekjes lezen. Oh en nog een voornemen: Geen strijd maken van dingen. Wil hij zijn schoenen niet aan? Prima, dan gaan we toch op de sokken naar buiten. Wil hij niet eten? Ok, toetje erin en gaan. Vooral dat van dat eten kost me wat moeite, ik heb dan toch de neiging om te gaan zeuren dat hij iets moet eten, maar ik doe het niet en dat vind ik echt knap van mezelf. Ik wil daar geen strijd van maken en doe dat dus ook (nog) niet.

Welke voornemens zijn gesneuveld?
Alleen gezond eten (niet dat hij nu vreselijk ongezond eet, maar hij drinkt amper water maar wel limonade, dus ik biedt geen water meer aan maar limonade. Hij krijgt ook wel eens pannenkoeken/patat etc., ik ben daar minder streng in dan ik had verwacht).
Ik ben ook makkelijker met filmpjes kijken dan verwacht, ik zet echt wel eens een filmpje op zodat ik zelf nog even rustig m'n haar kan doen 's morgens.
Oh en me niet druk maken om schema's. Ik wilde superrelaxed zijn daarin, maar dat was ik niet want ik wilde gewoon een schema.

Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?
Je verwacht dat 't zwaar is en dat is 't ook, maar het is ook zo veel mooier en leuker allemaal.

25 Jan 2018 14:02 door Patsy

Geel schreef:Ik schrijf nu toevallig een artikel over identiteit en ouderschap, net ook iemand geïnterviewd en het is zo interessant, vind ik dan, dat ik dacht: kom, ik wijd er een vragenlijstje aan.

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had? Ik ben harder geworden en zelfverzekerder. Ik vind het lastig om met de kwetsbaarheid om te gaan. Daar kan ik mij wel eens in verliezen, maar momenteel gaat dat goed.
Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt? Niks eigenlijk
Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt? Ongeduldig zijn. Soms vind ik dat zó lastig.
Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent? Als ik erg moe ben.
Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht? Ik blijf mezelf goed verzorgen, zorg dat ik leuke kleding aan heb, mijn haar goed zit en dat ik make-up draag. Dan voel ik me beter.
Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere? Geen tablet voor de kinderen. Niet te veel suiker, zeker niet voor het eerste jaar
Welke voornemens zijn gesneuveld? Zo min mogelijk voor de tv. Dat ding is echt mijn redding af en toe.
Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?Trek je eigen plan, als je vasthoudt aan je eigen ideeën is het goed. Je mag, ook als je kinderen hebt, best jezelf eens op 1 zetten. Daar wordt je een leukere moeder van.

25 Jan 2018 14:03 door Marin

Interessant topic zeg!

Ben jij veranderd sinds je moeder bent? Wat gebeurde er met je toen je een kind kreeg/had?
Ja ik ben wel veranderd. Mijn leven is natuurlijk heel erg veranderd, omdat ik (grotendeels) gestopt ben met werken. Ik ben dus niet alleen moeder geworden maar heb ook een nieuwe invulling aan m'n dagelijks leven gegeven. Dat is soms nog steeds wel wennen. Het is wel echt de beste keuze en ik ben er dolblij mee. Ik vind het soms zo gek om te beseffen dat ik nu het leven leid waar ik altijd van droomde: Een heel fijn leven met een lieve man en zoon in een heel fijn huis, een fijne omgeving, familie om me heen en eigenlijk gewoon geen tot weinig zorgen. Ik heb bijna geen stress meer. Dat is een hele fijne verandering. Wel heb ik soms nog moeite met het 'verantwoorden' naar de buitenwereld dat ik gevoelsmatig weinig doe in het dagelijks leven, zo zonder dagelijkse baan. Ik heb er zelf niet echt moeite mee (juist heerlijk), maar wel met het idee dat de buitenwereld daar een mening over heeft. Qua identiteit ben ik niet heel erg veranderd denk ik, maar wel een stuk stressvrijer, meer ruimte in m'n hoofd en ik heb het idee dat ik daar beter op gedij. Ik heb wel een soort alomvattende liefde gevonden en dat vind ik heel mooi. Die liefde voor je kind is echt wat iedereen zegt, dat is zo immens. Niet te evenaren. (wat op zichzelf ook wel weer lastig was en een plekje moest krijgen, hoe combineer je liefde voor je kind en voor je man). Hoe maak ik plaats voor deze nieuwe rol in mijn leven. Daar ben ik wel mee bezig. Ik heb er gelukkig wel ruimte voor, heb ik het idee, en dat maakt me erg gelukkig.

Welke nieuwe eigenschappen van jezelf heb je ontdekt?
Dat ik zorgzaam ben wist ik al wel. Dat ik mezelf op de tweede, derde of laatste plaats zet ook. Dat deed ik altijd al. Sterker nog, ik kom erachter dat ik eigenlijk juist nu mezelf wat meer op de eerste plaats zet. Ik ben egoistischer dan ik dacht. Dat klinkt verkeerd maar is voor mij wel goed. Omdat ik nu meer ruimte heb voor mijzelf, kan ik daar ook beter aan toegeven. Ik heb ook ontdekt dat ik redelijk relaxed ben in het moederschap, dat vind ik wel leuk.

Welke eigenschappen van jezelf zijn soms lastig, sinds je een kind hebt?
Ik moet waken voor luiheid en laksheid. Er zijn dagen dat ik mezelf wil opsluiten in huis (of liever nog in bed) en dat kan dan niet altijd, want het.kind.is.er.altijd. Dat gevoel vind ik wel lastig (zie volgende vraag).
Ook merk ik dat ik slechter tegen rommel kan dan ik dacht. Ik vind de troep in huis vreselijk, terwijl ik daar voorheen weinig om gaf. Eigenlijk merk ik dat ik het goed doe op de structuur die een kind nodig heeft, maar ik moet mezelf er soms wel toe zetten dat ook vast te houden.

Wanneer vind je het het allermoeilijkst dat je moeder bent?
Dat je áltijd aan staat. Het is een soort constante dienst. Zelfs in de pauzes (slaapjes), is het een soort tijdbommetje tot de babyfoon weer af gaat. Dat gevoel, dat vind ik heel zwaar. In de eerste periode vond ik de afhankelijkheid nog veel zwaarder, zeker toen ik borstvoeding gaf. De verantwoordelijkheid voor zijn groei lag bij mij, bij mijn lichaam. Dat trok ik echt heel slecht.
En wat ik recentelijk merk is dat ik het best lastig vind dat ik me verantwoordelijk voel voor zijn ontwikkeling. Hij gaat natuurlijk niet naar het kdv of andere opvang, en dus moet ik zorgen dat hij zich motorisch en taaltechnisch goed ontwikkeld. Soms vraag ik me af of ik wel genoeg met hem onderneem, of ik wel genoeg spelletjes met hem speel of genoeg boekjes met hem lees. Ik weet niet precies wat ze op het kdv doen, maar dit is iets waar ik de komende tijd aan ga werken.
En tot slot, en dit is van iets latere zorg maar ik denk hier nu al wel over na, groeit O. natuurlijk ontzettend beschermd en veilig op. Heel erg fijn, maar ik / we willen hem wel een eerlijk werelds beeld geven. Hoe gaan we dat doen? Hoe zorgen we dat het geen vervelend verwend jongetje wordt? Hoe leren we hem meer over de wereld en de moeilijke kanten daarvan? Daar gaan we in de toekomst ook mee bezig. Die verantwoordelijkheid om hem een goede plaats op de wereld te geven, voel ik wel.

Hoe houd jij zelfzorg en zelfopoffering in evenwicht?
Ik ben dus eigenlijk egoistischer dan ik dacht. Ik heb er vrijwel geen moeite mee om hem 'los te laten' bij onze ouders zodat wij 'grote mensen dingen' kunnen doen. Een ander zal dat niks vinden of niet willen, maar voor mij werkt dit heel goed. Zo gaan we zonder hem op vakantie (maar ook einde van het jaar mét hem hoor). Even dat constante 'aan' gevoel uitzetten. Natuurlijk vind ik het wel een beetje lastig, maar ik vind het ook wel goed en fijn. Ik heb nog mijn eigen bedrijf waar ik voldoening uit haal. Ik begin vanavond aan een cursus Spaans. Zo blijf ik mezelf ontwikkelen.
Thuisblijven bij m'n kind zie ik verder niet als opoffering want het is juist hetgene wat ik wilde. Ik vind dat ik zo een goede balans heb.

Welke voornemens over het ouderschap houd je in ere?
Genoeg voor mezelf blijven doen.
Tot nu toe merk ik dat ik redelijk consequent ben, op een paar dingen na.
Niet tussen ons in bed slapen. Slapen in zijn eigen kamer (vanaf 3 maanden ong).
Zelf voor hem koken en betrekken bij het eten maken.

Welke voornemens zijn gesneuveld?
Borstvoeding wilde ik tot 6 maanden geven. Dat werd full time bv 4 maanden want ik trok het niet meer. Wel tot 6.5 maand de avond/nacht/ochtend gedaan.
We waren heel goed bezig met slaaptraining en dat is een paar maanden weggezakt. Nu hebben we het weer (vooralsnog met succes) opgepakt. Hierin moet ik dus echt consequenter zijn.
Mijn voornemen was om de eerste twee weken geen speentje te geven, maar op de eerste nacht strompelde ik al door het huis op zoek naar dat verrekte speentje.
Oh ja, ik weet er nog één. Wij zouden niet van die ouders worden die elkaar papa en mama noemen. Nou doen we dat ook niet naar elkaar, maar wel als we tegen onze zoon praten, dan zeg ik wel 'ga je naar papa'. Maar achteraf vind ik dat ook heel natuurlijk. Waar ik me eigenlijk wel aan stoor is dat we soms vanuit onze zoon praten. Zo van 'ja papa, ik had wel drie poepluiers vandaag'. Eigenlijk vind ik dat zo stom en dom. Waarom doen we dat?

Wat zou je jezelf van vóór je moeder werd willen vertellen over het ouderschap?
Maak je niet druk over de kleine dingen. Het lukt allemaal wel en het gaat allemaal vanzelf beter. En ik pep mezelf nu al op voor de volgende keer dat die newborn periode ook weer over gaat. Ik heb daar zo geen zin in weer, maar ja, het moet.

25 Jan 2018 14:48 door Elliot

Marin schreef:En wat ik recentelijk merk is dat ik het best lastig vind dat ik me verantwoordelijk voel voor zijn ontwikkeling. Hij gaat natuurlijk niet naar het kdv of andere opvang, en dus moet ik zorgen dat hij zich motorisch en taaltechnisch goed ontwikkeld. Soms vraag ik me af of ik wel genoeg met hem onderneem, of ik wel genoeg spelletjes met hem speel of genoeg boekjes met hem lees. Ik weet niet precies wat ze op het kdv doen, maar dit is iets waar ik de komende tijd aan ga werken.

Ik ben om deze reden zo ontzettend blij dat D. naar de opvang gaat. Hij leert daar ontzettend veel op sociaal gebied en ik ben niet zo'n knutsel dus ik ben blij dat hij dat soort dingen daar doet, dan voel ik me niet schuldig dat ik pas één keer met hem geverfd heb thuis (en dat ook echt vreselijk vond). Als ik het niet doe betekent het niet dat hij het niet leert. Boekjes lezen en met hem spelen doe ik natuurlijk wel, maar echt dat knutselen en het sociale naar andere kindjes leert hij voornamelijk op de opvang.

Marin schreef:Mijn voornemen was om de eerste twee weken geen speentje te geven, maar op de eerste nacht strompelde ik al door het huis op zoek naar dat verrekte speentje.
Oh ja, ik weet er nog één. Wij zouden niet van die ouders worden die elkaar papa en mama noemen. Nou doen we dat ook niet naar elkaar, maar wel als we tegen onze zoon praten, dan zeg ik wel 'ga je naar papa'. Maar achteraf vind ik dat ook heel natuurlijk. Waar ik me eigenlijk wel aan stoor is dat we soms vanuit onze zoon praten. Zo van 'ja papa, ik had wel drie poepluiers vandaag'. Eigenlijk vind ik dat zo stom en dom. Waarom doen we dat? .

Deze twee zijn hier ook herkenbaar. D. heeft nu nog steeds een speen en ik vind het vreselijk. Gelukkig inmiddels alleen nog in bed (tenzij hij echt ziek is, dan geef ik wat makkelijker toe overdag).
En dat papa en mama noemen gebeurt hier ook zoals jij beschrijft. En "Geef maar aan mama" zeg ik ook vaak, over mezelf dan dus. Afschuwelijk. Maar het gaat automatisch. En ik zeg ook heel vaak als mijn man thuis komt: "David, heb je papa al verteld wat je vandaag hebt gedaan?" Nee natuurlijk niet, het kind kan misschien 5 woorden zeggen dus hij heeft z'n verslag van de dag nog niet uitgebreid met papa besproken. :palm:

25 Jan 2018 14:53 door Urban Naked

Dat is toch niet gek, op die manier praten tegen je kind of zelfs namens je kind? Een kind leert zo hoe een gesprek gaat, dat op een vraag een antwoord volgt. En aangezien een kindje zelf nog niet praat kan het op die manier toch meedoen met een gesprek.

25 Jan 2018 14:54 door Urban Naked

Heel goed dus juist om kind veel te betrekken in een gesprek, en niet alleen over zn hoofd over hem te praten.

25 Jan 2018 14:55 door Elliot

Urban Naked schreef:Dat is toch niet gek, op die manier praten tegen je kind of zelfs namens je kind? Een kind leert zo hoe een gesprek gaat, dat op een vraag een antwoord volgt. En aangezien een kindje zelf nog niet praat kan het op die manier toch meedoen met een gesprek.

Nouja ik praat tegen niemand over mezelf in de derde persoon. Ik zeg niet tegen collega's: "Elliot gaat even koffie halen hoor!". Maar tegen mijn zoon zeg ik dus wel: "Mama gaat even koffie halen.". Is toch raar?
Dat namens het kind praten is inderdaad nog wel natuurlijk, maar het gaat automatisch ook op een ander toontje en het voelt dan toch een beetje koetsiekoetsie. Maar het hoort er ook wel bij ja.

25 Jan 2018 14:58 door Zora

Caulfield schreef:
Geel schreef:
Caulfield schreef: gruit-tractaties.
Maak je hier nou een samenvoeging van groente en fruit? (Die wil ik dan wél overnemen graag, met bronvermelding.)

Dat is EXACT wat ik deed! Maar het is niet mijn vinding hoor. Is zo'n zijige term die je weleens op scholen hoort.

Zora: Thanks, wat leuk om te horen. Ik ga me trouwens door dat kunnen verwoorden niet echt zekerder voelen want ik ben me zeer bewust dat wat ik bedenk, niets meer is dan mijn eigen perceptie en dat ik net als iedereen bepaalde vertekeningen en hangups heb. Dus eigenlijk heb je er niet eens zo gek veel aan ;)

Haha nou je hebt op z'n minst het idee dat je gefundeerde keuzes maakt, en als het dan lukt (je kind gedraagt zich voorbeeldig, is gelukkig, etc) dan denk jij misschien; 'ja klopt, damn right. Ik heb het ook zo en zo aangepakt! Joepie!' Ik denk dan 'phiiiiieuw! per ongeluk het juiste gekozen!'

Haha ik chargeer heel erg hoor, maar je snapt vast wat ik bedoel :ja:

Welkom op Zeg maar Yes!

Je identiteit sinds je moeder bent

Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Re: Je identiteit sinds je moeder bent

Wie is er online?